Eχοντας πάρει το βάπτισμα κατά το πείραμα του περασμένου Μαΐου, όταν τα σχολεία επαναλειτούργησαν μετά τη δίμηνη καραντίνα λόγω κορωνοϊού, μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς και το Υπουργείο Παιδείας στάθηκαν με δέος μπροστά στο πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς.
Eκαστος εφ’ ω ετάχθη.
Και αν στις πλατείες των “μασκομάχων” οι ημέτερες δυνάμεις αναστενάζουν και αμύνονται σθεναρά, εν τούτοις το άνοιγμα των σχολείων -μια καθόλα φυσιολογική πράξη- δεν είναι το νέο Game of Thrones.
Αντιλαμβάνομαι τη λεκτική και πρακτική δυσανεξία κάποιων να προσαρμοστούν σε μια πραγματικότητα που άλλαξε δραματικά.
Την κατανοώ τη λεκτική δυσανεξία, αλλά δεν τη σέβομαι διότι δεν υπάρχει επιστροφή στην κανονικότητα δίχως το άνοιγμα των σχολείων.
Για τον γράφοντα, χωρίς το άνοιγμα των σχολείων είμαστε μια ανερμάτιστη κοινωνία.
Επιτέλους κάποιος πρέπει να πάρει μέτρα προστασίας· αυτό ας γίνει αντιληπτό.