» Εθνεγέρτης & µέγας ευεργέτης της Σφακιανής Παιδείας
» Ένα πόνηµα από τον Καθηγητή κ. Ε.Ε. Χαλκιαδάκη
Εισερχόµενος κάποιος στη χωροχρονική συνθήκη να διαβάσει την ερευνητική εργασία-το ιστορικό επίτοµο του καθηγητή Ιστορίας στο ΠΤ∆Ε Ρεθύµνου, κ. Εµµανουήλ Γ. Χαλκιαδάκη, θα λάβει µια δυνατή και διεισδυτική ‘µατιά’ αλλά και γνώση για την ζωή και την προσφορά του Επαναστάτη, Ανιδιοτελή & “Μέγα Υπερασπιστή της ‘συκοφαντούµενης Κρήτης’” , Γ. Ξενουδάκη.
Μέγας συνοδοιπόρος και αρωγός κατά τον συγγραφέα του βιβλίου ήταν και είναι ο Νίκος Γ. Νταµπακάκης (από την αφιέρωση του βιβλίου κιόλας), απόγονος του Ξενουδάκη, χαρίζοντας ιστορική βοήθεια, µέσω των ιστορικών ντοκουµέντων, που διαθέτει, όχι µόνο στον συγγραφέα, αλλά και σε πολλούς άλλους τυχερούς που θα εντοπίσει στο διάβα του, για να µεταδώσει το πάθος για εξέλιξη, παίδευση, ελευθερία µα και τα πάθη του Ξενουδάκη κατά την βιωτή του.
Σε αυτό το βιβλίο, ο αναγνώστης ίσως ξεκινά µε ένα “κόµπο στην αναπνο” του, σκεπτόµενος πώς θα κυλήσει η ανάγνωση ενός ιστορικού βιβλίου; Και όµως(!) πολύ γρήγορα από την γλαφυρότητα και την γλυκά ειπωµένη αλήθεια, αρχίζει να ξετυλίγει το νήµα της δύσκολης, επίπονης και σφοδρά επώδυνης ζωής του Ξενουδάκη, ο οποίος από την µαεστρική γραφή του κ. Χαλκιαδάκη, καταλήγει να νοµίζει ο αναγνώστης τον ήρωα, ως κάποιο κοντινό συγγενή του και να συµπάσχει µαζί του. Ασφαλώς, σε δύο αιώνες προηγούµενους από το σήµερα. Το σήµερα µιας άλλης νοηµοσύνης, αυτής της πολλαπλότητας και της εύκολης αµεσότητας. Μιας βιασύνης, που συνθλίβει στο πέρασµά της ό,τι ‘καλοφτιαγµένο και απαιτητικό’, συναντά ο προσεκτικός παρατηρητής.
∆ιαβάζει κάποιος, λοιπόν, την εξέλιξη και την παραφθορά του επιθέτου του Ξενουδάκη, την απάνθρωπη στέρηση του πατέρα του και των αδελφών του, µπροστά στα παιδικά του µάτια, λόγω των βιαιοτήτων του πολέµου. Την µοναξιά και την αρπαγή αυτού και της αγαπηµένης του µητέρας, για την οποία έφτασε µεγάλος όντας, σπουδαστής µε δυσκολίες της Νοµικής, να ελεηµονεί τον Όθωνα για κάποια χρήµατα, ώστε να την αναζητήσει στην Αίγυπτο, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήµω. Να ελεηµονεί κάποια χρήµατα, αλλά να διατηρεί καθαρή την ψυχή του, την ανδρεία του, τον αδαµάντινο χαρακτήρα του και την άσβεστη φλόγα του για την Ένωση της Κρήτης µε την Μητέρα –Ελλάδα. Υποστηρίζοντας αργότερα ως Βουλευτής στην Ελληνική Βουλή ότι “Η Κρήτη δεν ζητεί ελεηµοσύνη αλλά ανδρικήν χείρα”. Άνευ µικροπολιτικές του ιδίου συµφέροντός του, παρά την αφιερωµένη του ζωή στην εργασία και στην πατρίδα του. ∆εν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τους Λόγους του Ξενουδάκη στη Βουλή, τους µελετούν ακόµα και σήµερα φοιτητές της Νοµικής.
Αφού, λοιπόν, διασώζεται από τον Γάλλο Φιλέλληνα, Mercier, ο οποίος τον εξαγόρασε από σκλάβο στην Αίγυπτο, λαµβάνει γαλλική παιδεία. Επιπλέον, λόγω της φιλοµάθειάς του, του φλογερού του πνεύµατος και της σκληρής εργατικότητάς του σπουδάζει Νοµική, εισέρχεται Βουλευτής των µεταναστών Κρητών, αποκτά τεράστια περιουσία, ακολουθώντας έναν “µοναχικό δρόµο”, τόσο στην Προσωπική του ζωή όσο και στην άνευ κοµµατικής χροιάς ή κατεύθυνσής του στην πολιτική ζωή. Γιατί; Γιατί ακριβώς αυτό που τον απασχολούσε ήταν η Λύση του Κρητικού Ζητήµατος- η ΈΝΩΣΗ.
