Για έλλειψη κατάλληλων χώρων κάνουν λόγο οι φοιτητές Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου Κρήτης

«Δεν μας χωράει ο τόπος…» δηλώνει ο Σύλλογος Φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης, διαμαρτυρόμενος για την έλλειψη κατάλληλων χώρων για τη λειτουργία του τμήματος.

Ένα χρόνο μετά τη μεταφορά της Αρχιτεκτονικής από τη Χαλέπα στην Πολυτεχνειούπολη στο Ακρωτήρι, «τα προβλήματα χώρου τα οποία αντιμετωπίζουμε, είναι πλέον προφανή» αναφέρει σε απόφαση του το Δ.Σ. του Συλλόγου.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται:« Τα σχεδιαστήρια στα οποία περνάμε τις περισσότερες ώρες εργασίας και μαθημάτων είναι περιορισμένης χωρητικότητας και ακατάλληλα, με κακό φωτισμό και ακουστική, χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές (π.χ. αποθηκευτικοί χώροι).  Οι αίθουσες διαλέξεων δε μας χωράνε και είναι διασκορπισμένες από το κτίριο Επιστημών μέχρι τα καφέ κτίρια του ΜΠΔ. Σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, δημιουργείται πρόβλημα στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία,  με τις παρουσιάσεις να γίνονται χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να τις παρακολουθεί όλο το έτος και οι διαλέξεις να γίνονται με το μισό έτος να στέκεται όρθιο. Παράλληλα ο σύλλογος είναι διασπασμένος και η αλληλοτροφοδότηση μεταξύ των φοιτητών είναι ελάχιστη, με επακόλουθο να χάνεται η έννοια της συλλογικότητας στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε και διορθωνόμαστε, αλλά και να υπονομεύεται η ζύμωση όλων μέσα στις συλλογικές διαδικασίες (π.χ. απομαζικοποίηση των συνελεύσεων)».
Σύμφωνα με την απόφαση του Συλλόγου «το ζήτημα της στέγασης και του κτιριακού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα υπόλοιπα ζητήματα του σύγχρονου πανεπιστημίου, έχει την ίδια ρίζα με τις ελλείψεις σε προσωπικό, αναλώσιμα, σίτιση, στέγαση. Είναι κατεύθυνση της ΕΕ και του κεφαλαίου η προώθηση των αλλαγών στο πανεπιστήμιο προς όφελός τους, με σκοπό τη μετατροπή του σε πεδίο κερδοφορίας, αποκλείοντας παιδιά λαϊκών οικογενειών από την εκπαίδευση.Αν γυρίσουμε δύο χρόνια πριν, με την αρχιτεκτονική να στεγάζεται στη πρώην Γαλλική σχολή, θα δούμε ότι παρά τα προβλήματα χώρου που αντιμετωπίζαμε και εκεί, όλα τα μαθήματα γίνονταν στο ίδιο κτήριο και μάλιστα μέσα στην πόλη των Χανίων. Έτσι ενισχυόταν η αλληλεπίδραση και το συλλογικό κλίμα μεταξύ μας, η σύνδεση με την τοπική κοινωνία καθώς και η επαφή με τον αστικό ιστό…».
Καταλήγοντας την ανακοίνωση τους οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής σημειώνουν πως «είναι απαραίτητο να συσπειρωθούμε στις συλλογικές μας διαδικασίες παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις με σειρά δράσεων, ώστε να αναδείξουμε τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις μας. Είναι καιρός ο σύλλογος να ενεργοποιηθεί για τα ζητήματα αυτά σε αγωνιστική κατεύθυνση, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες και διατυπώνοντας συγκεκριμένες θέσεις.  Ζητάμε το αυτονόητο, δηλαδή να υπάρχει ένα κτίριο αναφοράς στο οποίο να γίνονται όλα τα μαθήματα και να συγκεντρώνονται σε αυτό όλοι οι φοιτητές και ένα στέκι για το σύλλογο, το οποίο θα διαχειρίζεται ο ίδιος μέσα από τις διαδικασίες του. Τέλος, διεκδικούμε ένα κτήριο στην πόλη που να καλύπτει τις ανάγκες μας σε σίτιση-στέγαση, να προσφέρει χώρους εργασίας και μελέτης και να  μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτιστικές δραστηριότητες. Όλα αυτά γνωρίζουμε ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν καθώς πόροι υπάρχουν, τους οποίους όμως η διοίκηση επιλέγει να διαθέσει αλλού (όπως ακριβώς ο πλούτος που παράγεται δε διατίθεται για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας) με σκοπό την επιχειρηματική εκμετάλλευσή τους εις βάρος της χανιώτικης κοινωνίας και τον φοιτητών (πχ. Κολυμβητήριο, είσοδος με αντίτιμο στους αθλητικούς χώρους του Π.Κ.). Επίσης το Πολυτεχνείο έχει στην κυριότητα του κτήρια στην πόλη τα οποία ρημάζουν (πχ. Κτήριο Παπαδοπέτρου, πρώην Γαλλική Σχολή, παλιά Πρυτανεία). Από την άλλη όμως γνωρίζουμε  ότι αν δεν πιέσουμε τη διοίκηση με δική μας πρωτοβουλία, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Όλες οι νίκες του συλλόγου έχουν έρθει μέσα από μαζικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε και σήμερα».