Ανήκω σε μιά χώρα μικρή. Eνα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου…
Γ. Σεφέρης
Η απάντηση του απερχόμενου πρόεδρου του Eurogroup σε ερώτηση του Έλληνα Ευρωβουλευτή κ. Χουντή: «…είχαμε τραπεζική, δημοσιονομική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογουμένου με λάθος τρόπο κατά τη γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες και ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του ελληνικού προγράμματος λέγοντας, ότι όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχουν κάποιο δίκιο. Οι τράπεζες παντού στην Ευρώπη σώθηκαν σε βάρος του φορολογουμένου…» …μόνο που δεν σώθηκαν παντού οι τράπεζες στην Ευρώπη με τα ίδια κριτήρια. Στον Ευρωπαϊκό Νότο της πλήρωσε ο ντόπιος φορολογούμενος. Στον Ευρωπαϊκό Βορά τις πλήρωσε συνολικά η Ευρώπη. Να θυμίσω ότι η Deutsche Bank, όπου το 2007 ήταν η μεγαλύτερη τράπεζα του κόσμου, με ενεργητικό 2 τρισ., έχει έλλειψη κεφαλαίου 19 δισ. ευρώ, μεγαλύτερο από την κεφαλαιοποίησή της. Το 2015 οι ζημιές ανήλθαν στα 6,7 δισ. ευρώ, αλλά έφτανε η δήλωση Soimple ότι: …δεν έχει καμία ανησυχία… για να καθησυχάσει τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς. Ακόμα από το 1995 έως το 2016 οι μέτοχοι της κέρδισαν 17 δισ., ενώ τα bonous στα υψηλόβαθμα στελέχη της, έφθασαν στα 71 δισ. ευρώ. Είναι ξεκάθαρο πλέον μετά και από αυτήν την κυνική απάντηση του κ. Νταϊσελμπλουμ, ποιοι πλήρωσαν αυτά τα χρήματα. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός, πειραματίστηκε στην πλάτη του Ελληνικού λαού και τελικά του επέβαλε… με τη σύμφωνη γνώμη, του τότε πολιτικού μας προσωπικού… τα μέτρα εκείνα που ήταν απαραίτητα να διασώσουν τις μεγάλες τράπεζες του Βορά και όχι την Ελληνική οικονομία. Έτσι μας επέβαλαν τα γνωστά μνημόνια, όπου την θέση της ανάπτυξης την πήρε η ύφεση με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται, την ανεργία να εκτινάσσεται πάνω από 60 % στους νέους, την υψηλή φορολογία στα κέρδη, με αποτέλεσμα να κλείνουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το 40 % των πολιτών να αδυνατεί πλέον να πληρώνει τους φόρους του, την αρνητική αποταμίευση και το χειρότερο όλων, μας υποχρέωσαν να ξεπουλήσουμε τα παραγωγικά μας μέσα, αυτά που θα έφερναν πλούτο και υπεραξίες στην χώρα. Κραυγαλέο παράδειγμα η αρπαγή των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, όπου τα κέρδη πάνω από 1o6 εκατ. αντί να πάνε στα κρατικά ταμεία πήγαν στα ταμεία του Γερμανικού Δημοσίου.
Επιπρόσθετα έχουμε δεσμευθεί για συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους και την λήψη μέτρων, (θεωρούνται ανέφικτα), της τάξης του 2 % του ΑΕΠ για τα χρόνια μετά το 2018 και μέχρι το 2060. Για να σωθούν οι τράπεζες και να κρατήσει την εξουσία η αριστερή μας κυβέρνηση, …συμφώνησε στην περαιτέρω φτωχοποίηση του Έλληνα πολίτη.
Δυστυχώς το πολιτικό μας προσωπικό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ήταν ανίκανο να εκμεταλλευτεί στην αρχή της κρίσης, τον κίνδυνο κατάρρευσης των Ευρωπαϊκών τραπεζών, για να μην υποχρεωθεί η χώρα μας να βιώσει την χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων. Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και του κ. Γ. Παπανδρέου, που μας έβαλε στα μνημόνια και κατόπιν της ΝΔ και του κ. Σαμαρά που συνέχισε την πολιτική του προκατόχου του είναι μεγάλες. Ουσιαστικά τα δυο αυτά κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα μετά την μεταπολίτευση… εκούσια ή ακούσια… χρεοκόπησαν την χώρα. Γιατί θα πρέπει να παραδεχτούμε, ότι η πτώχευση της χώρας , δεν είναι απόρροια των μνημονίων, αλλά της κακοδιαχείρισης, της ανικανότητας, της οικογενειοκρατίας και της διαφθοράς, που κυριαρχούσαν τότε στα κόμματα.
Το ερώτημα παραμένει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ που ανέλπιστα του έδωσε ο λαός την εξουσία, αρνήθηκε να αλλάξει ριζικά, το παλιό πολιτικό σύστημα και αρκείται απλώς στο να το διαχειρίζεται.
Γιαυτό άλλωστε η κυβέρνηση του αποτελείται σ ένα μεγάλο μέρος της, από παλιά στελέχη κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας έγινε κυβερνήτης και όχι ο ηγέτης ενός λαού, που θα τον οδηγούσε από… δύσκολα μονοπάτια προφανώς σε κάποιο ξέφωτο. Γι’ αυτό ο πολίτης σήμερα δεν ελπίζει και δεν περιμένει τίποτα. Όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού: «Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρνήθηκε να γίνει ήρωας».
