Mετά από τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στους καταληψίες της rosa nera για «διατάραξη οικογενειακής ειρήνης και για φθορά μνημείου», περιμένουμε από Δευτέρα να μπουκάρουν τα ΜΑΤ στο Υπουργείο Πολιτισμού και να συλλάβουν τον υπουργό, αφού δεκάδες μνημεία χρόνια τώρα καταρρέουν, λόγω της αδιαφορίας όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.
Ας μη γελιόμαστε. Εδώ δεν έχουμε με μια κατάληψη αναρχικών από τη μια και ένα το κράτος δικαίου από την άλλη, που εφαρμόζει το νόμο. Εχουμε μια κατάληψη που έσωσε από την κατάρρευση ένα άχρηστο κτήριο και ένα κράτος που εφαρμόζει τη βία για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Είδατε ποτέ τα ΜΑΤ να μπουκάρουν σε πλούσια γραφεία μεγαλοαπατεώνων, λαθρέμπορων, ή μεγαλοστελεχών εταιρειών που πλουτίζουν από τις μίζες; Εξ άλλου δεν κρατήθηκε ο Αδωνις και το είπε: «η κατάληψη έληξε, η επένδυση προχωράει»…
Πρόκειται λοιπόν για μια κατάληψη από τη μια που έχει βαθιές ρίζες στη χανιώτικη κοινωνία και ένα κράτος που λειτουργεί βίαια για να γίνει μια βρόμικη επένδυση. Να με συγχωρέσουν οι ευαίσθητοι συμπολίτες για τη λέξη, αλλά πώς αλλιώς να δικαιολογήσεις τη βίαιη αλλαγή χρήσης που θέλει να εφαρμόσει η διοίκηση του Πολυτεχνείου, δηλ. να μετατρέψει ένα χώρο εκπαίδευσης σε ξενοδοχείο;
Τόσα χρόνια η κατάληψη της rosa nera μέσα από εκδηλώσεις, συζητήσεις, πολιτιστικά δρώμενα, έξω από τις καπιταλιστικές αγοραίες συναλλαγές, έδειξε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, βασισμένος στην αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά το πέτυχαν κάποιοι άξιοι άνθρωποι, όπως ο Βαρδής Τσουρής, που άνοιξαν τις πόρτες της κατάληψης, ξέφυγαν από τα στενά ιδεολογικά όρια και δημιούργησαν τις συνθήκες ενός διαλόγου μέσα στο κίνημα. Η κατάληψη είχε ξεπεράσει κατά πολύ το εύρος της αναρχικής ιδεολογίας. Αυτό εξ άλλου φάνηκε από τις συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις συμπαράστασης, που γίνονται αυτές τις μέρες.
Προφανώς και δεν μιλάμε για το τέλος μιας εποχής όπως πολλοί λένε, ίσως να μιλάμε για μια εποχή που πέφτουν οι μάσκες και γίνεται απροκάλυπτα και βίαια αλλαγή στον ιστό της πόλης, (όπως και σε πολλά άλλα πράγματα) που θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στις ζωές όλων μας. Αυτή η αλλαγή έχει χρόνια τώρα ξεκινήσει, ιδίως στην παλιά πόλη με τις τουριστικές χρήσεις να εκτοπίζουν όλες τις άλλες, χωρίς να παίρνει κανένα μέτρο το κράτος, αφού όλα έχουν αφεθεί στην «αυτορρύθμιση των αγορών».
Οσον αφορά την rosa nera μπορεί να έληξε μιά κατάληψη, αλλά δεν σταμάτησε η ιδέα της χρήσης κτηρίων που είναι αχρησιμοποίητα, που δόξα τω θεώ υπάρχουν πολλά στην πόλη.
Υ.Γ. Στο κορίτσι που έκλαιγε μπροστά στα ΜΑΤ δείχνοντας στη μαμά του το πόσο άθλια είναι η βία του κράτους, σ’ αυτό το κορίτσι, που είμαι σίγουρος ότι έχει περάσει ωραίες στιγμές στον απελευθερωμένο χώρο της κατάληψης, ένα έχω να πω: Τίποτα δεν χάθηκε, γιατί όλα είναι εφικτά όταν το θέλουν οι άνθρωποι.
