“Aυτό δεν είναι πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας. Ο ίδιος ο πόλεμος είναι μια πράξη τρομοκρατίας. Καμιά πλευρά δεν έχει στρατηγική, εκτός του να τρομοκρατεί τον άμαχο πληθυσμό της άλλης πλευρας”. Γιούρι Αβνερι Είναι διάσημος παγκοσμίως ως ο πρώτος Ισραηλινός που συναντήθηκε με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ στις 3 Ιουλίου 1982. Ο γεννημένος στη Γερμανία το 1923 Αβνερι, εδώ και πολλές δεκαετίες, ανήκει στους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ισραηλινοπαλαιστινιακή ειρήνη. …Ιδρυσε το 1993 το κίνημα Ειρήνης “Gush Shalom” επιδιώκοντας τη λύση των “δύο κρατών”… Ο Αβνερι, ο οποίος μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία μετανάστευσε το 1933 στην Παλαιστίνη (περίοδος βρετανικής εντολής) ήταν ιδιοκτήτης του ισραηλινού περιοδικού “Haolam Hazeh” από το 1950 έως το κλείσιμό του το 1993, το 1972 ήταν μεταξύ των ιδρυτών του Ισραηλινού Συμβουλίου Ισραηλινοπαλαιστινιακής Ειρήνης, ενώ το 2001 τιμήθηκε με τη γυναίκα του Ρέιτσελ, με το βραβείο Right Livelihood, γνωστό και ως “εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ”. Ευαισθητοποιημένος ο Αβνερι, λοιπόν, με το αίμα και τον θάνατο στη μαρτυρική Γάζα εδώ κι έναν μήνα κι ενώ τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και οι αμφιλεγόμενες διαπραγματεύσεις για εκεχειρία βρίσκονται εν δυνάμει, όπως και η ακατάσχετη ροή των αιμάτων της αθωότητας στον βασανισμένο τόπο, ο σπουδαίος Ειρηνιστής, με ψυχραιμία και ρεαλισμό, μιλά για λύσεις ιδανικές ουτοπικές, πάει να πει, για τόπους που δεινοπαθούν δεκαετίες…
Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από τη συνέντευξή του, στην οποία, απόλυτος και έντονα προβληματισμένος, επαναλαμβάνει με πάθος ως επωδό τη φράση “τέλος στον πόλεμο!!”, τη φράση “καθένας από τους μεσολαβητές θέλει να κερδίσει κάτι από τη δυστυχία του πολέμου”… Τη φράση “το μίσος και των δύο πλευρών συνεχώς μεγαλώνει… και θα παραμείνει”. Τη φράση “επαναλαμβάνονται τα περισσότερα ξεφτισμένα συνθήματα της προπαγάνδας του Νετανιάχου”. Όμως, εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, βλέπουν τις εικόνες του θανάτου και της καταστροφής στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτά, δεν θα εξαλειφθούν από το μυαλό τους με μια κατάπαυση του πυρός!! Χρειάζεται λύση ριζική! Να μπει τέλος, μια για πάντα στον πόλεμο!” * Οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις στη Γάζα προσπαθούν να επιβάλουν τη θέλησή τους με ρουκέτες σε ισραηλινές πόλεις και χωριά, με την ελπίδα ότι αυτό θα σπάσει το ηθικό του πληθυσμού και θα τον εξαναγκάσει να τερματίσει τον αποκλεισμό που μετατρέπει απαράδεκτα τη Λωρίδα της Γάζας σε μια “υπαίθρια φυλακή”. * “Ο Ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας και καταστρέφει ολόκληρες γειτονιές, με την ελπίδα ότι οι κάτοικοι (όσοι επιβιώνουν) θα αποτινάξουν την ηγεσία της Χαμάς”. * “Οι ελπίδες και των δύο πλευρών, είναι, φυσικά, ανόητες. Η ιστορία έχει δείξει ξανά και ξανά ότι το να τρομοκρατείς έναν πληθυσμό, οδηγεί στη συσπείρωσή του στο πρόσωπο των ηγετών του και σε ακόμα μεγαλύτερο μίσος για τον εχθρό. Αυτό συμβαίνει τώρα και στις δύο πλευρές”. “
Το Ισραήλ έχει μια από τις μεγαλύτερες και πιο αποτελεσματικές στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο. Η Χαμάς και οι τοπικοί σύμμαχοί της ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες μαχητές”. …Μέχρι τώρα γνωρίζουμε ότι καμιά πλευρά δεν μπορεί να υποχρεώσει την άλλη να συνθηκολογήσει. Γιατί λοιπόν να συνεχίσουν να σκοτώνονται; …Τι θα κάνατε στις 6 η ώρα, μετά τον πόλεμο; Με ρώτησαν σε μια αντιπολεμική διαδήλωση, υποθετικά. Λοιπόν, για αρχή, θα έδιωχνα όλους τους διαμεσολαβητές και θα άρχιζα να συνομιλώ απευθείας με τους μαχητές της άλλης πλευράς. Θα συμφωνούσα να βάλουμε άμεσα τέρμα στον χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και θα επέτρεπα στους κατοίκους της Γάζας να χτίσουν ένα αξιοπρεπές λιμάνι και αεροδρόμιο. Θα ζητούσα από τη Χαμάς, μετά τη λήψη διεθνών εγγυήσεων, να αφαιρέσει σε λογικά στάδια όλες τις ρουκέτες και να καταστρέψει όλες τις σήραγγες κάτω από τα σύνορα. Θα απελευθέρωνα αμέσως όλους τους κρατούμενους που έχουν ανταλλαχθεί με τον Σαλίτ. * Θα αναγνώριζα και θα καλούσα τον κόσμο να αναγνωρίσει την Παλαιστινιακή Κυβέρνηση Ενότητας. * Θα ξεκινούσα αμέσως ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη βάση της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας…”.
