Για μία επίσκεψη στην Πάτμο, ο λόγος
Στην Πάτμο ήρτ’ αδερφοχτέ, στο σπήλιο τ’ Άι Γιάννη,
που έγραψ’ Αποκάλυψη κι ως, θάμα για να κάνει.
Μυαλό να δώκει μια ουλιά, στα κουζουλά κοπέλια,
τσι ρίμες μας να σιάξουμε, που ‘ναι, θαρρώ, για γέλια.
Όμορφο είναι το νησί κι ολόδροση η φύση,
να ασκητέψω θέλ’ εδώ, που είναι… μία λύση.
Το πρώτο μην τσουγκρίζουμε, το δεύτερο πριν πιούμε,
να ‘χουμε νου ξεκάθαρο, ούλα για να τα πούμε.
Στο μοναστήρ’ ανέβηκα, εις τη Σπηλιά πιο πάνω,
κάστρο που μοιάζει ιερό και το σταυρό μου κάνω.
Παλιά βιβλί’ αντίκρισα, περγαμηνές σε θήκες,
κειμήλια θάμαξα τρανά, μουσείων τσι προθήκες.
Το μοναστήρ’ ειν’ στη κορφή κι ολόγυρα η Χώρα,
σπίτια παλιά πανάκριβα, προγόνων μας τα δώρα.
Στη Λέρο όμως θα σταθώ, όντε θε να γαέρνω,
στον Άγιο Ισίδωρο, ευχές για να σου φέρνω.
Και από τούτο το νησί, στσι φίλους πέμπω ρίμα,
ούλα να πάν’ ολόντρετα, ούλα να πάνε πρίμα.
Μα μη με δούν’ ετσά λολό, γλάκησ’ απ’ εσπέρου,
μη λάχει στο τρελάδικο, και κλείσουν με, τση Λέρου.
Σφηναριώτης
Στη Πάτμο πήγ’ αδερφοχτός, μαζί με Φωτεινούλα
και κει τους ξεναγήσανε, στα μοναστήρια ούλα.
Στη νήσο τσ’ Αποκάλυψης, έκανε ταξιδάκι,
τάμα το είχ’ από παλιά, ‘κεια να βρεθεί βραδάκι.
Και ν’ αντικρύσει τη ζωή, απ’ την πλευρά την άλλη,
τσι σκέψεις και τα θέλω του, σε μια σειρά να βάλει.
Από περίσκεψη θαρρώ, ούλ’ έχουμε ανάγκη,
εκτός εκείνων φυσικά, που ’ναι κουτοί σα Φράγκοι.
Τι είδε και αντίκρισε, ο γκαρδιακός μου φίλος,
εν συντομία είπε μου και φάνηκάν μου θρύλος.
Την Αποκάλυψη εκεί, έγραψε ο Ιωάννης,
ο μαθητής του Ιησού, αυτά στο νου σου βάνεις.
Σαν θα βρεθεί κάποια στιγμή, στο ιερό το μέρος,
στα γόνατα μια προσευχή. θα κάνει και ο γέρος.
Και είπε μου πως ζήτηξε. φώτιση και για μένα,
όλα που γράφουμε μαζί, να βγαίνουν φωτισμένα.
Γιατί δεν είμαι σίγουρος, αν κάποτε μπορέσω,
την Πάτμο να επισκεφτώ, στα μαλακά να πέσω.
Τουριστικός προορισμός, και των πλουσίων στέκι
κι αν φύγ’ η κρίση κάποτε, πάμε κι εμείς παρέκει.
Νιαχωριανός
