Τις τελευταίες µέρες εντείνεται όλο και περισσότερο η συζήτηση γύρω από το ζήτηµα της λειψυδρίας, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι πρόσφατο δηµοσίευµα των ‘‘Νέων’’ συνδέει το συγκεκριµένο θέµα και µάλιστα µε ανησυχητικό τόνο µε «το µέλλον του τουρισµού». Πρόκειται, όµως, για ένα πρωτοφανές πρόβληµα; ∆εδοµένου ότι οι κάτοικοι σε µια σειρά περιοχές το αναδεικνύουν,το καταγγέλλουν,και το αντιπαλεύουν µε συγκεκριµένες διεκδικήσεις από το κράτος εδώ και καιρό, η απάντηση είναι «όχι». Παρόλα αυτά τι φταίει;
Σε αυτό το ερώτηµα, υπάρχουν εκείνοι, όπως η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα -ειδικά εκείνα που κυβέρνησαν- κόµµατα, αλλά και µια σειρά περιφερειακές και δηµοτικές αρχές, που στην προσπάθειά τους να καλύψουν για ακόµα µια φορά τις διαχρονικές τους ευθύνες για την πολιτική που έχουν ακολουθήσει και υλοποιήσει, θα τα «ρίξουν» για ακόµα µια φορά στη γνωστή και εύκολη λύση της κλιµατικής αλλαγής, κάνοντας λόγο για «έλλειψη βροχής» και ζητώντας από τον λαό να χρησιµοποιεί µε ρέγουλα το νερό, όπως έκανε η ΕΥ∆ΑΠ που «πίνει νερό στο όνοµα όποιου… κλείνει τη βρύση». Κάνει και λογοπαίγνια για να διαφηµίσει το «επενδυτικό της πλάνο»…
Είναι, όµως, όντως αυτή η αιτία; Αν ναι, τότε γιατί σε νησιά, όπως και η Κρήτη, αλλά και αλλού, µπαίνουν σε προτεραιότητα µέτρα για να υπάρχει νερό, αρκετό για να γεµίζουν οι πισίνες των ξενοδοχείων, αλλά όχι για τις καλλιέργειες των αγροτών, για παράδειγµα, ή για να µην έρχονται αντιµέτωποι οι κάτοικοι µε συχνές διακοπές νερού; Όταν «απειλείται το µέλλον του τουρισµού», της βαριάς βιοµηχανίας της χώρας, λόγω ανεπάρκειας νερού, αυτά συµβαίνουν…
Την ίδια στιγµή δεν γίνεται και πουθενά συζήτηση για την πραγµατική αιτία. ∆ηλαδή για την εµπορευµατοποίηση του νερού και την αποσπασµατική διαχείρισή του µε κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών των επιχειρηµατικών οµίλων κυρίως στον τουρισµό. Αυτή η διαχρονικά ασκούµενη πολιτική έχει οδηγήσει στο πεπαλαιωµένο σύστηµα ύδρευσης και άρδευσης, στην απουσία ή τους βραχείς ρυθµούς υλοποίησης εκσυγχρονιστικών των αναγκαίων έργων (π.χ. αντιπληµµυρικά, µικρά φράγµατα ανάσχεσης, καλλιέργεια πηγών, λιµνοδεξαµενές, επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανοµής κλπ). Έτσι, βλέπουµε να µπαίνουν σε «λίστα αναµονής» αναγκαία έργα τόσο αντιπληµµυρικά όσο και έργα για την πρόσβαση σε φθηνό, ελεγµένο και ποιοτικό νερό, όπως το φράγµα Βαλσαµιώτη , Ταυρωνίτη , λιµνοδεξαµενές σε Κίσσαµο και Σέλινο κτλ.
Τώρα, στο ερώτηµα γιατί δεν συζητάει κανείς για αυτά, δηλαδή για έργα που σε γενικές γραµµές θα µπορούν να σώσουν τον λαό από τις πληµµύρες τον χειµώνα και το καλοκαίρι από τη δίψα η απάντηση είναι απλή: Στη σηµερινή κοινωνία τα πάντα ζυγίζονται µε βάση τη λογική «κόστους-οφέλους».Αυτό που θεωρείται ως αναγκαίο για την επιβίωση των εργαζοµένων και για τις καλλιέργειες των αγροτών και γενικότερα για τις ανάγκες του λαού, δεν είναι «επιλέξιµο» για τους µεγάλους επιχειρηµατικούς οµίλους και την κερδοφορία τους.
Άλλωστε αποδεικτικές είναι οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως είναι η Κοινοτική Οδηγία-Πλαίσιο για το Νέρο του 2000 νερό που θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόµηση της ζήτησης του νερού, σε αντιπαράθεση µε τη µεγιστοποίηση της δυνατότητας προσφοράς του σε κάθε υδατικό διαµέρισµα. Η ελληνική νοµοθεσία εναρµονίστηκε από το 2003. Με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, των ∆ηµοτικών και Περιφερειακών Αρχών που υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, αξιοποιείται ως πρόσχηµα η εξοικονόµηση της ζήτησης νερού για να επιβληθεί η αντιλαϊκή πολιτική τιµολόγησης του νερού και η παραπέρα εµπορευµατοποίησή του.
Στο πλαίσιο των δεσµευτικών οδηγιών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόµου ανάπτυξης, καµιά αστική κυβέρνηση δεν µπορεί να διασφαλίσει µια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, µια ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Απέναντι, όµως σε αυτήν την πολιτική οι εργαζόµενοι, ο λαός, η νεολαία µπορούν να διεκδικήσουν και να έχουν, µε το ΚΚΕ στο πλευρό τους, µέτρα και έργα που θα τους εξασφαλίσουν νερό που δεν αντιµετωπίζεται ως εµπόρευµα, αλλά ως αυτό που θα έπρεπε είναι: κοινωνικό αγαθό.
*Ο ∆ηµήτρης Ανθούσης είναι µέλος του γραφείου της Τ.Ε Χανίων του ΚΚΕ, δηµοτικός Σύµβουλος & επικεφαλής της ‘‘Λαϊκής Συσπείρωσης Πλατανιά’’
