Αλεξάνδρου Κων. Μυλωνογιάννη
Γιατρός, Αγωνιστής, Οπλαρχηγός, Βουλευτής και Υπουργός (1866-1933)
Ψάχνοντας σ’ ένα ντουλάπι με βιβλία, βρήκα ανάμεσα σε άλλα αποξεχασμένο και το βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο, του φίλου Αλέκου με μια ευγενική αγαπητική αφιέρωση. Το κυκλοφόρησε ο ίδιος το 2015 και είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του Γεωργίου Μαθιού Μυλωνογιάννη, εξαδέλφου του παππού του. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη, έστω και τώρα, να γράψω δυο λόγια για το βιβλίο αυτό μα και για τον ίδιο τον συγγραφέα. Καλιά αργά, λοιπόν, παρά ποτέ…
Η αρχική εντύπωση είναι ότι από την αρχή μέχρι τέλους είναι επιστημονικά και ιστορικά τεκμηριωμένο και αναδεικνύει την πολύπλευρη και πολύχρονη δράση του ήρωά του από το 1889 μέχρι το θάνατό του το έτος 1933. Η οικογένεια Μυλωνογιάννη προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους μακροχρόνιους και δύσκολους αγώνες για την απελευθέρωση του κρητικού λαού μέχρι την πολυπόθητη Ενωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα. Πρόσωπα της οικογένειας αυτής συναντούμε συχνά κατά την καταγραφή των ιστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν κατά την περίοδο της εθελοντικής προσφοράς του Γεωργίου Μυλωνογιάννη.
Ο Αλέκος Μυλωνογιάννης με τρόπο μεθοδικό, ως ιστορικός ερευνητής που είναι, παραθέτει αυτούσιες τις ιστορικές πηγές που μελέτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, στα Γεν. Αρχεία του Κράτους, στις Βιβλιοθήκες και αλλού. Παραθέτει δε πλούσια βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας είναι ακριβολόγος και αντικειμενικός κριτής απέναντι στη δράση του προγόνου του και αναδεικνύει όλες τις αρετές και τις πολεμικές ικανότητες του γιατρού Γεωργίου Μυλωνογιάννη. Στη συνέχεια περιγράφει λεπτομερώς την όλη του ιστορική διαδρομή, την κάθοδό του από την Αθήνα και τον διορισμό του ως επαρχιακού γιατρού Αποκορώνου με έδρα το Βάμο και τους Αρμένους. Τη δημιουργία “Μυστικής Αδελφότητας” κατά το πρότυπο της Φιλικής Εταιρείας που θα οδηγήσει τελικά στην οργάνωση της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής που ύστερα από σκληρούς διπλωματικούς και πολεμικούς αγώνες, θα πετύχει την πολυπόθητη Ενωση. Είχα την τύχη να παρευρεθώ το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στο Κλήμα Αλίκαμπου κατά τον φετινό εορτασμό της συνάθροισης του 1895, για την υπογραφή προκήρυξης με την οποία θα εζητείτο η βελτίωση του πολιτικού καθεστώτος της πατρίδας μας με ειρηνικό στην αρχή τρόπο. Στην κορυφή ενός λόφου, μες την αγριάδα της φύσης, υπάρχει πέτρινος τύμβος όπου είναι χαραγμένο το ιστορικό της συνάθροισης και οι πρωταγωνιστές της. Αφού έγινε επιμνημόσυνη δέηση και προλόγισε ο δήμαρχος Αποκορώνου και η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αλίκαμπου, ο π. Βουλευτής Σήφης Μιχελογιάννης εξεφώνησε από στήθους, μια χειμαρρώδη και λεπτομερή σε περιεχόμενο ομιλία. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους επισήμους, εψάλη ο Εθνικός ύμνος και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.
Για να επανέλθω, ο Γ. Μ. Μυλωνογιάννης έδειξε υποδειγματική δραστηριότητα ως νομάρχης Λασιθίου, βουλευτής και υπουργός. Σχηματίζει δικό του σώμα με την κήρυξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου, επιστρέφει δε μετά την διάλυση των εθελοντικών σωμάτων. Πέραν όμως των πολιτικών και πολεμικών αγώνων του έδειξε μεγάλη τόλμη και γενναιότητα ως γιατρός των μαχόμενων. Παρόμοια δράση επέδειξε και στο στρατόπεδο του Ακρωτηρίου Στον Βάμο πέρασε τα τελευταία του χρόνια φιλοξενούμενος από τον ανιψιό του Νικόλαο Σπυριδάκη.
Απεβίωσε στις 23 Δεκεμβρίου 1933. Η κηδεία του έγινε με μεγάλες τιμές στον Κεφαλά.
Ο συγγραφέας του βιβλίου Αλέκος Μυλωνογιάννης είναι σεμνός, μετριοπαθής και άνθρωπος του μέτρου. Αρθρογραφεί συχνά για διάφορα θέματα εκφράζοντας την άποψή του και τρόπους επίλυσης αυτών. Με δυο λόγια είναι ένας ενεργός πολίτης. Εχει σπουδάσει οικονομικά και έχει διατελέσει διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδας στο Ρέθυμνο. Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία (Λία) Δαρατσάκη, έχουν αποκτήσει δυο γιους και τέσσερα εγγόνια. Εντύπωση και θαυμασμό προκαλεί το πλήρες γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Μυλωνογιάννη από της εποχής του Γιάννη (Μυλωνά) που έζησε στον Κεφαλά το 1800 μέχρι και σήμερα που παραθέτει. Το ιστορικό σπίτι της οικογένειας το συντηρεί όσο μπορεί για να διατηρήσει τη μορφή του αρχοντικού όπως ήταν. Πόσες διασκεδάσεις με την παρέα μας έχουμε κάμει εκεί… Θερμά συγχαρητήρια λοιπόν φίλε Αλέκο, ευχόμενος κλείνοντας, να διαβάσουμε και άλλα χρήσιμα και ενδιαφέροντα βιβλία όπως αυτό.
