Για την Αγιά Σοφιά με πόνο

Με πόνο πιάνω το χαρτί, τη ρίμα για να γράψω,
στο νου μου όντε έρχονται και μου ‘ρχεται να κλάψω.
Του Ερντογκάν καμώματα, για την Αγιά Σοφία,
που θα την κάν’ εδα τζαμί, δε βρίσκω ησυχία.
Θλίβονται οι Χριστιανοί, στην Οικουμένη όλη,
και πέμπουν άρνησης κραυγή, που φτάνει ως την Πόλη.
Άχνα δεν έβγαλε ο Τραμπ, που ‘ναι συνεταιράκια
κι οι δυο είν’ επικίνδυνοι, γι αυτό και φιλαράκια.
Ο Πούτιν λιγομίλησε, θυμάται Ουκρανία,
π’ ο Πατριάρχης έπραξε, γνωστή μας ιστορία.
Ετούτα όλ’ ακούγονται, και το κρασάκι πίνε,
μ’ αν ένα ψέμα λέγεται, ολόψεμα δεν είναι.
Μεγάλο είν’ αμάρτημα, τ’ Ερντογκάν η πράξη,
ο Θιός να ρίξει κεραυνό, με μιας να τον εκάψει.
Τζαμί το κάναν και παλιά, μουσείο είχε γίνει
και τώρ’ όλοι φωνάζουμε, έτσι να παραμείνει.
Κι εδά σειρά μας έφτασε, αδερφοχτέ μου Γιάννη,
που στην Τουρκία δεν πατώ, έως εδώ και φτάνει.
Φίλοι δικοί μου θέλανε, Αγιά Σοφιά να πάνε,
μα τώρα γνώμ’ αλλάξανε, κι εσύ το ίδιο κάνε.
Σφηναριώτης

Του Ερντογκάν καμώματα

Κι εγώ στεναχωρέθηκα, φίλε κι αδερφοχτέ μου,
τούτο να πράξ’ ο Τουρκαλάς, δεν το ‘λπιζα ποτέ μου.
Το σύμβολο τς Αγιά Σοφιάς, τζαμί να κάνει τώρα,
τέμενος μουσουλμανικό, πήρε μεγάλη φόρα.
Πρόβλημα στο εσωτερικό, μου φαίνεται πως έχει
και ψάχνει για ερείσματα, μ’ από μυαλό απέχει.
Κατακραυγή παγκόσμια, σήκωσε στον πλανήτη,
μα οι ηγέτες των τρανών, στηρίζουν τον «τρουλίτης».
Οι αντιδράσεις ήτανε, με λόγια κι όχι έργα,
εν’ έπρεπε του Ερντογκάν και βούρδουλας και βέργα.
Παγκόσμια κληρονομιά, μουσείο είχε γίνει,
ο μεγαλόπρεπος ναός, με unesco την ευθύνη.
Ίσως να πήγαινα κι εγώ, εκεί να προσκυνήσω,
μ’ έτσα που ‘ρθαν τα πράματα, πόδι δε θα πατήσω.
Όπως και κάθε Έλληνας κι ορθόδοξος πολίτης,
Τουρκία μην επισκευτεί, μέχρι να βγ’ η ψυχή της.
Γιατί πιστεύω βάσιμα, τα πράματα όπως πάνε,
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ‘ναι.
Και τότε σαν Ελληνική, του Κωνσταντίνου πόλη,
θα δουν και θα θαυμάσουνε, οι Ελληνάρες όλοι.
Εννιαχωριανός