Πρίν πέντε χρόνια φύτρωσε, στον τόπο μας ανθάκι,
ούριος φύσηξ’ άνεμος, καθάριο αεράκι.
Το άρωμά του σκόρπισε, μέσα στην κοινωνία,
και τις ψυχές μας γέμισε, ευθείς μ’ ευδαιμονία.
Όλοι το αγαπήσαμε, αυτό το λουλουδάκι,
και το εμπιστευθήκαμε, ας ήταν και μικράκι.
Κάθε Πέμπτη του λέγαμε, όλοι τα ποιήματά μας,
μα τ’ άρεσαν πάρα πολύ, κάθε είδους γραπτά μας.
Και τώρα πια μεγάλωσε, υπάρχει πέντε χρόνια,
κ’ ευχόμαστε απ’ την καρδιά, αυτό να ζει αιώνια.
Ξέρει τα συναισθήματα, όλων που τ’ αγαπάμε,
κ’ ένιωτε πολύ συχνά, του σιγομουρμουράμε.
Και δίνουμε υπόσχεση, θα είμαστε σιμά του,
σε μπόρες και σε ξαστεριές, πάντοτε στήριγμά του.
Μα έχει κι’ όνομα γλυκό, και χιλιαγαπημένο,
που απ’ τον ήλιο τον χρυσό, αυτό ναι φωτισμένο.
Λένε το Λογοτεχνική Παρέα των Χανίων,
κ’ αισθάνετ’ αγαλλίαση, στο γράψιμο βιβλίων!
Είναι αλήθεια, είσαι ανελλιπώς εδώ κοντά μας, επί πέντε συναπτά έτη, πανέμορφη και λαμπερή, να καμαρώνεις, για όλα τα σπουδαία που έχεις καταφέρει στα σχετικά λίγα χρόνια ζωής σου. Σ’ αυτά τα χρόνια Θεά της σκέψης μας, κατάφερες να γίνεις απαραίτητη σε όλους εμάς που σε πιστέψαμε, σε αγαπήσαμε, σε υπηρετήσαμε, και μένουμε πιστοί στο δικό σου –δικό μας, βδομαδιάτικο ραντεβού. Από την ημέρα γέννησής σου, η κάθε Πέμπτη ήταν – είναι και πιστεύω ότι θα εξακολουθήσει να είναι, μια ανατολή την ψυχής, ένας ολάνθιστος μπαξές, που το άρωμά του μοσχοβολά στη σκέψη και στις προσδοκίες μας. Αυτό το άρωμα, δίνει δύναμη και έμπνευση για όλο και πιο όμορφες δημιουργίες όχι για σένα, αλλά για εμάς τους ίδιους. Το φώς που εκπέμπεις έδωσε και θα συνεχίσει να δίνει λάμψη στο κάθε μουντό αύριο, μας πήρες στα δικά σου φτερά, και μας ταξίδεψες σε ονειρεμένους τόπους που μόνο η πένα ενός λογοτέχνη, μπορεί να φανταστεί. Στάθηκες αρωγός στις προσδοκίες μας για όλο και πιο δημιουργικές Πέμπτες, μα και στην τέχνη να εκφράζουμε εποικοδομητικά τα συναισθήματά μας. Πόνεσες και συμπαραστάθηκες, εκδίδοντας με δικιά σου αποκλειστικά ευθύνη, δύο υπέροχα λογοτεχνικά ανθολόγια όπου λογοτέχνες δίχως κανένα οικονομικό όφελος, καταθέτουν κομμάτια της ψυχής τους, μέσα από τα διηγήματα, κείμενα, ρίμες, μαντινάδες και ποιήματά, και το οποία πρόσφερες εξ, ολοκλήρου, για οικονομική ενίσχυση στους γιατρούς του κόσμου το πρώτο, και στην ΕΛΕΠΑΠ το δεύτερο. Αλλά έχεις αποδείξει ότι είσαι και πολύ ισχυρή. Όταν κάποια γκρίζα σύννεφα, δειλά, δειλά, προσπαθούν να σκιάσουν την μοναδική σου λαμπρότητα, με αποφασιστικότητα, ομόνοια, κατανόηση, μα πάνω απ’ όλα με μαεστρία, τα απομακρύνεις προς άλλους ουρανούς, και ξανά οι χρυσαχτίδες σε φωτίζουν.
-Λογοτεχνική Παρέα των Χανίων, για όλες αυτές τις αξέχαστες στιγμές που μας έχεις προσφέρει σε αυτά τα δημιουργικά χρόνια, μα και γι’ αυτά που θα προσφέρεις και στο μέλλον, σε ευχαριστώ και θέλω η πορεία σου στον ευλογημένο ετούτο τόπο μας, να αφήσει τα χνάρια της, ούτως ώστε, να μπορέσουν να τα ακολουθήσουν και πολλοί άλλοι, που περιμένουμε, για να συνταξιδέψουμε σε αυτήν την υπέροχη διαδρομή. Η πόλη μας, τα λατρεμένα Χανιά μας, διαθέτουν πάμπολλους αξιόλογους ανθρώπους του πνεύματος, που με χαρά και πολλές εμπνεύσεις, έχουν την ικανότητα να ποτίζουν συνεχώς, με την πένα τους, την λογοτεχνική αυτή παρέα με το νέκταρ της λογοτεχνίας, ακόμα και μετά από εμάς.Αγαπημένη Παρέα. Ας δώσουμε αυτή την ζεστή καλοκαιρινή βραδιά, όρκο απαράβατο με μάρτυρα των αστεριών το ασημόχρωμα, ότι θα συνεχίσουμε να αφήνουμε ανοιχτή τη θήρα σου, ώστε να περνά το φεγγαρόφωτο, για να φωτίζει και την πιο – αν υπάρχει- σκοτεινή σου γωνίτσα.Σου εύχομαι ολόψυχα να μεγαλώνεις, να μεγαλώνεις, -πάντα με την δικιά μας φροντίδα- ώσπου τα κλώνια σου, στολισμένα με λογοτεχνικές δημιουργίες να φτάσουν σε μέγα ύψη, όπου χιλιάδες γοργόφτερα μελωδικά πουλιά θα γλυκοκελαηδούν το όνομά σου!!!
•Η Ελευθερία Κατσιφαράκη είναι συντ. δημοσιογράφος, αντιπρ. Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
