Τη γη απού εφώτισε όλο μας τον πλανήτη,
που έχει όνομα ιερό και τηνε λένε Κρήτη,
ήρθανε να κουρσέψουνε κείν’ οι αλλοπαρμένοι,
απου Θεό δεν είχανε…
Μ’ άντρες την εβαστούσανε την Κρήτη τη μεγάλη,
πούχαν μπαρούτι στην καρδιά και στην ψυχή ατσάλι!!
Και κάψασί ντω τα φτερά, πούθελαν να πετάξουν,
με σχέδια εις την κεφαλή, τον κόσμο να υποτάξουν.
Ετούτη την παλληκαριά ο κόσμος θα θυμάται,
και με μεγάλο θαυμασμό, πάντα θα τη δηγάται!!!