Κύριε δήμαρχε, με την ευκαιρία της ορκωμοσίας της νέας Δημοτικής Αρχής θυμήθηκα, τις περασμένες χρονιές που και εγώ ορκιζόμουνα δημοτικός σύμβουλος, τα συναισθήματα που με κατείχαν και τα όνειρα που έκανα για προτάσεις, για έργα, για τρόπους συμπεριφοράς κ.ά., όλα για τα Χανιά μας, για τους Χανιώτες και για τα παιδιά μας. Ξανάρθε στη σκέψη μου η πρώτη μου γραπτή εισήγηση στον τότε δήμαρχο Γ. Κατσανεβάκη για την ίδρυση από τον Δήμο Χανίων ενός Εφηβιατρικού Κέντρου στο λιμάνι των Χανίων για να βοηθηθούν τα νέα μας παιδιά και οι οικογένειές τους. Καθώς επίσης μου ξανάρθε στο μυαλό η γραπτή μου εισήγηση στον τότε δήμαρχο Κολυμπαρίου (A.Π. 4438/25.10.1999) για τη συμμετοχή του αιωνόβιου δέντρου της ελιάς των Βουβών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. (Πολλοί οι λόγοι, αλλά ο κυριότερος για την προβολή του λαδιού και της περιοχής μας). Και άλλες πολλές γραπτές και προφορικές προτάσεις μου για πολλά θέματα για τα οποία η Τ.Α. θα μπορούσε να πάρει θέση. Σήμερα, λοιπόν, που πλησιάζει η ημέρα της ορκωμοσίας του νέου Συμβουλίου στον κάθε ένα από εμάς ανοίγει η πόρτα της μνήμης του και θυμάται και πρέπει να εύχεται σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που για 5 χρόνια θα οδηγούν και θα διεκδικούν για τον τόπο μας το καλό και ωφέλιμο. Επίκειται η ορκωμοσία του νέου Δημοτικού μας Συμβουλίου όπως αυτό προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές. Οπως ανέφερα, αρκετές ήταν οι φορές στο παρελθόν που ήμουν και εγώ παρών στη διαδικασία αυτή που χρόνια τώρα στερείται του πολιτικού της, ουσιαστικά, χαρακτήρα. Τα φώτα στην τελετή ορκωμοσίας τραβά η κατανοητή χαρά των επιτυχόντων, η εύλογη υπερηφάνεια των συγγενών και φίλων τους και η αυτονόητη τυπική παρουσία θεσμικών παραγόντων και επισήμων. Αυτό που απομένει είναι μια ωραία βραδιά, μια σεμνή τελετή και μια σελίδα παραπολιτικών σχολίων για τις εφημερίδες της επόμενης μέρας.
Η ορκωμοσία αυτή καθ’ εαυτή ως περιεχόμενο, ο όρκος δηλαδή, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ιδιαίτερα σήμερα μεσούσης της πολιτικοοικονομικής κρίσης που ο Πολιτικός Λόγος (ως τέτοιος νοείται και ο όρκος) έχει «αδειάσει». Εχει γίνει πια ο όρκος ένα στεγνό κομμάτι διεκπεραίωσης μιας καθ’ όλα τυπικής διαδικασίας κοσμικού μάλλον, παρά πολιτικού, χαρακτήρα. Πρόκληση για τη νέα Δημοτική μας Αρχή, για όλους εμάς τους ενεργούς δημότες και πολίτες, που μας ενώνει η ανιδιοτελής προσπάθεια για τον Δήμο μας είναι να ξαναγεμίσουμε τις λέξεις, να τους δώσουμε ψυχή και πνοή από τον κοινό τόπο των οραμάτων μας. Η οικονομία της Πολιτικής νόμισμά της έχει τον Λόγο. Τον μεστό αληθινό Πολιτικό Λόγο. Αυτόν που μπορεί και φέρνει κοντά τους ανθρώπους που χαρτογραφεί το μέλλον και δημιουργεί τη σιγουριά ότι το αύριο όχι μόνο πρέπει, μα και μπορεί, να είναι καλύτερο. Δεν φτάνει βέβαια να ξαναγεμίσουμε τις λέξεις με νόημα. Δεν είναι αρκετό να ξαναδώσουμε περιεχόμενο και λάμψη στους τελετουργικούς όρκους και στον ευρύτερο Πολιτικό Λόγο. Αγώνα πολύ και συνεχή θέλει για να διατηρηθεί το νόημα, το περιεχόμενο, η αξία, του Λόγου αυτού. Τον Λόγο, τις λέξεις του, ντύνουν οι άνθρωποι που τις κουβαλούν. Τον όρκο που θα δώσουν οι νέοι μας Τοπικοί Αρχοντες θα τον καταστήσουν πλούσιο ή φτωχό αυτοί, αλλά και εμείς που θα τον επικαλεστούμε στη διάρκεια της θητείας τους. Γιατί κατά πως λέει και ο λαός μας για άλλη περίπτωση «ο άνθρωπος είναι που κάνει τον όρκο και όχι ο όρκος τον άνθρωπο». Επιτρέψετέ μου μια μικρή αναφορά σε έναν αγαπημένο μου και σεβαστό Προφήτη: Τον Μιχαία, ο οποίος έζησε σε μια εποχή κατάπτωσης και απομάκρυνσης του κόσμου από τον Θεό και από της εντολής του. «Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους αδυνάτους, ζητούν δώρα για να τους προστατευόσουν. Δωρολήπται καθώς είναι βγάζουν τας αποφάσεις των αναλόγως των δώρων που λαμβάνουν». Στο 6 κεφ. και στην παράγραφο 8 ο προφήτης υπενθυμίζει τι θέλει ο Θέος από τους διοικούντες: «Μεταξύ των άλλων λέει ο προφήτης ότι ο Θεός θέλει από εσένα που θέλεις να διοικής να είσαι δίκαιος, εύσπλαχνος και πρόθυμος να πορεύεσαι σύμφωνα με τας εντολάς του Κυρίου του Θεού σου». Κύριε δήμαρχε, κυρίες & κύριοι του Δημοτικού μας Συμβουλίου Καλή επιτυχία στο έργο σας Μάρκος Εμμ. Καραβιτάκης, παιδίατρος
