Εµείς που µείναµε/ Στο χώµα το σκληρό/
Για τους νεκρούς/ Θ’ ανάψουµε λιβάνι/
Κι όταν χαθεί/ Μακριά το καραβάνι/
Του χάρου του µεγάλου πεχλιβάνη
Στη µνήµη τους θα στήσουµε χορό./
Εµείς που µείναµε/ Θα τρώµε το πρωί
Μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι/
Ένα τσαµπί σταφύλι από τ’ αµπέλι/
Και δίχως πια του φόβου το τριβέλι/
Μπροστά θα προχωράµε στη ζωή/
Εµείς που µείναµε/ Θα βγούµε µια βραδιά
Στην ερηµιά να σπείρουµε χορτάρι/
Και πριν για πάντα/ Η νύχτα να µας πάρει
Θα κάνουµε τη γη προσκυνητάρι/
Και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά.
…Η στάση του Σταύρου Ξαρχάκου να ακυρώσει τη συναυλία στο Αρκάδι δείχνει τον ένα και µοναδικό δρόµο που πρέπει να ακολουθήσουµε αν θέλουµε να διατηρήσουµε την ψυχή της Κρήτης!
Ο Νίκος Γκάτσος τα λέει όλα µε τους στίχους του που παραθέτουµε παραπάνω (µουσική Σταύρος Ξαρχάκος, πρώτη εκτέλεση Βίκυ Μοσχολιού)!
Για τον Σταύρο Ξαρχάκο πλέον µιλούν οι µουσικές και οι πράξεις του! Αυτό το “Όχι” και η µαταίωση της συναυλίας από µέρους του, έχει πολλές αναγνώσεις αλλά και πολλές αναλύσεις, διαπιστώσεις! Όµως εκεί κάπου ενυπάρχει και το δικό µας χρέος απέναντι σε όλους αυτούς που έχουν βαλθεί να µας οδηγήσουν στο απόλυτο ξεπούληµα!
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που οι διάφοροι “λύκοι’’ φορούν µανδύες προβάτου ή “γιδοβοσκού” και προσπαθούν να πλησιάσουν και να καλοπιάσουν τα δόλια τα ριφάκια – τους διάφορους αµνούς!
Χιλιοπαιγµένο αυτό έργο! Οφείλουµε αν µη τι άλλο να είµαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, µε µάτια ανοικτά! Και βέβαια να ασκούµε κριτική και µε κρητική µατιά να σταθούµε στο ύψος των περιστάσεων.
Το θέµα µε τους πυλώνες είναι ένα θέµα που µας απασχολεί πολύ και πολύ πρόκειται να µας απασχολήσει!
Οι αντίπαλες µεριές θα προσπαθήσουν να κερδίσουν ο καθείς µε τα όπλα του!
Η εταιρεία µε τις χορηγίες της, µε τον άρτον και τα θεάµατά της -και αυτό το έχουµε πάµπολλες φορές δει- µε συνοδοιπόρους πολλούς από τους δικούς µας εκλεγµένους σε Επιτροπές, κεντρική, περιφερειακή διοίκηση και όχι µόνο, θα δει τα συµφέροντά της! ∆ουλειά της!
Από την άλλη εδώ στον τόπο, µας στα δικά µας, όσον αφορά τους πυλώνες, έχει ήδη χαρακτεί ο δρόµος µε µπροστάρη τον ∆ήµο Αποκορώνου!
Τη σκυτάλη ήδη πήραν οι διάφοροι Πολιτιστικοί Σύλλογοι της περιοχής που το περασµένο Σάββατο συναντήθηκαν στους Μαχαιρούς για τη δηµιουργία Επιτροπής Αγώνα που θα αναλάβει «τη διοργάνωση εκδηλώσεων και δράσεων ευαισθητοποίησης και ενηµέρωσης των πολιτών για τις σοβαρές συνέπειες σε περιβαλλοντικό και υγειονοµικό επίπεδο από την εγκαταστάση πυλώνων υψηλής τάσης και ΒΑΠΕ στα Λευκά Όρη».
∆εν γνωρίζω ποιο το αποτέλεσµα αυτού του αγώνα, ωστόσο γνωρίζουµε τους αντιµαχόµενους και πια ο καθένας οφείλει να πάρει θέση!
«Εµείς που µείναµε/ Θα βγούµε µια βραδιά/ Στην ερηµιά να σπείρουµε χορτάρι/ Και πριν για πάντα/ Η νύχτα να µας πάρει/ Θα κάνουµε τη γη προσκυνητάρι/ Και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά».
Με αφορµή αυτό το τραγούδι του Γκάτσου και του Ξαρχάκου, σκέφτοµαι πόσο σπουδαία και ουσιαστική κίνηση θα ήταν να προτείνουµε να έρθει εδώ ο µεγάλος µας συνθέτης για µια συναυλία στα ριζά των Λευκών Ορέων· να αντηχήσει η µουσική του και να µεταδοθεί η ουσία και το νόηµά της, που τόσο πολύ ταιριάζουν µε την αγωνία όλων µας για τον τόπο µας!
