» ∆ιεπιστηµονική θεώρηση
«Η λέξη διάκριση είναι πολύσηµη, έχει δηλαδή πολλές σηµασίες. Ερµηνεύεται ως διαχωρισµός, διαφοροποίηση προσώπων, πραγµάτων και καταστάσεων, ως εξατο- µικευµένη προσέγγιση ανθρώπων µε ευµένεια ή και µε προκατάληψη.
Στην εκκλησιαστική γλώσσα ερµηνεύεται ως χάρισµα και ως δώρο θεού στον άνθρωπο που συµπεριφέρεται προς τους άλλους µε ταπεινοφροσύνη, κατανόηση, αγάπη και σεβασµό.»
Αυτά αναφέρονται, ανάµεσα στ’ άλλα, στο οπισθόφυλλο ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου, που ήρθε πρόσφατα στα χέρια µου.
Συγγραφέας του είναι ο γνωστός και διακεκριµένος οµότιµος καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστηµίου Κρήτης Γεώργιος Ε. Κρασανάκης.
Στις 240 σελίδες του µικρού σχήµατος(16ου )βιβλίου, 37ου στη σειρά(!),σε πολυτονική γραφή, ο εκλεκτός συγγραφέας διερευνά την έννοια της διάκρισης, διαστέλλοντάς την από την παρρησία και µε στοιχεία θεωρητικά και εµπειρικά βεβαιώνει ότι «είναι µια σπουδαία αρετή χρήσιµη σε όποιον τη βιώνει».
Μετά τον κατατοπιστικό πρόλογο εξετάζεται «η έννοια της διάκρισης», ακολουθούν η «κοινωνική, ψυχολογική και θεολογική» διάκριση, παρατίθενται τα αποτελέσµατα από µια «µικρή έρευνα» που πραγµατοποίησε ο συγγραφέας, τα συµπεράσµατά του και το ενδιαφέρον βιβλίο κλείνει µε τον επίλογο, τη βιβλιογραφία και το παράρτηµα.
Παλαιότερα, στον περίγυρό µου, δεν θυµούµαι να χρησιµοποιούσαµε αυτή τη λέξη.
Χρησιµοποιούσαµε την αντίθετη, τη λέξη «αδιάκριτος» για όποιον ανακατευόταν εκεί όπου δεν έπρεπε, ή πεταγόταν σε συζητήσεις άλλων µε πνεύµα διχαστικό.
Αργότερα, µελετώντας κάποια πατερικά βιβλία, σχηµάτισα τη γνώµη ότι η διάκριση είναι µεγάλη αρετή, θεοδώρητη, που την κατέχουν όµως ελάχιστοι άνθρωποι.
Στις σελίδες του τελευταίου βιβλίου του ο καθηγητής Κρασανάκης, παρουσιάζοντας την εξόχως σηµαντική πολυσηµία της λέξης µας βεβαιώνει πως όχι µόνο έχει µεγάλο ειδικό βάρος, αλλά και ότι απλώνεται σε πολλά επίπεδα ότι «έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα», παίζει σηµαντικό ρόλο στην «ψυχολογία των ατοµικών διαφορών» και ως «λέξη, έννοια και πράξη» θεωρείται από τους πατέρες της Εκκλησίας, «µεγάλη αρετή».
Τα επίπεδα στα οποία απλώνεται η διάκριση- το κοινωνικό, το ψυχολογικό και το θεολογικό- που υπήρξαν ο χώρος της διεπιστηµονικής θεώρησης του συγγραφέα τον οδήγησαν στο να γράψει στο οπισθόφυλλο: « Στο µικρό αυτό βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει πολλά θεωρητικά και εµπειρικά στοιχεία, ικανά να τον βεβαιώσουν ότι πράγµατι η διάκριση είναι µεγάλη αρετή, ισχυρό πνευµατικό φως, χάρη και χάρισµα, δύναµη ικανή να παράγει έργο καλό και αναγκαίο για την οµαλή ατοµική και κοινω-νική ζωή κάθε ανθρώπου».
Ο καθηγητής Κρασανάκης «κατέχει και µιλεί µε γνώση και µε τρόπο». ∆εν κάνει βέβαια « να κλαιν και να γελούν τα µάτια µας», όπως υποστηρίζει ο Κορνάρος, αλλά ο λόγος του διαβάζεται ευχάριστα,οι απόψεις του είναι σύγχρονες µέσα στη διαχρονι- κότητά τους, και παρά το ότι µας προβληµατίζουν, µας ευαισθητοποιούν και µας βοηθούν να αξιολογήσοµε την πορεία µας και εποµένως να ωφεληθούµε πάρα πολύ.
Ο σηµερινός αναγνώστης µελετώντας το βιβλίο και τα συµπεράσµατα του αισθάνεται πολλαπλά κερδισµένος. ∆εν µπορεί συνεπώς παρά να συγχαρεί και να ευχαριστήσει τον έγκριτο καθηγητή-συγγραφέα για τη σηµαντική προσφορά του…
