ΘΕΩΡΟΥΜΕ σημαντική τη διάσκεψη των 7 νοτίων – μεσογειακών χωρών (Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα) που ταυτόχρονα ανήκουν στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Σημαντική δε επιτυχία της κυβέρνησης είναι το κοινό ανακοινωθέν στο οποίο καταγράφεται υποστήριξη των ελληνικών θέσεων.
ΑΝ δούμε πιο βαθιά τη συνάντηση των “νοτίων”, διαπιστώνουμε ότι ο υποβόσκων “πόλεμος” Βορρά-Νότου καλά κρατεί. Οι χώρες του Βορρά, περί το Βερολίνο, είναι “ιστορικά” ενωμένες, ενώ οι χώρες του Νότου τώρα αρχίζουν να κινούνται “πολιτικά” προς κοινή κατεύθυνση.
ΕΥΝΟΗΤΟΝ ότι, με τη Διακήρυξη της Λισαβόνας (όπου έγινε η συνάντηση), και σε συνέχεια της Διακήρυξης των Αθηνών, οι ηγέτες των 7 χωρών επιβεβαιώνουν «το στόχο τους για βελτίωση της συνεργασίας και της συμβολής τους σε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρωπαϊκή Ενωση»: «Πιστεύουμε ότι σε έναν κόσμο αυξημένης αβεβαιότητας και αστάθειας, θα είμαστε πιο δυνατοί με την κοινή μας δράση. Η αποδυνάμωση της Ευρώπης δεν είναι επιλογή», διακηρύσσουν.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ως περισσότερο παθούσες χώρες λόγω του μεταναστευτικού-προσφυγικού, προσδοκούν η Ε.Ε. να διατηρήσει τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τον σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να αντιμετωπίσει κοινές προκλήσεις των κρατών-μελών και να δώσει συμπαγείς (sic) απαντήσεις στα πραγματικά ενδιαφέροντα των πολιτών. Επιπλέον, προτρέπουν την Ε.Ε. να δράσει βάσει της αρχής της αλληλεγγύης, να βελτιώσει τη λειτουργία των θεσμών της και να διασφαλίσει τη δημοκρατικότητά της.
ΣΩΣΤΑ και ωραία τα παραπάνω, αλλά η παγκόσμια οικονομική κρίση που επιδεινώνεται, το απροσδόκητο Brexit, η άνοδος των συντηρητικών και ακραίων κομμάτων σε πολλές χώρες της Ε.Ε., καθώς και οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του νεόκοπου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, προμηνύουν τεράστιες αλλαγές στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, με τίμημα μάλλον την κατάλυση της μέχρι τώρα γνωστής μεταπολεμικής ισορροπίας στον κόσμο.
ΕΤΣΙ, η Ε.Ε. πιθανόν να παραμένει ισχυρή οικονομία ακόμη, αλλά πολιτικά είναι τελείως αδύναμη, όπως αποδείχθηκε με την ελληνική κρίση. Αδυνατεί να συντονιστεί και να πάρει κοινές αποφάσεις σε τεράστια ζητήματα, όπως είναι το προσφυγικό, ο προστατευτισμός αλλά και ο νομισματικός πόλεμος που επίκειται από τον Τράμπ καραδοκούν.
ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ άραγε, δυο Ε.Ε. (Βορράς-Νότος); Με το ίδιο ευρώ μεν, αλλά διαφορετικής αγοραστικής αξίας; Θα έχουμε συνασπισμούς ετερόκλητων ευρωπαϊκών χωρών σχετικά με το προσφυγικό ή μήπως μια βραδεία μεν, αλλά επώδυνη διάλυση ενός ονείρου και πρωτότυπου παγκόσμιου πειράματος ένωσης κρατών; Ελπίζουμε πως το κακό σενάριο (διάλυση) δεν θα συμβεί και πως η Ε.Ε., συσπειρωμένη, θα λύσει τα προβλήματά της εμβαθύνοντας περισσότερο στην ουσία της Ένωσης, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ποικίλες παγκόσμιες προκλήσεις.
