Γεώργιος (Ιωσήφ) Βιζυράκης, 1926 – 2022

Σήμερα, θέλω να σας γνωρίσω τον θείο μου το Γιώργο. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ίσως τον ξέρετε, οι νεαρότεροι θα τον μάθετε. Και όλοι θα καταλάβετε για ποιο λόγο τον αγαπώ τόσο πολύ!
Ο θείος μου ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος σαν όλους μας. Μα ταυτόχρονα είναι ξεχωριστός. Και για την οικογένειά του. Και για την οικογένειά μας ολόκληρη. Και για όλο τον κόσμο. Ο ήλιος που ανατέλλει από τη Σούδα Χανίων και αγκαλιάζει με τις ακτίνες του όλο το ανθρωπολόι, για να το ζεστάνει και να το φωτίζει.
Αντί για φθόνο, με δυνατή αγάπη είναι γεμάτη η καρδιά του και με πλατύ χαμόγελο τα χείλη του. Πρόσχαρος και χωρατατζής, έχει τον τρόπο να κερδίζει τον συνομιλητή του. Ευθύτητα, καλοσύνη και ντομπροσύνη χαρακτηρίζουν τους τρόπους του στους δικούς του ανθρώπους και σε όλον τον ανθρωπωκόσμο. Υπερηφάνεια και όχι αλαζονεία, θάρρος και όχι δειλία τον οδηγούν πάντα ως  οικογενειάρχη, σύζυγο, πατέρα, συγγενή, φίλο. Τιμιότητα, ειλικρίνεια και απλοχεριά διέπουν τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Εργατικότητα και φιλότιμο τον διακρίνουν από τα νιάτα του έως τα βαθιά γεράματα. Άκακος, άδολος, ανιδιοτελής,  ενεργός μαχητής στον αγώνα  του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Α, ξέχασα να σας γράψω ότι ο θείος ο Γιώργος δεν είναι μόνον ο άντρας μιας αδελφής της μάνας μου, της θείας Λεφτερίας. Είναι με τα λόγια και τα έργα του για την οικογένειά μας ο ίδιος αδελφός της μάνας μου και των αδελφιών της και ένας από τους σύγγαμβρους και τους καλούς φίλους του πατέρα μου.
Μα δε θέλω κλάματα και συγκινήσεις! Μονάχα να είστε σίγουροι ότι, αν και σήμερα θα ξεπροβοδίσουμε το θείο Γιώργο στο πιο μακρινό για έναν άνθρωπο ταξίδι, σε λίγο θα ακούσουμε τη φωνή του αναστηθέντος Κυρίου να λέει ότι από τα χέρια του Άδη θα τον ελευθερώσει και από το θάνατο θα τον σώσει ώστε να τον πάρει μαζί Του στην ουράνια αρπαγή Του, λυτρωμένο από κάθε επίγειο φόβο και πόνο…