ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ πτέρνα του πολιτεύματός μας, μετά την κατάργηση της βασιλευομένης δημοκρατίας, που προκαλεί και τις συνεχείς αναταράξεις που ζούμε, νομίζουμε πως είναι το Σύνταγμα.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ μερικές απ’ τις πολλές στρεβλώσεις του, όπως τις ανέφερε ο γνωστός συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος στον δημοσιογράφο Κων/νο Ζούλα (“Καθημερινή”, 26/7/09 και 21/9/14):
– Με την αναθεώρηση του 1986 (επί ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα), το πολίτευμά μας (κοινοβουλευτική δημοκρατία) έγινε υπερβολικά συγκεντρωτικό (πρωθυπουργικοκεντρικό).
– Καθιερώθηκε μια ακραία εκδοχή του “πλειοψηφικού κοινοβουλευτισμού”, αφού, με ένα ποσοστό 40 – 42% στις εκλογές, το εκάστοτε πλειοψηφούν κόμμα -και με το bonus των 50 εδρών- ελέγχει απόλυτα τη Βουλή.
– Έτσι, οι εξουσίες που συγκεντρώνει ένας τωρινός πρωθυπουργός είναι υπέρμετρες. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα στο φαινόμενο. Όπως, για παράδειγμα, μια Γερουσία ή ένας ισχυρός ΠτΔ που, αντί να είναι όπως σήμερα “διακοσμητικός” ο ρόλος του, να μπορεί να αναπέμπει ν/σ της Βουλής για “διόρθωση” κ.λπ.
– Δεν υπάρχουν πραγματικά ανεξάρτητοι θεσμοί/αρχές στις οποίες να λογοδοτεί. Ούτε ανεξάρτητα συνδικάτα, Πανεπιστήμια, μη κυβερνητικές οργανώσεις.
– Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ο μόνος θεσμός που αντιστέκεται στην παντοδυναμία της πλειοψηφίας. Το δε πολιτικό σύστημα κάνει το παν για να το αποδυναμώσει.
– Υπάρχουν κοινοβουλευτικές “συνταγματικές” ντροπές. Όπως είναι το άρθρο 86 του Συντάγματος, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η πλήρης διαστρέβλωση του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας, η ανάθεση του ελέγχου του πολιτικού χρήματος σε ένα πολιτικό όργανο, δηλαδή στους ίδιους τους ελεγχόμενους και όχι σε ένα δικαστήριο ή μιαν ανεξάρτητη αρχή κ.λπ.
ΣΩΣΤΑ, λοιπόν, ο λαός λέει πως “το ψάρι βρωμεί από το κεφάλι”. Γι’ αυτό και μια σοβαρή αναθεώρηση του Συντάγματος -που θα έμπαινε και στην κρίση του λαού- είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Αλλά λέτε οι εθνοπατέρες μας να ψηφίσουν ποτέ εναντίον των προνομίων τους; Κομμάτι δύσκολο.
