YΠΑΡΧΕΙ μια εξ ορισμού αδυναμία στα Χανιά να διακρίνουμε τι ακριβώς είναι η Παλιά Πόλη και τι επιδιώκουμε να σχεδιάσουμε με αυτή.
Και αυτό βέβαια είναι ένας διάλογος εσωτερικός στα Χανιά αφού ο νομοθέτης και η βιωμένη εμπειρία σε γενικές γραμμές ήδη αυτά τα έχουν αποσαφηνίσει.
Η ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ δεν μπορεί να είναι λίγο απ’ όλα. Να είναι λίγο μνημείο, λίγο επιχειρηματική δραστηριότητα, λίγο χώρος ρεμβασμού. Αυτή η μερικότητα κρύβει κινδύνους τεμαχισμού της λογικής και της αισθητικής.
ΕΙΘΙΣΤΑΙ στα προηγμένα κράτη πολιτική επί των μνημειακών συνόλων ν’ ασκεί η συντεταγμένη πολιτεία, αναλογιζόμενη τη βιοσοφία της, το πολιτιστικό της υπόβαθρο, τις λελογισμένες ανάγκες για οικονομική ευημερία.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κρατικός ετσιθελισμός αλλά μια συνολική στρατηγικής προσέγγισης για τις προτεραιότητες ενός κράτος. Είθισται επίσης τα μνημειακά σύνολα όταν φιλοξενούν ποικίλες δραστηριότητες η τοπική κοινωνία κατ’ αρχήν να συμφωνεί αξιακά για την αξιοποίηση τους.
ΑΥΤΟ επειδή δεν μπορεί να γίνει με δημοψήφισμα “πόρτα – πόρτα”, συνήθως οι Κοινωνίες εμπιστεύονται τις αυτοδιοικητικές αρχές για να το πράξουν αυτό.
ΔΗΛΑΔΗ εκλέγουν ηγεσίες που έχουν ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα, μια ενιαία αντίληψη για την Παλιά Πόλη μας. Ειδάλλως τα προβλήματα μονίμως θ’ ανακύπτουν και οι εντάσεις δεν θα λείπουν.
