ΓΙΑ πρώτη φορά μεταπολιτευτικά οι δ/ντες των σχολικών μονάδων θα εκλεγούν αυτές τις μέρες από τους συλλόγους των καθηγητών! Σύμφωνα, λοιπόν, με το σχετικό νόμο της «αριστερής» κυβέρνησης, προκειμένου να εκλεγεί ο νέος δ/ντής.
«Μέσω της μυστικής ψηφοφορίας (θα) εκτιμώνται στοιχεία της προσωπικότητας που έχουν αναδειχθεί στην καθημερινότητα της σχολικής ζωής, όπως η προσωπικότητα, το ήθος η εντιμότητα, το αίσθημα δικαιοσύνης, η δημοκρατική συμπεριφορά, η επαγγελματική ανάπτυξη και συνέπεια, καθώς και οι ικανότητες του υποψηφίου. Στις ικανότητες του υποψηφίου περιλαμβάνονται ενδεικτικώς: η ικανότητα επικοινωνίας και συνεργασίας, η ικανότητα ανάπτυξης πρωτοβουλιών και επίλυσης προβλημάτων ιδίως διδακτικών, διοικητικών, οργανωτικών και λειτουργικών καθώς και η ικανότητα δημιουργίας κατάλληλου παιδαγωγικού περιβάλλοντος έμπνευσης των εκπαιδευτικών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους».
…ΑΛΛΑ, πολλά από τα παραπάνω στοιχεία δεν περιέχονται και στο νομοθετικό πλαίσιο της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού; Και τι σημαίνει, άραγε, «δημοκρατική συμπεριφορά»; Ο κάθε καθηγητής/ψηφοφόρος δεν θα την ερμηνεύει σύμφωνα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τη συμπάθεια ή εμπάθειά του προς τον εκάστοτε υποψήφιο; Αυτή η κίνηση του Υπουργείου δεν ανοίγει κιόλας το δρόμο για τη νομιμοποίηση μιας “νέου τύπου” αξιολόγησης, φέρνοντας έτσι σε αντίφαση τον κύριο Κατρούγκαλο που είπε ότι καταργεί την αξιολόγηση; Δεν αφαιρείται έτσι και το επιχείρημα των συνδικαλιστών της Μέσης Εκπ/σης που έλεγαν «όχι στην αξιολόγηση»;
ΥΠΑΡΧΟΥΝ φυσικά και τα παρατράγουδα στο όλο θέμα: Ας πούμε, πώς είναι δυνατόν να ψηφιστεί ως δ/ντής ενός σχολείου ένας καθηγητής που υπηρετεί σε άλλο σχολείο; Μόνο το βιογραφικό που θα διαβαστεί είναι ικανό να πείσει για την εκλογή του; Πού αλλού στον κόσμο, οι υφιστάμενοι εκλέγουν τους προϊσταμένους τους;
ΣΤΑ τόσα «ωραία» που ακούμε, βλέπουμε και βιώνουμε, η Παιδεία θα μας ενδιέφερε; Αυτή μια ζωή αποτελεί το πεδίο «δοκιμών» κάθε είδους αλλοπρόσαλλων «μεταρρυθμίσεων»: από τα απλά σχολικά βιβλία, μέχρι το προσωπικό των σχολικών μονάδων. Είναι δε αξιοπερίεργο πως από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, το Υπουργείο που άλλαξε τους περισσότερους υπουργούς είναι αυτό της Παιδείας! Με τον κάθε «νέο» κομματικό υπουργό να έχει στην «τσέπη» του και την ανάλογη ιδεολογική «μεταρρύθμισή» του. Κρίμα!
