Για την τάξη τους με τους νόμους τους

Κύριε διευθυντά,
κατάργηση του άσυλου, περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας, νόμος που απαγορεύει τις διαδηλώσεις, ποινικοποίηση των αγώνων, απεργοί που σέρνονται στα δικαστήρια, φοιτητές που χτυπιούνται βάναυσα από τα ΜΑΤ και στέλνονται στο νοσοκομείο, διαδηλωτές χτυπημένοι από σφαίρες από καουτσούκ, είναι το έργο των πρώτων μηνών της κυβέρνησης, στο όνομα της «τάξης και της ασφάλειας». Αλλά για την ασφάλεια ποιων  ενδιαφέρεται πραγματικά η κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικά τα κόμματα του συστήματος; Είναι το πρόβλημα κάποιες καταλήψεις εγκαταλελειμμένων σπιτιών ή άδειων δημόσιων κτηρίων και ανακοινώνει ο υπουργός της βίας και ο πρωθυπουργός ότι κάθε 10 λεπτά θα βλέπουμε μπροστά μας πάνοπλους αστυνομικούς σαν να πάνε σε πόλεμο; Πόσο ασφαλείς αισθανόμαστε όταν βλέπουμε να ξεγυμνώνονται νεαροί και να ξευτελίζονται την ώρα της προσαγωγής τους; Οταν ο πρωθυπουργός σε ομιλία του στην παρουσίαση της νέας ομάδας ΔΙΑΣ (30-12-2019)ταυτίζει την υψωμένη γροθιά στις διαδηλώσεις με… το καλάσνικοφ εκφράζει το φόβο της αστικής τάξης, της τάξης που υπηρετεί, για τη δυνατότητα να ξεδιπλωθούν μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στη βάρβαρη αντεργατική της πολιτική και για αυτό με γκεμπελικό τρόπο επιδιώκει να συκοφαντήσει όσους αγωνίζονται. «Οποιος διαδηλώνει ή απεργεί… είναι τρομοκράτης»!!. Μόνο που τα όπλα και τα ρόπαλα τα έχουν οι δυνάμεις καταστολής και τα χρησιμοποιούν ενάντια στον εχθρό λαό και τη νεολαία.   Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην θέλει να ζει σε ένα τόπο με ασφάλεια. Δηλαδή να έχει μια σταθερή δουλειά, να πληρώνεται με ένα μισθό που να μπορεί να ζει και όχι να επιβιώνει, να μην φοβάται ότι μπορεί να τον διώξει ο εργοδότης όποτε θέλει ή επειδή ζήτησε να του πληρώσουν τα δεδουλευμένα. Να εργάζεται σε ασφαλές εργασιακό περιβάλλον και να μην κινδυνεύει η ζωή του απ’ την εντατικοποίηση και τα ελλιπή ή ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Να έχει δωρεάν περίθαλψη και να μην κινδυνεύει να πεθάνει απ’ την αναμονή ή επειδή έχει χαλάσει ένα ιατρικό μηχάνημα. Αν είναι νέος να προσβλέπει με αισιοδοξία στο μέλλον, να έχει δωρεάν σπουδές, σίτιση, στέγαση και να μην αναγκάζεται να παρατήσει τις σπουδές του και να μπορεί να πραγματώσει τα όνειρα του. Αυτήν την ασφάλεια δεν θέλει ούτε μπορεί να την εξασφαλίσει για  το λαό το σύστημα και οι κυβερνήσεις του. Ισα -ίσα που φροντίζουν με τους νόμους που ψηφίζουν να διασφαλίσουν την ασφάλεια για το κεφάλαιο και τα κέρδη του και την ανασφάλεια και την εργασιακή περιπλάνηση για τους εργαζόμενους. Εξάλλου τα 10 τελευταία αυτά τα χρόνια οι πλούσιοι έγινα πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Διασφαλίζει η κυβέρνηση ότι ο εργαζόμενος θα πληρωθεί και δεν θα του ζητήσουν να επιστρέψει το Δώρο Χριστουγέννων; Ή θα στείλει τα ΜΑΤ αν οι εργαζόμενοι διαδηλώσουν έξω απ’ την επιχείρηση; Πόσο αισθάνεται ο λαός μας ασφαλής όταν η χώρα έχει γεμίσει από στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και ΝΑΤO και με τη νέα συμφωνία που υπόγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ και προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας εμπλέκουν ακόμα πιο άμεσα στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ; Οταν υπουργοί δηλώνουν ότι μπορεί να δεχτούν και πυρηνικά όπλα στον τόπο μας (αν δεν υπάρχουν ήδη) και σφιχταγκαλιάζονται με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, αυταπατάται κανείς ότι έτσι διασφαλίζεται η ειρήνη στην περιοχή μας; Στη Χιλή, στη Γαλλία, στο Περού, στην Ινδία και σε άλλες χώρες οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι νέοι βγαίνουν τον τελευταίο χρόνο με αποφασιστικότητα μαζικά στους δρόμους του αγώνα. Απεργούν, διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους στη ζωή. Γι’ αυτό προετοιμάζονται η κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά και στη χώρα μας. Φοβούνται ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν και ότι ο βουβός θυμός θα γίνει συνειδητός αγώνας. Για αυτό «ακονίζουν τα όπλα τους». Ψηφίζουν αντεργατικούς νόμους, νόμους που απαγορεύουν τις απεργίες και τις διαδηλώσεις. Ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Οταν λοιπόν οι κυβερνώντες μιλάνε για ασφάλεια, εννοούν τη διασφάλιση των συμφερόντων της τάξης που υπηρετούν και των ιμπεριαλιστών πατρόνων τους. Σήμερα λοιπόν είναι ανάγκη να αντισταθούμε στην επίθεση στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα και στις κατακτήσεις μας γιατί τα “όπλα” των εργαζόμενων απέναντι στην εργασιακή βαρβαρότητα και τους πολεμικούς κινδύνους είναι η διαδήλωση, η  απεργία και η μαζική πάλη.
Γεωργία Θάνου,
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης