Οφείλουµε µια απάντηση σ’ αυτούς που αναφερόµενοι στην κατάληψη της rosa nera που πρόσφατα εκκενώθηκε µετά από την αστυνοµική επέµβαση στο Λόφο Καστέλι, ισχυρίζονται ότι δεν µπορούν να την υποστηρίξουν γιατί είναι «παράνοµη». Οι πολίτες όµως που πέρασαν από εκεί µε οποιοδήποτε τρόπο, που έζησαν την κατάληψη, το πρώτο πράγµα που θα έχουν στη µνήµη τους όταν αναφέρονται στην κατάληψη της rosa nera δεν θα είναι το «παράνοµη» αλλά το «οικεία». Έτσι κι αλλιώς ο χαρακτηρισµός «παράνοµη» δεν λέει απολύτως τίποτα, γιατί το να παραβαίνει κανείς το νόµο δεν σηµαίνει ότι κάνει και λάθος, επειδή υπάρχει και το ηθικό στοιχείο σε κάθε ενέργειά µας. Το νόµιµο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό ή καλύτερα, το παράνοµο δεν είναι και ανήθικο.
Γνωρίζουµε ότι οι νόµοι, οι κανόνες µε τους οποίους οργανώνονται οι κοινωνίες συντάσσονταν ανέκαθεν από την εκάστοτε εξουσία, την εκάστοτε τάξη που εξουσιάζει για τα δικά της συµφέροντα. Και δεν συµβαδίζουν πάντα οι νόµοι µε την ανάπτυξη της κοινωνίας, πολλές φορές η κοινωνία κάνει εµπρός άλµατα, αλλά οι νόµοι µένουν πίσω ως «αναχρονιστικοί».
∆εν είναι λοιπόν οι νόµοι θέσφατο, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να είναι ζωντανό και να εξελίσσεται παράλληλα µε την ανάπτυξη της κοινωνίας και να αλλάζει. Υπάρχουν παραδείγµατα στην Ευρώπη που οι καταλήψεις δεν αντιµετωπίζονται πλέον ως «παράνοµες» αλλά ως κοινωνικά πειράµατα και δεν διώκονται. Η ∆ήµαρχος της Βαρκελώνης µάλιστα, το 2015 δήλωσε ότι «το έγκληµα του να αφήνεις κενά τα κτίρια, όταν υπάρχουν στεγαστικές ανάγκες είναι µακράν σοβαρότερο του να τα χρησιµοποιείς χωρίς άδεια». ∆εν είναι τυχαίο λοιπόν ότι η κατάληψη rosa nera έγινε σε ένα δηµόσιο εγκαταλελειµµένο πανεπιστηµιακό κτίριο και ότι του έδωσε ζωή, παράταση ζωής µάλλον, µε µια δηµόσια χρήση, αφού η πρόσβαση τόσο στα κτήρια όσο και στην αυλή ήταν ελεύθερη.
Και αφού µιλάµε για παρανοµίες, ας µας πουν οι υποστηρικτές της νοµιµότητας:
• Τι είναι πιο παράνοµο η κατάληψη, ή η απόφαση της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου να νοικιάσει τα κτήρια για ξενοδοχείο, ενώ η παραχώρηση των κτηρίων έγινε στο ίδρυµα µόνο για εκπαιδευτικούς λόγους; Πώς προχώρησε στην ενοικίαση, αφού γνώριζε ότι το ισχύον Γενικό Πολεοδοµικό Σχέδιο προβλέπει για το χώρο µόνο εκπαίδευση;
• Τι είναι πιο παράνοµο η κατάληψη, ή η Άδεια του Υπουργείου Πολιτισµού να προχωρήσει ο επενδυτής σε δειγµατοληψία δοµικών υλικών µε στόχο την δηµιουργία ξενοδοχείου, σε ένα κτήριο κηρυγµένο ως νεώτερο µνηµείο δηµόσιας χρήσης;
• Τι είναι πιο παράνοµο η κατάληψη και η στέγη που πρόσφερε σε πρόσφυγες και µετανάστες ή η αδυναµία των δηµόσιων και δηµοτικών υπηρεσιών να προσφέρουν στέγη σε ευπαθείς οµάδες;
• Τι είναι πιο παράνοµο η κατάληψη και οι καλλιτεχνικές οµάδες που φιλοξενούσε µε δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις που πρόσφεραν δωρεάν στην πόλη, ή η ανυπαρξία δηµόσιων και δηµοτικών χώρων τους οποίους θα µπορεί να χρησιµοποιούν χωρίς αντίτιµο και να δηµιουργούν οι πολίτες;
• Τι είναι πιο παράνοµο, η κατάληψη, που συντήρησε το κτήριο µε προσωπική δουλειά εκατοντάδων ωρών, ή η εγκατάλειψή του και εν τέλει η κατάρρευσή του όπως τόσα άλλα παρόµοια κτίρια και µάλιστα διατηρητέα;
Ποιες από αυτές τις δράσεις µπορούν να ξαναγίνουν στην πόλη (τώρα που η κατάληψη αποµακρύνθηκε) µε τον ίδιο τρόπο, δηλ. έξω από την λογική της εµπορευµατικής εκµετάλλευσης;
Ας αναρωτηθούµε όλοι για όλα τα παραπάνω και ας µην βάζουµε τόσο εύκολα ταµπέλες. Οι χιλιάδες άνθρωποι που στήριξαν και στηρίζουν το εγχείρηµα έχουν ήδη απαντήσει µε την έµπρακτη συµµετοχή και αλληλεγγύη τους.
Υ.Γ. Το παραπάνω κείµενο είχε δηµοσιευτεί ξανά το 2020 στην πρώτη επέµβαση της Aστυνοµίας µε µερικές αλλαγές.
