Για γερά νεύρα

Δοκιμασία μικρών, μεγάλων, παιδιών, γερόντων καί ασθενούντων σε θερμοκρασίες καύσωνος επί μιάμιση ώρα στο λιμάνι του Πειραιά.
Το πλοίο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε ώρα αναχώρησης 10:00, πρωινό δρομολόγιο από Πειραιά για Χανιά. Έφτασε με καθυστέρηση στον Πειραιά στις 08.30 και άρχισε το ξεφόρτωμα των αυτοκινήτων. Οι επιβάτες προς επιβίβαση εγκλωβίστηκαν κατά χιλιάδες επί μιάμιση ώρα, μπροστά στον καταπέλτη του πλοίου.
Μια καθυστέρηση μπορεί να θεωρηθεί λογική, ανθρώπινη και φυσιολογική. Η έλλειψη υποδομών από πλευράς λιμένος για την αντιμετώπιση καθυστερήσεων και η έλλειψη δεύτερου επιχειρησιακού πλάνου όμως από πλευράς πλοίου, εγκλώβισε τους επιβαίνοντες μιάμιση ώρα ακινητοποιημένους στον ήλιο. Τα παιδάκια να κλαίνε, οι γονείς σε απόγνωση και ο ήλιος επικίνδυνος στα κεφάλια των καθηλωμένων, με τον εφιάλτη να μην έχει τέλος, ούτε πρόβλεψη χρόνου επιβίβασης. Σε ελάχιστους συνανθρώπους μας με προβλήματα υγείας επετράπη, κατόπιν πιέσεως των υπολοίπων επιβατών, να επιβιβαστούν στο πλοίο για να προστατευτούν.
Ζούμε σε ψηφιακή εποχή κατά την οποία θα μπορούσαν οι επιβάτες να είχαν ενημερωθεί με σχετικά μηνύματα έγκαιρα για την καθυστέρηση.
Μια αίθουσα αναμονής επιβατών, όπως υπάρχουν σε πολλά λιμάνια, θα εξυπηρετούσε ανθρώπινα τέτοιες προβλεπόμενα απρόβλεπτες καταστάσεις.
Εφεδρικό πλάνο στο πλοίο για έκτακτες περιστάσεις επίσης θα διευκόλυνε.
Εάν ήταν ημέρα βροχής, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα συνέβαινε!
Και όλα αυτά, λόγω της έλλειψης επιπλέον πλοίου που είναι απαραίτητο αυτή την εποχή, με αποτέλεσμα να γίνονται διπλά δρομολόγια υπο πίεση, με τα ανάλογα προβλήματα.
Μετά τον απόπλου, ανακοινώθηκε στους επιβάτες του πλοίου, οτι θα δεχθούν από τις 18.00 ώρα και μετά, δωρεάν ένα τόστ και ένα μπουκάλι νερό. Κάτι είναι και αυτό, αλλά δεν θεραπεύει κανέναν από τη θερμοπληκτική εμπειρία στο λιμάνι της αναχώρησης.