Μετά τον Καμπού και τον Βολίνσκι θα ’ρθουν κι άλλοι πιο πολλοί στην Ευρώπη, πιο λεύτεροι σκιτσογράφοι, πιο λεύτεροι δημοσιογράφοι.
Και τώρα που ο θάνατος σάπισε τα δόντια τους -μετά το μακελειό στο Παρίσι- οι άλλοι που θα ’ρθουν και θα ’ναι πιο πολλοί θα… «δαγκώνουν με τις λέξεις».
Μετά τον Καμπού και τ’ άλλα τα παιδιά βλέπω στο πέρασμα των αιώνων ο δυτικός πολιτισμός να γίνεται πιο αντρείος· το δικαίωμα στη γνώμη, το καλό γούστο, η μετριοπάθεια στην κριτική που σημαδεύει τη Γηραιά Ηπειρο μετά τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό θα πλησιάνει ακόμη περισσότερο.
Βλέπω κι άλλους Βολίνσκι -πολλούς, πάρα πολλούς- να φυτρώνει στο χέρι τους, μαζί με το πενάκι τους κι ένας υάκινθος, μια φλόγα να καίει από άκρη σε άκρη την Ευρωπαϊκή Δημοσιογραφία.
Βλέπω πάρα πολλούς Καμπού, τόσους που δεν υπάρχουν αφέντες να τους διαφεντέψουν, έρχονται μέσα στο ανέσπερο φως και διδάσκουν το δικαίωμα στη γνώμη.
Τους βλέπω να έρχονται…
