Τι το καλό; τι το κακό;
Eνα σημείο ένα σημείο
Και σ’ αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις
Κι απ’ αυτό πιο πέρα ταραχή και σκότος
Κι απ’ αυτό πιο πίσω βρυγμός των αγγέλων.
Οδ Ελύτης (Αξιον εστί)
Τώρα μάλιστα. Ολοι θα πληρώσουν πλην των καρεκλοκενταύρων της εξουσιας. Μειώνεται λέει η εισφορά αλληλεγγύης πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών και όλου του συρφετού που συναποτελεί και συναπαρτίζει αυτό που λέμε πολιτικό σύστημα. Ο Βούτσης ανέλαβε να μας εξηγήσει τα ανεξήγητα. Εγινε λέει για λόγους δημοσιονομικής ισορροπίας!!
Τι καταλάβατε; Απολύτως τίποτα βεβαίως. Και εγώ το ίδιο. Αδολεσχίας το ανάγνωσμα… Το θέμα είναι ότι το λέει και δεν ντρέπεται. Ξεδιάντροπα, κυνικά, ξετσίπωτα. Δεν το ζήτησαν λέει οι βουλευτές!! Αλλά; Πώς έγινε; Με μαγικό τρόπο; Τι να πει κανείς. Είναι στιγμές που μένεις ενεός, δεν βρίσκεις λέξεις να περιγράψεις τα γεγονότα. Είναι στιγμές που διαβάζεις ή ακούς κάτι και δεν το συνειδητοποιείς. Δεν το πιστεύεις. Πώς να πιστέψεις το απίστευτο. Ε αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μάς λένε ανερυθρίαστα ότι αγωνίζονται να μας σώσουν. Μα πώς να τους αντιμετωπίσουμε; Πολιτικά, θα πει κάποιος. Εχουν γνώση οι φύλακες, είναι η απάντηση. Δεν έχει καμία επιλογή ο λαός να τους αλλάξει. Αυτό που λέμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που εν τέλει ούτε αντιπροσωπευτική είναι, ούτε δημοκρατία, έχει ρυθμίσει την επιβίωσή της, την αναπαραγωγή της, τη συνέχειά της. Τι μένει; Η περιφρόνηση, η χλεύη, η απαξίωση, ο καγχασμός και η στηλίτευση όπου εμφανίζονται φορώντας τη μάσκα των προστατών των λαϊκών συμφερόντων. Θυμόσαστε εκείνα τα πομπώδη του Τσίπρα όταν πρωτοέγινε πρωθυπουργός. Ηχεί ακόμα στα αυτιά σας εκείνη η περιβόητη ρήση: Να μην κάνουν οι βουλευτές χρήση του προνομίου του βουλευτικού αυτοκινήτου. Ελάχιστοι υπήκουσαν. Η συντριπτική πλειοψηφία πήρε και παραπήρε αυτοκίνητο και οδηγό και ασφάλεια κ.λπ., κ.λπ.
Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται. Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν οι στρατηγοί του, του πρόσφεραν το λιγοστό νερό ενώ όλο το στράτευμα διψούσε, αυτός το έχυσε μπροστά τους. Εδώ στην περίπτωσή μας οι στρατηγοί μαζεύουν απ’ το στράτευμα το λιγοστό νερό για να το πιουν αυτοί και ο αρχηγός. Αλλά είπαμε άλλο Μέγας και άλλο ολίγιστος. Ο καθένας ας κάνει τις συγκρίσεις. Και αν ακόμα πάρουν πίσω το μέτρο κάτω απ’ το βάρος της γενικής λαϊκής κατακραυγής, πάλι θα παραμείνει το επαίσχυντο, το αναίσχυντο του ενεργήματός των. Ντροπή. Αλλη λέξη δεν βρίσκω. Ας αναστοχαστούν, ας συνέλθουν. Αντί να βλέπουν ταξικότητα στα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, να τη βλέπουν εκεί που τω όντι υπάρχει. Στις σκέψεις τους, στις πράξεις τους και στις συμπεριφορές τους.