Γενοκτονία ή κάθαρση;

Εβαλε φωτιά όχι μόνο στους Ποντίους στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλου του κόσμου ο υπ. Παιδείας κ. Φίλης με τις δηλώσεις του, θεωρώντας ότι ο ξεκληρισμός των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση. Τα Ποντιακά Σωματεία τον χαρακτηρίζουν «ασεβή και προσωποποίηση της Κερκόπορτας και του Εφιάλτη». Απαντώντας σε ερώτηση στην εκπομπή “Στον Ενικό” του Ν. Χατζηνικολάου ο κ. υπουργός είπε: «Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην αιματηρή εθνοκάθαρση και στο φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια… Υπάρχουν απόψεις, καμία αντίρρηση. Ούτε εγώ θέλω να επιβάλω τις προσωπικές μου απόψεις».
Αυτά ειπώθηκαν από έναν άνθρωπο επαγγελματία δημοσιογράφο, που δεν είναι ιστορικός, αλλά έγινε “πολιτικός” και οι συγκυρίες τον ανέδειξαν στο Παιδείας να καθορίζει τη μόρφωση των Ελληνοπαίδων. Αυτός ο “πολιτικός” πήρε τη σκυτάλη απ’ την κα Ρεπούση με τον συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης και εκφράζει “εθνομηδενιστική” ιδεοληψία. Οι δηλώσεις του είναι το λιγότερο απαράδεκτες. Απογοητεύει τους Ελληνες ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και εκθέτει τον πρωθυπουργό, που επέλεξε σ’ αυτή τη θέση έναν αρνητή της γενοκτονίας. Αμφισβητεί τη δημόσια αναγνώρηση απ’ την απόφαση της Βουλής με καθολική ψηφοφορία (Νόμος 2193/94 τευχ. Πρώτο, φύλλο 32 και Π.Δ. 99/94 τευχ. Πρώτο φύλλο 78) περί καθορισμού της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας του Πόντου.
Η γενοκτονία, που είναι η συστηματική και προγραμματισμένη πράξη, που οργανώνεται και διαπράττεται για εξόντωση μιας εθνότητας, συνιστά εγκληματική πράξη. Η άρνηση του πλησίον και οι σύγχρονες ιδεολογίες από το μίσος έως τον ρατσισμό προετοιμάζουν τις μάζες να καλλιεργούν εγκληματικές προδιαθέσεις.
Οι γενοκτονίες έγιναν από επίσημες μη δημοκρατικές χώρες, που ανήκουν σε κατώτερους πολιτισμικούς κύκλους, επωφελούμενες από την παθητικότητα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, εγεννήθηκαν δε πάντα σε πολεμικές περιόδους, όπως έγιναν στη Μ. Ασία ή σε περιόδους απειλής πολέμου, όπως των Αρμενίων και των Ποντίων. Ακολουθούσαν μετά από περίοδο πείνας, ταπείνωσης και τρόμου, που ο θάνατος εθεωρείτο λυτρωμός.
Οταν μία χώρα έχει πάρει θέση επ’ αυτού, οι ακαδημαϊκές και οι υποκειμενικές ιδέες, απόψεις και αναλύσεις εκπροσωπούν μόνο έναν ιδιώτη και όχι έναν υπουργό της. Δεν νοείται ο υπουργός να φέρνει σε δίλημμα τον λαό, αν οι ομαδικοί διωγμοί είναι γενοκτονία ή εθνοκάθαρση, ενώ τέτοιου είδους εκκαθαρίσεις είναι κακουργηματικές πράξεις. Αμα θέλεις να τις εκφράσεις, παραιτείσαι από υπουργός, γράφεις κι ένα άρθρο και τελειώνεις. Δεν μπορεί κυβερνητικός παράγοντας, ένα θέμα τέτοιας βαρύτητας, να το αντιμετωπίζει με ελαφρότητα. Δεν νοείται να εκφράζει προσωπικές αντιλήψεις. Τα ιστορικά γεγονότα «δεν αλλοιώνονται, ούτε παρακάμπτονται».
Κανένα κράτος από αυτά που ενέχονται σε γενοκτονία δεν έχει αναγνωρίσει το λάθος του, πλην της Γερμανίας για το Ολοκαύτωμα. Γενοκτονία δεν είναι μόνο οι σφαγές, αλλά η στέρηση μιας κοινωνίας απ’ τον τόπο της, απ’ την ιστορία της, απ’ τις παραδόσεις και τις ρίζες της.
Ο σάλος που δημιουργήθηκε απ’ τον υπ. Παιδείας κάνει κάποιον να διερωτηθεί αν έγινε από βλακεία ή από οτιδήποτε άλλο. Η ιστορική αλήθεια χάθηκε για να τη βρούμε εμείς; Είδε κανείς έναν Εβραίο ν’ αμφισβητήσει το ολοκαύτωμα, έναν Αρμένιο να πει ότι δεν υπήρξε γενοκτονία, τον Τούρκο διανοούμενο να χαρακτηρίσει άδικη την κατοχή της μισής Κύπρου ή ότι τον ελληνικό πολιτισμό στην Ιωνία τον κατέστρεψαν οι Μαμελούκοι με τ’ άλογα από τη Μογγολία; Θα τον έριχναν στο πυρ το εξώτερον.
Το τι πιστεύει κανείς είναι προσωπικό θέμα. Οταν δίνεις μια μάχη ενταγμένος σ’ ένα σύνολο ή τη δίνεις και σιωπάς ή αν διαφωνείς, φεύγεις. Τώρα που βράζει το “θέμα Φίλη” η κυβέρνηση δεν πρόκειται να τον διώξει, γιατί θα έδειχνε ότι βρίσκεται σε πανικό. Ο κ. Τσίπρας θ’ ακολουθήσει ό,τι έκανε με τον κ. Βαρουφάκη μέχρι να κατασταλάξει ο θόρυβος. Εως τότε έχει καιρό να ψάξει να βρει το “ισοδύναμο Φίλη”!