Για ένα νανοsec

Για ένα νανοsec μπορεί να έρθουν
Τα πάνω κάτω στη ζωή σου.
Να φας ξύλο και να στερέψει η αντοχή σου.
Μέσα να σε χώσουν και να σε ναρκώσουν.
Να μιλάς σε τοίχους και να γράφεις στίχους
Να είσαι απομονωμένος και από όλα ξεχασμένος.
Τα πούλησα όλα κι έμεινα με ένα ποδήλατο
Κι ένιωθα αγωνία νια την κυκλοφορία.
Όμως ακολούθησαν στιγμές ιερές
Μάχη για το αδύνατο με χαμηλές προδιαγραφές.
Και πιάσαμε τα χέρια και πέσανε αστέρια
Απ τις καρδιές των μαθητών, δασκάλων
Και ποιητών.
Αδράξασθε παιδείας και ο δρόμος μαθητεία
Να φωτίζονται οι ψυχές με βάλσαμο στις πληγές
Από ευγνωμοσύνη και στο όνειρο εμπιστοσύνη.
Ζ.Δ.