Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
ήμουν κι εγώ εκεί. Ημουν ένας από τους «γραφικούς» που βρέθηκαν χθες στο λιμάνι της Σούδας για να διαμαρτυρηθούν. Γιατί όμως μπήκα στον κόπο, αψηφώντας τις προτροπές της συζύγου μου, σύμφωνα με την οποία, αυτά που συνηθίζω να ανεβάζω στο προφίλ μου στο facebook έχουν ήδη κάνει αρκετούς φίλους και γνωστούς να με κακοχαρακτηρίσουν; Ας δούμε λοιπόν κάποιους πιθανούς λόγους πέραν από τους πολύ προφανείς και αυτονόητους (δηλαδή το ότι είμαι ένας ρατσιστής, ακροδεξιός, εθνικιστής, φασίστας, μισάνθρωπος… συμπληρώστε μόνοι σας με ό,τι έχετε ευχαρίστηση…).
Στο πλαίσιο της επιχείρησης “Ειρήνη”, κατά την οποία πλοία από χώρες της Ευρώπης θα συμμετάσχουν σε μια κοινή ναυτική δύναμη η οποία θα επιβάλλει το ψηφισμένο από τον ΟΗΕ εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, η χώρα μας παραχώρησε το λιμάνι της Σούδας για αποβίβαση των προσφύγων – μεταναστών που η ναυτική δύναμη «πιθανόν να συναντήσει». Υπάρχουν κάποιες αόριστες δηλώσεις, αλλά τίποτε το συγκεκριμένο, ότι οι άνθρωποι αυτοί θα αναχωρούν σύντομα και θα μοιράζονται στις χώρες που συμμετέχουν στην επιχείρηση. Προφανώς ένα μέρος θα παραμένει και στην Ελλάδα, αφού και εμείς συμμετέχουμε. Πόσο σύντομα θα αναχωρούν, σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, σε δέκα χρόνια; Σε τι αναλογία θα μοιράζονται; Μήπως μας μείνει εμάς το 90%; Τι, όχι; Πώς το γνωρίζουμε, αφού δεν αναφέρεται πουθενά κάτι συγκεκριμένο;
Το σημαντικότερο όμως είναι το εξής: Αφού λοιπόν ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες – μετανάστες πάνω στις βάρκες θα γίνονται δεκτοί και θα μεταφέρονται στην Ευρώπη, τι πιστεύετε ότι θα γίνει όταν το νέο αυτό θα “κυκλοφορήσει”; Τι θα συμβεί όταν όλοι οι κατατρεγμένοι της Αφρικής μάθουν ότι αρκεί να φτάσουν με μία βάρκα στα ανοιχτά της Λιβύης και από εκεί και πέρα θα περισυλλεγούν κανονικά και με το νόμο και θα μεταφερθούν στην Ευρώπη και μάλιστα με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Δε θα γίνει η περιοχή πόλος έλξης για τους απανταχού δυστυχισμένους που ψάχνουν ένα τρόπο να αποδράσουν στην Ευρώπη; Δε θα γεμίσει η θάλασσα βάρκες; Θα είναι όλοι αυτοί μονάχα πρόσφυγες του εμφυλίου της Λιβύης ή μήπως θα προστεθούν και μερικά εκατομμύρια άλλων Αφρικανών; Και οι διάφοροι επιτήδιοι και τυχοδιώκτες θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη; Δηλαδή αυτό το έργο με τίτλο “Η χαρά του λαθροδιακινητή και η χαρά της ΜΚΟ” που το παρακολουθούμε καρτερικά να παίζεται εδώ και πέντε χρόνια στο Αιγαίο, θα βρεθούμε να το βλέπουμε να παίζεται και στην Κρήτη; Θα κάνουμε και άλλους λαθροδιακινητές πλούσιους και θα βολέψουμε και άλλα καλοπληρωμένα στελέχη ΜΚΟ που έχουν κάθε συμφέρον να υπάρχουν πόλεμοι και πρόσφυγες – μετανάστες γιατί έτσι μπορούν να βγάζουν ένα πολύ καλό και ξεκούραστο μεροκάματο;
Ο εμφύλιος στη Λιβύη μαίνεται εδώ και χρόνια. Δεν καταλαβαίνω γιατί τώρα ξαφνικά θα πρέπει να σηκώσουμε ΚΑΙ αυτό το βάρος, λες και δεν έχουμε ήδη αρκετά δικά μας προβλήματα, ειδικά αφού ούτε ευθυνόμαστε για αυτόν, ούτε είχαμε ποτέ κανένα κέρδος από αυτόν.
