Η τέχνη είναι η πνευματική διαμαρτυρία μας, είναι μία θαρραλέα απόπειρα να υποδείξει κανείς στη ζωή τον σωστό δρόμο. Οσκαρ Ουάιλντ
Τώρα που ανθίζουν οι ασπάλαθοι (μιας και του άρεσαν τόσο πολύ) ένιωσα την ανάγκη να αναφερθώ στην απουσία ενός βαθιά ευαίσθητου και συνειδητοποιημένου καλλιτέχνη ζωγράφου – αγιογράφου και σκηνογράφου που με την παρουσία και τη στάση του έδινε νόημα… στην τέχνη τον Γ. Κουνάλη. Ενα νόημα που ξεπερνούσε την υλική πραγματικότητα και απλωνόταν… σιωπηλά και σταθερά.
Ζωντανός μύθος μίας άλλης εποχής εισχωρούσε με τρόπο προφητικό στην καθημερινότητα κρατώντας ανόθευτο το πνεύμα και την τέχνη του την ιδία του τη ζωή .Η σεμνότητα και η δυναμική των λόγων και της αύρας του φώτιζε τις πολλαπλές ιδέες των αναζητήσεών του εστιασμένος στο πρωταρχικό, το απέριττο και το ουσιώδες με χρώματα και θέματα που έκρυβαν όλα τα μυστικά της ύπαρξης .
Σαν ιερά πρόβαλαν τα τοπία και τα πρόσωπα μ’ ένα φως άλλο… στους πίνακές του και οδηγούσαν τον θεατή σε μία περιοχή για να διαλογιστεί να ξαποστάσει.
Η απίστευτη σιωπή που δημιουργείται, όταν ένα φως σβήσει, η ορφάνια που στην αρχή σε τυλίγει αποπνιχτικά γίνεται σιγά φως που η λάμψη του εισχωρεί παντού και λυπάσαι τότε μ’ έναν άλλο τρόπο… σαν η ψυχή του να σε καλεί να ΖΗΣΕΙΣ ουσιαστικά με γενναιότητα να ζήσεις υπερασπίζοντας τα όνειρά σου υπερασπίζοντας την ιδία τη ΖΩΗ.
Και έτσι καθώς κοιτάζω τους ασπαλάθους η ανάμνηση αυτού του μυθικού πια καλλιτέχνη σαν χαμόγελο, σαν ελπίδα ανοίγει θέα προς το άπειρο.
Προς την αληθινή ανόθευτη έκφραση, την έκφραση που δεν είναι για να φαίνεται … αλλά για να ΕΙΝΑΙ… την έκφραση που σημαίνει και για αυτό γίνεται σημείο αναφοράς και θεμέλιο γνώσης. Ηταν τύχη που έζησε στα Χάνια για τα Χανιά.
Σε μία τέτοια στάση ζωής και τέχνης τόσο προσηλωμένης στο σημαντικό δεν μπορεί να κολλήσει η τεφρά της ματαιότητας ούτε η τακτική της κοινωνίας να εξαγοράσει συνειδήσεις.
Ο μόχθος και οι θυσίες αυτού του ανθρώπου που σαν στρατιώτης με όπλο το ταλέντο του και πηγή την καρδιά του και πάνω απ’ όλα την πολύ λεπτά επεξεργασμένη καλλιτεχνική του διάσταση, τίμησε -το δώρο- χάρισμα του ταλέντου του και έδωσε στον κόσμο σήματα και σημεία ιερογλυφικά χρωμάτων εικόνων για το ταξίδι που έκανε. Ενα ταξίδι αγάπης συνέπειας σ’ έναν άνυδρο κοσμο γεμάτο μάχες, λεηλασίες και κακοτοπιές. Ενα ταξίδι που σηματοδοτεί την ποιότητα της έκφρασής του ο Γ. Κουνάλης.
Αφιερωμένα σ’ εκείνον τα παρακάτω λόγια:
«Ενα σπουργίτι κάθισε στον ώμο μου για μια στιγμή, την ώρα που έσκαβα κάποιου χωριού έναν κήπο, κι αισθάνθηκα απ’ αυτό πιο τιμημένος κι από το μεγαλύτερο παράσημο» Θορό Χένρι.
