Σ’ εκείνους τους άντρες που δεν φοβούνται να δείξουν την τρυφερότητα τους και τα συναισθήµατά τους.
Σ’ εκείνους τους άντρες που µας κρατάνε το χέρι και στα εύκολα και στα δύσκολα.
Σ’ εκείνους τους άντρες που χαρίζουν γέλιο στο πρόσωπό µας και είναι ο ήλιος στις συννεφιασµενες µέρες µας.
Σ’ εκείνους τους άντρες που η αγκαλιά τους είναι µόνιµα ανοικτή και η καρδιά τους το πιο απαλό µαξιλάρι.
Σ’ εκείνους τους άντρες που µας βοηθούν να ανοίξουµε τα φτερά µας, να κάνουµε πραγµατικά τα όνειρα µας, να έχουµε επιλογές.
Σ’ εκείνους τους άντρες που δεν λατρεύουν µόνο το κορµί µας, αλλά αγαπούν περισσότερο απ’ όλα την ψυχή και το µυαλό µας.
Σ’ εκείνους τους άντρες που δεν ντρέπονται να τσαλακωθουν µπροστά µας, να κλάψουν να ζητήσουν συγγνώµη.
Σ’ εκείνους τους άντρες που λένε σ ‘αγαπώ, σε έχω ανάγκη, σε χρειάζοµαι.
Σ’ εκείνους τους άντρες που ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή και µοιράζονται µαζί µας, τα όνειρά τους.
Σ’ εκείνους τους άντρες που µένουν για πάντα παιδιά και γοητεύουν µε την απλότητά τους.
Σ’ εκείνους τους άντρες που σέβονται και τιµούν την γυναίκα.
Σ’ εκείνους τους άντρες που γίνονται αφετηρία, διαδροµή και προορισµός µας.
Σ’ εκείνους τους άντρες που προσκυνούν την φίλη, σύντροφο, κόρη, µητέρα, αδελφή, συνεργάτιδα ως κάτι ιερό στην ζωή.
Σ’ εκείνους τους άντρες που δεν δρουν ανταγωνιστικα, που υποστηρίζουν, που κατανοούν.
Σ’ εκείνους τους άντρες που µπορείς να ταξιδεύεις µαζί τους στην ζωή , χωρίς να σε νοιαζουν οι αποσκευές.
Σ’ εκείνους τους άντρες που έχουν διατηρήσει ακλόνητα τα ιδανικά και τις αξίες τους, όσο αντίξοες και αν είναι οι συνθήκες.
Σε όλους αυτούς τους άντρες ένα µεγάλο ευχαριστώ, που είναι στην ζωή µας, που µας κοιτούν µε βλέµµα καθαρό και βάζουν έναν ήλιο στα µαλλιά µας κάθε πρωί.
Σε όλους αυτούς τους άντρες µια ευχή, να µην αλλάξουν.
*Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος
βιωµατικής γραφής