Αν πιστεύετε ότι είμαστε σε θέση να φροντίσουμε τους πρόσφυγες του εμφυλίου της Λιβύης, τότε θα πρέπει να πιέσετε την ελληνική κυβέρνηση να πιέσει και αυτή με τη σειρά της την Ευρώπη έτσι ώστε να δημιουργηθούν hot spot στο έδαφος της Λιβύης. Εκεί να πηγαίνουν οι πρόσφυγες, εκεί να ταυτοποιούνται και κατόπιν με ασφάλεια να μεταφέρονται με πλοία ή αεροπλάνα στις χώρες της Ευρώπης που θα τους έχουν αποδεχτεί με ΝΟΜΙΜΟ τρόπο. Αν νοιάζεστε πραγματικά για αυτούς τους ανθρώπους, τότε δε θα πρέπει να επιτρέψετε να επαναληφθεί το αίσχος που μαίνεται τα 5 τελευταία χρόνια στο Αιγαίο, όπου οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως δίποδα θηλαστικά, τόσο από τους λαθροδιακινητές, που τους χρεώνουν με το κεφάλι, όσο και από τον Ερντογάν, που τους χρησιμοποιεί ως όπλο για να απειλεί την Ευρώπη. Διαφορετικά, θα βλέπουμε τη θάλασσα, περιοδικά, να γεμίζει με πτώματα πνιγμένων και θα ξαναδούμε πολλούς, πολλούς μικρούς Αϊλάν…
Αλλά ας ρίξουμε μια θαρραλέα ματιά στην πραγματικότητα. Είμαστε σε θέση να προσφέρουμε βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες; Για να φτάσουμε στο ερώτημα αυτό, χρειάζεται πρώτα να απαντήσουμε ένα άλλο ερώτημα: Είμαστε σε θέση να φροντίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι όχι. Πάνω από 500.000 νέοι Ελληνες, οι πιο μορφωμένοι, έχουν φύγει τα τελευταία δέκα χρόνια στο εξωτερικό. Μετανάστες, νόμιμοι όμως. Η οικονομία μας εδώ και 10 χρόνια σέρνεται. Και πάνω που ελπίζαμε να δούμε άσπρη μέρα, ήρθε η πανδημία. Τουρισμός γιοκ για τα επόμενα δύο χρόνια απ’ ό,τι φαίνεται. Το ΑΕΠ θα πέσει κατά 15-20%. Επιχειρήσεις θα κλείσουν. Χιλιάδες κόσμος θα βρεθεί στην ανεργία. Ακόμα και οι δημόσιοι υπάλληλοι θα δουν στους μισθούς τους μειώσεις πιθανόν μεγαλύτερες από αυτές που είδαν το 2010. Πιστεύετε ότι μας περισσεύουν πόροι για να φροντίσουμε και άλλα στόματα; Ή μήπως οι ροές από το Αιγαίο θα σταματήσουν και δεν πρόκειται να δεχτούμε άλλη επιβάρυνση από εκεί; Πιστεύετε ότι αντέχουμε να ανοίξουμε και ένα νέο μέτωπο στην Κρήτη;
Ακόμα και αν απαντήσετε ναι στα παραπάνω, υπάρχει άλλος ένας παράγοντας που θα πρέπει να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη. Και λέγεται ΤΟΥΡΚΙΑ. Υποθέτω ότι θα έχετε προσέξει την κλιμακούμενη επιθετικότητά της εδώ και αρκετόν καιρό. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ εμείς μειώναμε τις αμυντικές μας δαπάνες κατά 60%, η Τουρκία αύξησε τις δικές της κατά 86%. Επιπλέον, τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει στήσει μια αξιοζήλευτη Αμυντική Βιομηχανία που σήμερα καλύπτει το 67% των αναγκών των ενόπλων της δυνάμεων, με προοπτική να φτάσει το 85% σε δέκα χρόνια από τώρα και που βγάζει και ένα σκασμό λεφτά κάθε χρόνο από εξαγωγές. Εμείς κάναμε ακριβώς το αντίθετο. Διαλύσαμε την Αμυντική μας Βιομηχανία και κοντεύουμε να διαλύσουμε και τις Ενοπλες Δυνάμεις μας.
Και τώρα τι θα κάνουμε; Πώς θα εμποδίσουμε την Τουρκία η οποία, κάθε μέρα που περνάει γίνεται ισχυρότερη στρατιωτικά, και περιμένει, όταν νιώσει αρκετά ισχυρή, να ακρωτηριάσει την πατρίδα μας για μία ακόμα φορά, όπως έκανε στην Κύπρο το 1974; Όχι φίλες και φίλοι, ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ για να περιθάλπουμε πρόσφυγες. Πρέπει πάση θυσία να επενδύσουμε στην άμυνα της πατρίδας μας! Το έθνος μας κινδυνεύει με γεωπολιτικό ακρωτηριασμό! Ας το καταλάβουμε όλοι πριν να είναι αργά!
Δε θα αναφερθώ ιδιαίτερα στην υπογεννητικότητα που σε συνδυασμό με την παράνομη μετανάστευση θα μας οδηγήσει σε μερικές δεκαετίες να γίνουμε στη χώρα μας, αρχικά μειοψηφία και κατόπιν μειονότητα, ούτε στο δικαίωμα των κρατών να έχουν σύνορα και να αποφασίζουν ποιος θα εισέρχεται και ποιος όχι. Αυτά θα έπρεπε να είναι προφανή και αυτονόητα, αλλά για πολλούς, δεν είναι…
Και κάτι τελευταίο. Αν κοιτάξετε προσεκτικά τις φωτογραφίες, δε θα δείτε ούτε εξέδρες, ούτε μεγάφωνα, ούτε ομιλητές, ούτε πανώ με συνθήματα. Μονάχα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ. Αυτό θα πρέπει να σας πει κάτι.
Θεοφάνης Καρεφυλάκης
Ενας φασίστας…
