«Έρχεται μια ιστορία να μάθουμε πόσο δυνατοί ήμαστε. Στ’ αλήθεια το θέλουμε».
Λέξεις όπως ζωή, ψυχή, ευτυχία, αξίες, επιστροφή αλλά και άλλες όπως μοναξιά, θάνατος, τέλος, πρόβλημα, κυριαρχούν στην έκθεση οπτικής ποίησης (Black out poetry) των μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη. Μιας πρωτότυπης έκθεσης που εγκαινιάστηκε χθες στον ιερό ναό του Αγίου Ρόκκου στην πλατεία της Σπλάντζιας και θα διαρκέσει έως τις 3 Ιουλίου.
Μια έκθεση η οποία χαράζει γέφυρες ελευθερίας μέσα από την τέχνη.
Η συγγραφέας και συντονίστρια της ομάδας δημιουργικής γραφής Μαρία Δασκαλάκη μιλώντας στα «Χ.ν.» εξήγησε ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο δίνοντας την ευκαιρία στα μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας να βρουν νέους τρόπους έκφρασης. «Τα παιδιά μέσα από αυτή τη διαδικασία ανακάλυψαν κυρίως την ποίηση που έκρυβαν μέσα τους», σημείωσε και πρόσθεσε: «Όταν δώσεις τα κατάλληλα ερεθίσματα σε αυτά τα παιδιά μπορούν να βγάλουν πάρα πολλά. Απλά χρειάζονται την κατάλληλη καθοδήγηση».
Ο κοινωνιολόγος και υπεύθυνος Εκπαίδευσης του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη Μάνος Ταμιωλάκης υπογράμμισε την ευεργετική επίδραση που είχε η συγκεκριμένη δράση στο πλαίσιο της προσπάθειας κοινωνικοποίησης των μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας: «Ένας χρήστης όσο είναι στη χρήση έχει βιώσει τον κοινωνικό αποκλεισμό αλλά πολύ πιθανόν να έχει βιώσει αυτό τον αποκλεισμό ακόμα και σαν παιδί και η χρήση να ήρθε ως συνέπεια. Οπότε ένα θεραπευτικό πρόγραμμα είναι υποχρεωμένο να του δίνει τα ερεθίσματα που στερήθηκε κατά το παρελθόν έτσι ώστε μέσα από αυτά να αναγνωρίζει τις κοινωνικές του δεξιότητες, αποκτώντας το αίσθημα της αυταξίας, της αυτοεκτίμησης και της αυτοέκφρασης».
«ΠΑΡΑΘΥΡΟ» ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ο Κώστας παρακολουθεί το πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη εδώ και κάποιο καιρό. «Δεν είχα καμία σχέση με όλο αυτό στην αρχή. Το υποτιμούσα. Δειλά δειλά ξεκίνησα και συμμετείχα και στην πορεία είδα ότι μπορούσα μέσα από αυτό να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου», σχολίασε όταν τον ρωτήσαμε τι του πρόσφερε η Black out poetry, ενώ η Ελευθερία υπογράμμισε πως η έκθεση είναι μια ακόμα αφορμή έκφρασης για τα παιδιά που συμμετέχουν στο θεραπευτικό πρόγραμμα.
«Τα παιδιά που είναι εξαρτημένα έχουν πολλές ικανότητες, πολλές από τις οποίες μπορεί ακόμα και να μην τις γνωρίζουμε. Έτσι το πρόγραμμα μας έδωσε την ευκαιρία αφενός να μπούμε σε κάποιες άγνωστε περιοχές αλλά και να ανακαλύψουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας», επεσήμανε.
Το σημαντικότερο όμως για την Ελευθερία ήταν ότι η έκθεση στην εκκλησία του Αγίου Ρόκκου της έδωσε την ευκαιρία -όπως είπε- να επιστρέψει στην πόλη της τα Χανιά με την καινούρια της «ταυτότητα». Μια ταυτότητα μακριά από την εξάρτηση, ταγμένη στην ελευθερία. Μια ταυτότητα που -όπως υπογράμμισε- δεν θέλει να κρατήσει μόνο για τον εαυτό της αλλά να τη μοιραστεί και με άλλους ανθρώπους, δίνοντας με τη σειρά της ένα ερέθισμα κι ένα κίνητρο σε άτομα που είναι δέσμια των εξαρτήσεων να βγουν στο φως και να βρουν τη λύση.
