Κύριε διευθυντά,
αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές που τίμησαν, την παραμονή των Τριών Ιεραρχών τον ΓΕΡΟ ΔΑΣΚΑΛΟ Ιγγλεζάκη Βασίλη, ανακηρύσσοντάς τον επίτιμο πρόεδρο των δασκάλων του Νομού Χανίων. Ενα μεγάλο μπράβο και στους ομιλητές Κακατσάκη – Αποστολάκη – Χαρωνίτη και Ντουντουλάκη.
Σαν χωριανός του Ιγγλεζάκη Βασίλη και μαθητής του, ήθελα με την παρούσα μου να αναδείξω μερικές πτυχές, αλλά και γεγονότα που συνέβησαν που ευτυχώς υπάρχουν μερικοί φορείς και άτομα που αναδεικνύουν ώστε οι νέες γενιές να τα μάθουν αφού η ιστορία τους προσπερνάει. Ακόμα με την παρούσα να τον ευχαριστήσω για τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε το 1940 στον θάνατο του πατέρα μου.
Ο γέρος Δάσκαλος Βασίλης Ιγγλεζάκης, ο δασκαλάκος όπως τον αποκάλεσε η ΧΟΥΝΤΑ και τον καθαίρεσε από πρόεδρο των δασκάλων του Νομού Χανίων. Είναι ένας μικρόσωμος άνθρωπος, αλλά ΓΙΓΑΝΤΑΣ πραγματικός. Δεν ενέδωσε και αγνόησε την Χούντα, παρόλο που του προσέφερε αρκετά για να τον κάνει φερέφωνό της. Είναι γεγονός ότι η Χούντα προσέγγισε όλη τη διδασκαλική κοινότητα, γιατί γνώριζε ότι αυτοί που την υπηρετούσαν ήταν από φτωχές οικογένειες και θα ήταν περισσότερο ευάλωτοι.
Υπήρξαν μερικοί δάσκαλοι – εκπαιδευτικοί αλλά και κρατικοί λειτουργοί, που υπάκουσαν στις εντολές που η χούντα έδιδε γιατί το κράτος με τους τομείς του έπρεπε να λειτουργήσει είχε συνέχεια. Ομως απέναντι στη χούντα δεν έγιναν φερέφωνά της.
Η πλειοψηφία λειτουργούσε μουδιασμένα παθητικά και υποκριτικά. Γενικά ο απλός λαός έτσι πορεύθηκε επί χούντας. Οι νέοι, οι φοιτητές και διανοούμενοι οι άνθρωποι των γραμμάτων ήταν το κόκκινο πανί για την χούντα. Αυτοί που πραγματικά σε μεγάλο βαθμό υπηρέτησαν τη χούντα με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν οι πλούσιοι – βιομήχανοι – εφοπλιστές και ο περισσότερος κλήρος. Γενικά η ΕΛΙΤ κοινωνία ήταν η στήριξη της χούντας.
Ο σπόρος που η χούντα έσπειρε σ’ όλους τους χώρους σ’ όλη την επικράτεια ήταν, σάπιος. Ομως έκανε τη ζημιά του, έφερε και τη συμφορά της προδοσίας, με το Κυπριακό να αποτελεί τη γάγγραινα για το έθνος , ακόμα και σήμερα.
Μετά τη χούντα κάποιος σπόρος από τους σάπιους φύτρωσε και βγήκε το δέντρο της ΕΠΕΝ. Το δένδρο αυτό ήθελε να στολίσει και τη Βουλή των Ελλήνων δεν μπόρεσε, μαράθηκε και ξεράθηκε. Ομως ένας σπόρος έμεινε που μεταλλάχθηκε και βγήκε το δένδρο της Χρυσής Αυγής περιτυλιγμένο από τον μανδύα του πατριώτη και καλού Χριστιανού, όμως εσωτερικά περιέκλειε τον φασίστα εθνικιστή. Και θρησκόληπτο. Αυτό το δέντρο μπόρεσε και “στόλισε” τα έδρανα της Βουλής. Ομως έβγαζε μπόχα λόγω προέλευσής του από αυτόν τον σάπιο σπόρο και γρήγορα ξεράθηκε.
Εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Βασίλης Ιγγλεζάκης και αρκετοί αγωνιστές συνήθως άνθρωποι διανοούμενοι, άνθρωποι των γραμμάτων, αλλά και αυτοί που υποκριτικά και παθητικά λειτουργούσαν. Εάν ο απλός λαός δεν έφερε τις αντιστάσεις και ενέδιδε σε όλα και συνέχιζε η χούντα να κυβερνά την Χώρα. Σήμερα θα ομιλούσαμε για μια Ελλάδα χωρίς νησιά, χωρίς Θράκη. Αλλά μια “ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΗ EΛΛΑΔΑ”. Μια Ελλάδα μόνο της ΕΛΙΤ. Θα επαναλαμβανόταν το σλόγκαν του 1920 που κυριαρχούσε επί Ελευθερίου Βενιζέλου «Δεν θέλουμε τη Μεγάλη Ελλάδα του Βενιζέλου, θέλουμε μια μικρή και έντιμη Ελλάδα».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Δημήτρης Κωνσταντουδάκης
