Για την ελληνική φιλοξενία

Μετά από μεγάλο… προβληματισμό οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς αποφάσισαν τη μεταφορά των προσφύγων που περισυλλέγησαν από τη θάλασσα σε ένα εγκαταλελειμμένο χώρο, που δεν διαθέτει ρεύμα και νερό.
Αυτή η λύση επιλέχθηκε αφού απέρριψαν τους γνωστούς χώρους (παλιά ηλεκτρική και παιδικές κατασκηνώσεις του Καλαθά) αλλά και νέες εξ ίσου ευφάνταστες (τις παλιές δικαστικές φυλακές!). Ξανά λοιπόν φτάνουμε σε «λύσεις» που δεν τιμούν κανένα σ’ αυτή την πόλη.
Είναι ντροπή, όχι μόνο για το Δήμαρχο και την δημοτική αρχή, αλλά για όλες τις δημοτικές παρατάξεις, για ένα προς ένα όλους τους Χανιώτες και τις Χανιώτισσες που ανεχόμαστε αυτό το αίσχος. Η ντροπή είναι ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτούμε ότι σε άλλους ξένους έχουμε δώσει όχι μόνο το μισό Ακρωτήρι αλλά και τα κλειδιά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά και σε όποιον άλλο ξένο τουρίστα ό,τι θέλει αρκεί να πληρώσει. Πού πήγε λοιπόν η περίφημη κρητική λεβεντιά και η ελληνική φιλοξενία; Αν νομίζουμε ότι η λεβεντιά έχει σχέση με την υποτέλεια και η φιλοξενία με το χρήμα, κάνουμε τραγικό λάθος!
Και ας μην πούμε πάλι ότι σαν πόλη κάνουμε ότι μπορούμε, γιατί δεν το κάνουμε! Εντάξει, τις βάσεις δεν μπορούμε να τις διώξουμε και από τον τουρισμό ζούμε, αλλά πόσα χρόνια φωνάζουμε ότι χρειάζεται ένας μόνιμος αξιοπρεπής χώρος προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων; Πόσα χρόνια οι δημοτικές αρχές σπαταλάνε εκατομμύρια ευρώ για έργα βιτρίνας, αλλά σχεδόν τίποτα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες; Ας αφήσουμε λοιπόν τους πρόσφυγες εκεί, στα εγκαταλελειμμένα κτήρια με τα βυτιοφόρα και τις γεννήτριες και ας οργανώνουμε φιέστες υποδοχής για τους άλλους ξένους, αυτούς που μας παίζουν σφαλιάρες ή που εξαγοράζουν τη φιλοξενία μας.