Επιδίωξη κάθε ευνομούμενης, δημοκρατικής πολιτείας θα πρέπει να είναι η ισόρροπη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Παράλληλα θα πρέπει να έχει θέσει στόχους προοπτικής για το μέλλον, το οποίο να προβλέπει σε βάθος χρόνου με διορατικότητα και σοφία! Στο πλαίσιο αυτό ορίζει, ταυτόχρονα και προτεραιότητες που θα έχουν ως βάση την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας! Με απλά λόγια, συντάσσει ένα χρονοδιάγραμμα πολιτικού σχεδιασμού, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της κοινωνίας, τις στρεβλώσεις και τα λάθη του παρελθόντος, τις πολιτικές συγκυρίες, το οικονομικό κλίμα, τις διεθνείς συνθήκες κλπ.
Βασική παράμετρος ανάπτυξης και εξέλιξης της κοινωνίας είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου, ριζοσπαστικού, εναλλακτικού και πολυπολιτισμικού Σχολείου. Ενός ελκυστικού Σχολείου που θα αφουγκράζεται τα σημεία των καιρών!
Το Σχολείο αυτό μπορεί να λειτουργεί:
• στη βάση επιλογής ελεύθερων, επιστημονικών πεδίων από τους μαθητές
• απαλλαγμένο από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις
• χωρίς την πληθώρα απεριόριστων νόμων, διατάξεων και εγκυκλίων
• με γνώμονα την ουσιαστική προσέγγιση επιστημονικών τομέων, όπως οι γλώσσες, οι επιστήμες της αγωγής, της τεχνολογίας και της έρευνας, η καλλιτεχνική παιδεία, η παιδική ψυχολογία, η ανθρωπιστική παιδεία, η γονεϊκή επιμόρφωση μέσα στο Σχολείο κ.ά.
• με αναδιάρθρωση του αναλυτικού προγράμματος
• με αλλαγή των διδακτικών αντικειμένων με σύγχρονες θεματικές ενότητες αντιμετώπισης των προβλημάτων της εποχής μας (προσφυγικό, μεταναστευτικό, πυρηνική απειλή, περιβαλλοντικά προβλήματα, ψυχολογία του ανθρώπου κλπ)
• με βάση την έρευνα για τα επίκαιρα προβλήματα του ανθρώπου (εξαρτήσεις, υγεία, ανέχεια, τροχαία ατυχήματα, σχέσεις Σχολείου – Οικογένειας – Κοινωνίας
• οι εκπαιδευτικοί να έχουν υψηλό επιστημονικό υπόβαθρο και να εξετάζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα με ψυχολογικά και ψυχιατρικά τεστ
• ο διευθυντής κάθε σχολικής μονάδας να είναι μάνατζερ – παιδαγωγός και όχι το παιδί για όλες τις δουλειές και ο κυνηγός των συνεργείων για τα προβληματικά σχολικά κτίρια
Σήμερα, στην εποχή της ισοπέδωσης, της αμετροέπειας, της γραφειοκρατίας, της διάρρηξης των σχέσεων, των ανισοτήτων, της οικονομικής δυσχέρειας, το Σχολείο, με την ευρύτητα του όρου, εννοώντας την εκπαίδευση και γενικότερα την παιδεία της χώρας μας, ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, αδυνατεί να προλάβει τις ραγδαίες εξελίξεις στο γνωσιολογικό και τεχνολογικό τομέα, αλλά οχυρώνεται πίσω από ξεπερασμένες λογικές του τύπου: Γλώσσα, Μαθηματικά, αποστήθιση, τετράδια, θρανία, βαθμολογίες, ποινές και αξιολόγηση σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που η ημερομηνία λήξης του εδώ και πολύ καιρό έχει παρέλθει!
