Δεν γνωρίζω αν οι απλοί πολίτες αυτού του τόπου έχουν αντιληφθεί πλήρως αυτό που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή των Χανιών με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και σε ορισμένες περιπτώσεις καταπάτησης σημαντικών ιστορικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών προστατευόμενων χώρων οι οποίοι είναι ταυτόχρονα σύμβολα της ίδιας της αναπτυξιακής συγκρότησής μας, η ταυτότητα και η πολιτισμική μας κληρονομιά.
Προφανώς, αισθανόμαστε υπερήφανοι για τις ομορφιές του τόπου μας, τις παραδόσεις, την ιστορία μας, του τεράστιους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοι μας και αυτό το διακινούμε ως Χανιώτες όπου και να βρεθούμε. Σε μερικές, δε, περιπτώσεις προκαλούμε τους υπόλοιπους κατοίκους, της πάνω Ελλάδας, για τα διαχρονικά επιτεύγματα μας. Ιστορική πραγματικότητα είναι προφανώς, για την οποία ουδείς αμφιβάλλει, αν και δεν υπήρξαμε ούτε είμαστε οι μοναδικοί.
Τι γίνεται όμως σήμερα που ο όμορφος τόπος και η ιστορία μας εκποιείται κατά ένα συστηματικό τρόπο; Θα συνεχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι ή θα αντιληφθούμε ότι το μέλλον αυτού του τόπου τείνει να καταστεί αντικείμενο των κερδοσκοπικών ορέξεων ισχυρών τοπικών οικονομικών ελίτ και όχι μόνο οι οποίες συνήθως διαπλέκονται με τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, γραφικούς παραγοντίσκους και ισχυρά τοπικά πελατειακά δίκτυα;
Τα Όρη μας, η ψυχή μας, συστηματικά εκχωρούνται με τη σφραγίδα της επονομαζόμενης “Επιτροπής Περιβάλλοντος” της Περιφέρειας Κρήτης σε ντόπια και αλλοδαπά κερδοσκοπικά σχήματα για να σπείρουν αιολικά πάρκα. Όχι βέβαια για να παραχθεί φθηνή ενέργεια προς όφελος των καταναλωτών, το βιώνουμε άλλωστε σήμερα, αλλά για να ιδιοποιηθούν το δημόσιο αγαθό με ότι, δηλαδή, αφειδώς μας έχει προικίσει η φύση. Γη, αέρα και νερό. Δεν είναι ο γράφων κατά των εναλλακτικών μορφών ενέργειας απλά θεωρεί ότι αυτές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν από τους πολίτες για τους πολίτες στη βάση ενός χωροταξικού περιβαλλοντικού σχεδιασμού ο οποίος θα συναποφασιστεί με τις δρώσες τοπικές κοινότητες οι οποίες θα είναι και οι πραγματικοί παραγωγοί.
Στο δια ταύτα. Η επιχειρούμενη οικοδόμηση μεγάλου μεγέθους εκτάσεων συμπεριλαμβανομένων και προστατευόμενων περιοχών στα Φαλάσαρνα και στο Λαφονήσι, δεν αποτελεί μόνο το αποκορύφωμα του κυνισμού διάφορων φιλόδοξων επιχειρηματικών σχεδίων. Στην πραγματικότητα αυτού του είδους οι «επενδύσεις» θα έχουν ως αποτέλεσμα την ιδιωτικοποίηση των δύο παραλιών οι οποίες είναι μεταξύ των ομορφότερων στην Ευρώπη. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό αλλά βαθιά πολιτικό και κοινωνικό και ξεπερνά την επονομαζόμενη επιχειρηματικότητα.
Εδώ, η δήθεν “Επιτροπή Περιβάλλοντος” της Περιφέρειας Κρήτης ακολούθησε την πεπατημένη ήτοι αυτό που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει. Να συνεπικουρεί και να ενθαρρύνει διά της γνωμοδοτήσεώς της την καταπάτηση δημόσιου χαρακτήρα περιοχών και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις προστατευόμενων.
Σιγή όμως από τη δημοτική Αρχή των Χανίων η οποία ως μητροπολιτικός Δήμος έχει αυξημένο λόγο υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι η προϊσταμένη πολιτική αρχή της Πολεοδομίας, η οποία είναι κοινή για όλους τους Δήμους των Χανίων συμπεριλαμβανομένων και των επίμαχων περιοχών.
Αλλά και οι υπόλοιπες δημοτικές Αρχές της περιφερειακής ενότητας Χανίων τηρούν πολιτική σιωπή. Ούτε μία ανακοίνωση δεν εξέδωσαν σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στην προσπάθεια αντίστασης της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Κισσάμου και του οικείου Δήμαρχου ο οποίος πρέπει να στηριχθεί έναντι ορισμένων οι οποίοι κουνώντας το δάκτυλο τους και κραυγάζοντας νομίζουν ότι μπορούν να υποκαταστήσουν του θεσμούς και να καταργήσουν την δημοκρατία.
Δεν αντιλαμβάνονται οι δημοτικές Αρχές της περιοχής ότι η πολιτική σιωπή τους δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο οι επιπτώσεις του οποίου θα αποδειχθούν μοιραίες όχι μόνο για την προστασία του περιβάλλοντος στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων αλλά και για το τοπικό σύστημα εκπροσώπησης το οποίο διάφορες οικονομικές ελίτ της περιοχής όχι μόνο δεν σέβονται αλλά συστηματικά απαξιώνουν;
Η τοπική κοινωνία πρέπει να αντιδράσει με τη διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων προς όφελος των πολιτών και του δημόσιου συμφέροντος. Άλλωστε έχει δώσει αρκετά δείγματα σύγχρονων μορφών αντίστασης όπως στην περίπτωση των Αγίων Αποστόλων, στην υπεράσπιση των Μνημείων στο Λόφο Καστέλι και αλλού.
*Ο Αντώνης Σκαμνάκης είναι αν. καθηγητής,
Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
