Γάτα κι ο ένας, γάτα κι ο άλλος
Σούρουπο έξω από ένα εκ των Νεωρίων, στο Παλιό μας Λιμάνι…
Η γάτα με κόζαρε, την κόζαρα και εγώ.
Μου κούνησε πολύ νωχελικά το κεφάλι της, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της σε slow motion.
Την πλησίασα με αργά βήματα.
Το σκηνικό επαναλήφθηκε με ακριβώς τις ίδιες κινήσεις νωχελικότητας και ηρεμοαδιαφορίας.
«Πώς σε λένε;», τη ρώτησα.
«Νιάου», μου λέει.
«Από πού είσαι», τη ρώτησα.
«Γρρρρ», μου λέει.
«Βαριέσαι;», τη ρώτησα.
«Δουλειά σου», μου λέει.
Ξαφνιάστηκα…
«Τι είπες;», τη ρωτάω.
«Βρε δουλειά σου», μου ξαναλέει.
Έστριψα την πλάτη μου, έβαλα τα χέρια στις κ@λ@τσεπες κι αποχώρησα δεόντος.
Κοιτώντας τον Φάρο απέναντι, αναμασούσα τις λέξεις της άγνωστης και υπερόπτριας γάτας.
«Δουλειά σου… Δουλειά σου…
Βρε δουλειά σου…».
Τότε κατάλαβα γιατί γίνεται τόσο μεγάλος χαμός στα κόμματα της αντιπολίτευσης που βρίσκονται κοντά στους πόλους εξουσίας.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Πολύ απλά, διότι κάποιοι, πολύ γάτες, λένε και ξαναλένε στους ομοϊδεάτες συντρόφους τους,
«Δουλειά σας εσείς… Δουλειά σας».
– ο παρατηρητικός – Μ.π.Λ
Υ.γ.
η ιστορία δεν παρεκκλίνει της πραγματικότητας ούτε κατά διάνοια.
