Για τη Μάτση Χατζηλαζάρου

Με αφορμή την αναφορά της “Κ” της 19.11.2016 στην ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου, θα ήθελα να προσθέσω ότι η καταγωγή της οικογένειάς της, κατά τον Εδεσσαίο ιστορικό Νίκο Καραμανάβη, ήταν από την περιοχή της Έδεσσας, και τελικώς εγκαταστάθηκε πριν από τα μέσα του 19ου αι. στην Θεσσαλονίκη.
Έτσι, ξεφυλλίζοντας την φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, την αθηναϊκή εφημερίδα “ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ”, της 11.1.1886, διαβάζω:
«Διήλθον εξ Αθηνών ερχόμενος εκ Δρέσδης όπου κατέλιπε τα τέκνα του προς εκπαίδευσιν και αμέσως ανεχώρησε μετά της κυρίας του εις Θεσσαλονίκη ο έγκριτος  πολίτης της ελληνίδος ταύτης πόλεως κ. Περικλής Χατζηλαζάρου».
Την ίδια χρονιά και τον ίδιο μήνα, σ την επίσης εφημερίδα “ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ”, της 28.1.1886, αναγράφεται:
«Εδόθη εν τη οικία του εν Βράιλα κ.Λ. Εμπερίκου συναυλία υπέρ του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού».
Είναι προφανές ότι η Μάτση Χατζηλαζάρου, γεννημένη στην Θεσσαλονίκη το 1914, είναι εγγονή του Περικλή Χατζηλαζάρου και ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, πατέρας του κορυφαίου Eλληνα σουρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου. Πολύ αργότερα από το 1940 μέχρι το 1944, η Μάτζη Χατζηλαζάρου, υπήρξε σύζυγος του Aνδριου ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου, και κατά τον Θανάση Νιάρχο, αυτή η, κατά κάποιο τρόπο «προαναγγελθείσα» συνάντησή τους, από τον Ιανουάριο του 1886, «αποκτά την προοπτική μιας μαγικής συγκυρίας».
Αλλά για την Μάτση Χατζηλαζάρου, βρήκα στο βιβλίο του αείμνηστου Μάνου Χατζηδάκι, “Το μαχαίρι και ο καθρέφτης”, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, έναν ποιητικό και λυρικό αποχαιρετισμό προς την αποβιώσασα το 1897 ποιήτρια…
«Τι κρίμα Μάτση που δεν σε πλησίασα έστω στο τέλος, λίγο πριν φύγεις, πριν χαθείς. Το ’χα στο νου, μα άργησα ή βιάστηκες. Eτσι θα μείνεις για πάντα η Μάτση των ονείρων μου».