Οι ισχυροί στην πολιτική εξαντλούν τη σκέψη τους μέχρι εκεί που φτάνει η δύναμή τους. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό με τον κ. Σόιμπλε. Σημασία έχει το πώς προετοιμάστηκε εδώ και τρεις μήνες η νέα ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
Όσο κυλά ο χρόνος ευνοεί τους Ευρωπαίους, αφού η πραγματικότητα επιστρέφει αμείλικτη στην Ελλάδα. Δε νομίζω να υπέθετε ο κ. Τσίπρας ότι οι Βόρειοι θα έκαναν τρεις χαρές με την εκλογή του. Ο ίδιος είχε εκμυστηρευθεί ότι περίμενε πολλή πίεση.
Να τολμήσω να ρωτήσω τώρα, μετά από τρεις χαμένους μήνες, ποιος έχει εγκλωβιστεί στρατηγικά; Είναι πολύ δύσκολο, ξέρετε, να πεισθούν οι νεοφιλελεύθεροι (που κρατούν και τον κουμπαρά) ν’ αλλάξουν τις λογικές τους. Είναι κυνικό για μας, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα.
Ο κ. Τσακαλωτός που έχει ευρωπαϊκή αίσθηση ομολόγησε ότι στις 20 Φεβρουαρίου «έπρεπε να είχαμε πάρει λεφτά». Κακά τα ψέματα· ο χρόνος που κυλούσε βασανιστικά, επισυσσώρευε προβλήματα στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Δυσκόλευε έτσι το δικαίωμά μας να “τρέξουμε” τη διαπραγμάτευση. «Οταν εκστρατεύεις» έλεγαν οι παλαιοί στρατηγοί, «το πρώτο που φροντίζεις είναι ο ασφαλής ανεφοδιασμός».
Ο κ. Τσίπρας, τώρα, πρέπει ν’ αποσαφηνίσει τη θέση του. Αυτό θα έχει ένα κόστος· είτε εντός είτε εκτός…