Στέλνει επιστολές, ταξιδεύει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, µε δικά του έξοδα, συνοµιλεί µε ευρωπαίους διπλωµάτες και φιλέλληνες, όλα για τον Ιερό αυτό Σκοπό, που ο ίδιος έχει ζήσει από την γέννησή του έως τον θάνατό του, την Ένωση!!
Πρωτοπόρος και εµπνευστής πολλών άλλων µετέπειτα Κρητών προσωπικοτήτων, άντλησε δύναµη από τον Μέγα Εθνοµάρτυρα και συντοπίτη του, τον ∆ασκαλογιάννη. ∆εν άργησε να επισκεφθεί την γενέτειρά του, την Ανώπολη Σφακίων, και να προσκυνήσει το σπίτι του! Υπογραµµίζοντας ότι αυτή η οικία είναι “αγιώτερη, περιφανής και οσιώτερη των ανακτόρων”, ακριβώς διότι εδώ γεννήθηκε ο σεβάσµιος Ήρωας που έδωσε το αίµα του αλλά και των δικών του για την Κρήτη, παρά δεν ζήτησε το αίµα των άλλων προς τιµή δική του […]
Το βιβλίο του καθηγητή, κ. Χαλκιαδάκη αναφέρει εκτενώς και αναλυτικά τις ευεργεσίες και την δωρεά όλης της περιουσίας του Ξενουδάκη στην επαρχία που τον Γέννησε, στην εντολή του να χτιστούν Σχολεία σε κάθε χωριό των Σφακίων. Αποδεικνύοντας την έντονη και ειλικρινή πίστη του Γεωργίου Ξενουδάκη ότι ο µόνος δρόµος για να αλλάξει η ζωή και των πλέον καταφρονηµένων, των πλέον επώδυνων ιστοριών ζωής είναι ο δρόµος των Γραµµάτων. Επιτονίζοντας αυτήν του πεποίθηση, απαιτώντας να πληρώνονται και οι ∆άσκαλοι ώστε να µορφώνουν τα Σφακιανόπουλα. Το πρώτο σχολείο χτίστηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ίµπρο Σφακίων.
Τα Σφακιά τον έχουν αναγνωρίσει ως Μέγα Ευεργέτη τους, δίνοντας και το όνοµά του στο Λύκειο στην Χώρα Σφακίων.
Το πόνηµα κλείνει παραθέτοντας τους Λόγους του στην Βουλή των Ελλήνων, αλλά και επιδεικνύοντας έγγραφα επίσηµα, δικαστικά τεκµήρια, αποκόµµατα εφηµερίδων και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Ο Γεώργιος Ξενουδάκης βρίσκεται ησυχασµένος στον προαύλιο χώρο του παλιού δηµοτικού σχολείου της Ίµπρου, µε την προτοµή του, από τον Έλληνα γλύπτη, Φωκίωνα Ρωκ, να στέκει ατενίζοντας τον όγκο των Λευκών Ορέων, κοιτώντας ψηλά αλλά και Υψηλά, όπως υψηλό κράτησε το φρόνηµα της ζωής του, έως την δύση του.
Μελετώντας κανείς, λοιπόν, αυτό το εµπεριστατωµένο πόνηµα µπορεί να ταξιδέψει σε µια ιστορία ζωής του Μεγάλου όµως Ξενουδάκη αλλά µπορεί να αντλήσει και παραδείγµατα ζωής µέσα από αντιξοότητες, σηµειώνοντας την σπουδαία ρήση του ίδιου, που τονίζει ο ιστορικός- καθηγητής κ. Χαλκιαδάκης, “όσοι ασχολούνται µε την πολιτική για ιδίους λόγους, είναι µικροί και θα πεθάνουν µικρότεροι”. Η φιλοπονία και η Αριστοτελική Αρετή του Ξενουδάκη έχουν να κάνουν έτι υπερήφανους τους Σφακιανούς, τους Κρήτες αλλά και τους απανταχού Έλληνες. Όσοι από εµάς αγγίζουµε το όνοµα τόσων σπουδαίων Ανδρών, δεν έχουµε παρά να ολοκληρώνουµε την κουβέντα µας µε τα λόγια του Θουκυδίδη: ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος.
Στο πνευµατικό αυτό έργο, µια ακριβή δέηση υπέρ του Ξενουδάκη, ας φυλάξει ο κάθε άνθρωπος, που αρνείται την επιτηδευµένη και σκηνοθετηµένη ζωή την οποία τεχνηέντως προωθούν οι έχοντες, ότι άνθρωποι σαν αυτόν εµπνέουν, ενθαρρύνουν & αφυπνίζουν. Καθώς ο Παύλος Φαφουτάκης έλεγε ότι <<αυτό το σκλαβάκι, αυτός ο Λευκοορίτης, κύρηξε παντού την Ένωσιν της Κρήτης>>.
Ο Γεώργιος Ξενουδάκης είχε δύο µεγάλους έρωτες στη ζωή του: την ΠΑΙ∆ΕΙΑ & την ΠΑΤΡΙ∆Α. Σήµερα, για ποιον από αυτούς µπορεί κάποιος να µην αποπεµφθεί;
* Θερµές ευχαριστίες στον συγγραφέα του βιβλίου, κ. Χαλκιαδάκη Εµµανουήλ,τον κ. Νικόλαο Nταµπακάκη & την ιστορική ερευνήτρια, κ. Ιωάννα Σφακιανάκη.
