Για ένα ασφαλές σχολείο

Oλοι είδαμε αλλά δεν βιώσαμε τον εφιάλτη της καταστροφικής πυρκαγιάς στην Αττική αυτό το καλοκαίρι που στοίχισε 97 ζωές, μέχρι σήμερα! Η πύρινη αυτή λαίλαπα που άφησε πίσω της τόσους νεκρούς έφερε τα πάνω κάτω στη δημόσια κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Προκάλεσε την οργή της κοινωνίας για την ολιγωρία των αρχών και των μέσων πολιτικής προστασίας. Έγινε αιτία για να αλλάξουν τα πεπαλαιωμένα σχέδια έκτακτων αναγκών και να επικαιροποιηθούν με νέα, πιο σύγχρονα και πιο αποτελεσματικά. Ήταν η αφορμή να ξεχειλίσει το ποτήρι του εφησυχασμού και του λήθαργου των αντανακλαστικών του οργανωμένου κράτους, που πάνω απ’ όλα θα πρέπει να σώζει ανθρώπινες ζωές με οποιοδήποτε κόστος!
Την επόμενη μέρα όλοι μιλούν για το πώς και το τι έπρεπε να γίνει, όλοι γίναμε ειδικοί, όλοι ρίχνουμε ευθύνες στους πάντες, εκ του ασφαλούς. Και η πολιτεία για να εναποθέσει τις ευθύνες της σε άλλους μιλούσε για αυθαίρετες κατοικίες, για ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως όλοι, θυμόμαστε, για μπαζωμένα ρέματα στην Μάνδρα και σε όλη την ελληνική επικράτεια!
Είναι καιρός πια να μιλήσουμε και για την ασφάλεια των δημόσιων Σχολείων της χώρας, ένα θέμα που πρέπει να τεθεί άμεσα στο τραπέζι μιας σοβαρής συζήτησης από τις διευθύνσεις Α/θμιας και Β/ θμιας Εκπ/σης. Άραγε το Υπουργείο Παιδείας γνωρίζει την πραγματική εικόνα των υπαρχόντων, πολλών σχολικών κτιριακών εγκαταστάσεων; Ή θεωρεί πώς όλα είναι μια χαρά και πώς οι μαθητές στεγάζονται κάτω από ιδανικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς; Η εικόνα είναι τριτοκοσμική, σε πολλές περιπτώσεις, με τα προκάτ, με τους περιορισμένους αύλειους χώρους, με την υπερσυγκέντρωση μαθητών στα μεγάλα αστικά κέντρα, με πληθωρικά τμήματα 25 και παραπάνω μαθητών, με ανύπαρκτη σκίαση ή πράσινο, με ξεπερασμένες λειτουργικές υποδομές, με άκρως επικίνδυνα σημεία κ.ά.
Πολλές ερωτήσεις για να αναπτύξουμε ένα δημόσιο διάλογο: Τα σημερινά σχολεία ανταποκρίνονται στις παγκόσμιες, ραγδαίες εξελίξεις, εξασφαλίζουν την ασφάλεια των μαθητών, διαθέτουν χώρους διαφυγής και διάσωσης σε περίπτωση σεισμών ή πυρκαγιάς; Έχουν σύγχρονα μέσα πυρόσβεσης και γίνονται σεμινάρια εκμάθησης πυροσβεστικών μέσων; Τα διδακτήρια έχουν γίνει ή γίνονται βάσει κάποιας επιστημονικής μελέτης ή όπως να ‘ναι: Μήπως να ανατρέξουμε στο παρελθόν για να αντλήσουμε γνώση από τα μονώροφα Σχολεία τα περίφημα « ευάερα και ευήλια»;
Σήμερα, είναι επιτακτική ανάγκη να εισαχθεί, επιτέλους, στα Σχολεία, το μάθημα της επιβίωσης – ασφάλειας σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Δεν φτάνει κατά τη γνώμη μας ένα απλό σχέδιο απόδρασης και μία ή δύο ασκήσεις σεισμού το χρόνο! Οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι μαθητές μας θα πρέπει να εξοικειωθούν με τα σωστικά μέσα και να γνωρίζουν τι ακριβώς θα κάνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης! Φτάνει πια η στείρα γνώση και η αποστήθιση άχρηστων κεφαλαίων των σχολικών εγχειριδίων. Η ασφάλεια είναι υπέρτατη υποχρέωση της πολιτείας αλλά και ατομικής και συλλογικής ευθύνης!