Τίγρεις στα δώματα
Σε διεθνή χορευτικά
ως αντι-σταση
με συν-κίνηση
…κι ο άξιος με γυμνό σώμα πολεμά
Το επίγειο κράτος, πολεμά την τίγρισσα
Κι η θρησκεία κι η τέχνη κηλίδες απάνω στο θηρίο
Κι οι ποιητές κι οι φιλόσοφοι κηλίδες’ ανώφελες και γύρω τους η ερημιά
Τρέχει τα άγριο ζώο πηδά στροβιλίζει τον τρόμο
Από υο «ομορφαίνω τη μοίρα»
Του Νίκου Καρούζου
ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ ΤΕΧΝΗΣ ΕΠΙΤΟΜΗ
Μόλις τέλειωσε το φεστιβάλ χορού, Dance days.Μιλώντας για χορό όλοι έχουν την αίσθηση πως γνωρίζουν τις διαστάσεις της Τέχνης και τις εφαρμογές της σε κλασικό, έντεχνο, παραδοσιακό, εθνικ, χοροθέατρο, όμως ένα ελάχιστο μέρος του κόσμου γνωρίζει τις δυνητικές δυνατότητες του σύγχρονου χορού, και αυτό στον τόπο μας τα Χανιά, δεν ισχύει σε σχέση με άλλες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας (έκτος ίσως από την Καλαμάτα). Ναι, τα Χανιά έχουν –αν και όχι αναμενόμενο- ένα μυημένο αρκετά οικειοποιημένο κοινό στο σύγχρονο χορό, χάριν κυρίως στην παθιασμένη δραστηριότητα δυο γυναικών, της δασκάλας μας κυρίας, Έφης Καλούτση από τη δεκαετία του΄ 80 και της Σοφίας Φαλιέρου που έκτισε κοντά στην Καλουτση χαρακτήρα χορεύτριας, χοροδιδασκάλου και χορογράφου σιγά σιγά (1) και τα τελευταία 6-7 χρόνια δραστήριου παράγοντα ενός εξελίξιμου διεθνούς Φεστιβάλ Χορού. Στην εποχή της κρίσης με επιπτώσεις σε όλα τα οικονομικά επίπεδα αλλά πρόδηλα στο επίπεδο του πολιτισμού και των αξίων, η δραστηριότητα που ενεργοποιεί τη συμμετοχική διαδικασία και την αλληλεγγύη, παρέχοντας έργο έξω από τα τοπικά στεγανά κι είναι αξιοθαύμαστο και για αυτούς που ξέρουν πως σύγχρονος χορός είναι τόσο πολύ τέχνη, αφού αντλεί από δεξαμενές έντεχνης δραστηριότητας όπως η λογοτεχνία, οι εικαστικές τέχνες, το θέατρο, τα πολυμέσα και φυσικά η μουσική. Όταν μάλιστα η Σοφία Φαλιέρου γνωρίζει ότι δε συμπεριέλαβε τόσες ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για τη συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Dance days , όχι γιατί δεν άξιζαν αλλά λόγω της πολλαπλής σφιχτής ενσωμάτωσης. (όπου χρεία: χρήμα, ιδέα, χρόνος, ταυτότητα) Η ιδιαιτερότητα εθνική, μορφολογική και άλλες παράμετροι, αισθάνεσαι να στριφογυρίζουν ζωογόνα, μαεστρικά, συντονιστικά σαν άγριο υπερήφανο θηρίο που έχει τιθασεύσει το πρωτογενές δημιουργικό εγώ της χάριν στην πολλαπλή κινητικότητα. Η Φαλιέρου είναι μια υπερήφανη τίγρισσα που έξω από το επαρχιακό κλουβί παλεύει να αντι-σταθεί σε εμπορευματοποίηση, εφησυχασμούς, ψεύτικο φολκλόρ και προκαταλήψεις. (2)
…με τα φαντάσματα των ημερών
Να νανουρίζουν
Τις τίγρεις των δωματίων
Και να αφουγκράζονται
Τους ήχους από τα σκαλοπάτια
Το βογγητό του αέρα.
Από το ποίημα του Λεωνίδα Κακάρογλου «οι τίγρεις των δωματίων»
Ναι, αυτή η κοινωνία Σοφία της υπερβολής των πολλών κατοίκων της ναρκισσιστικής πόλης των Χανίων θέλει την τίγρη κλεισμένη στο δωμάτιο, ναρκωμένη χωρίς δόντια. Χωρίς να σκορπά στον ιστό της πόλης ρίγος, μια τίγρης σε κλουβί. Το Φεστιβάλ χορού των Χανίων είναι από τα λίγα πολιτιστικά δραστικά αντι-τροφιμα που ενοχλούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά βολεμένων σε στερεότυπα «πολιτιστικά μοντέλα» ίσως γιατί σε αυτό δημιουργούν νεοι άνθρωποι και απευθύνεται σε νέους κάθε ηλικίας. Ξέρω ότι χρειάζεται περισσότερη συμμετοχική διαδικασία από όλους τους ευαισθητοποιημένους για την συνέχεια του, τα χρήματα που εξασφαλίζει από φορείς είναι λίγα σε σχέση με τα πολλά που προσφέρει, είναι άδικο και σαν μάνα του ποιοτικού εγχειρήματος χρειάζεται να ονειρεύεσαι για τα επόμενα φεστιβάλ με συν+κινηση. Περισσότερα στο επόμενο κείμενο (3)
…την τίγρη την νυχτερινή
Τη μάνα/πως ελαφροπατεί
Και την ημέρα
Σε λήθαργο ονειρεύεται τα΄αστέρια…
Της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ 1971
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Η Φαλιέρου από τη δεκαετία του ’80 μαζί στο εργαστήρι της Εφης Καλούτση, ερμήνευσε στο Α’ διεθνές φεστιβάλ χορού του 1990 μαζί μου τον βασικό γυναικείο ρόλο στο έργο “Μυθολογική ανάπλαση της Ευρώπης”.
(2) Οι καλλιτεχνικές υποχρεώσεις μου στέρησαν την δυνατότητα φέτος να δω πολλές παραστάσεις έμαθα όμως ότι ήταν πολύ καλό το επίπεδο.
(3) Επεδίωξα και είδα τις παραστάσεις της ομάδας της Φαλιέρου. συν+κίνηση για τις οποίες θα αναφερθώ καθώς και στην ιδιαίτερη έκθεση του Γ. Αναστασάκη στον Αγιο Ρόκο.
