Κάθε συντεταγμένη πολιτεία έχει την τιμή και την υπόληψή της, ενώσω παρακολουθεί τη διαδρομή του χρήματος.
Τόσο η υπόληψη του κράτους, όσο και η οικονομία του είναι δυο αδιαίρετες έννοιες, που εφάπτονται, ενώ μετακινούνται υπέργεια και υπόγεια.
Οι πλειστηριασμοί ξεπερνούν τους 11.500 πια, την ίδια ώρα που οι Τράπεζες βίωσαν πρόσφατα στο Χρηματιστήριο, λόγω της ανασφάλειας που προκαλούν στους επενδυτές τα “κόκκινα δάνεια”.
Ιδού η υπέργεια και υπόγεια κίνηση των δυο “τεκτονικών πλακών”, της υπόληψης του κράτους και του χρήματος.
Καλούνται, λοιπόν, ως πολιτικές ηγεσίες ν’ απαντήσουν τόσο σε ένα ρεαλιστικό ερώτημα, όσο και σε ένα ηθικό ερώτημα. «Τι θα επιλέξουν;».
Ακούω ωραίες ιδέες, χρήσιμες για το “πολιτικό κατηχητικό”. Γνωρίζετε ότι η οικονομία είναι κενή, λειτουργεί σε κενό συμφερόντων. Αλλά και το σπιτάκι καθενός είναι τεκμήριο της προσωπικής του ελευθερίας. Ανέστιοι είναι οι δούλοι.
Οταν δοκιμαζόταν η Ισπανία από την κρίση, οι Podemos αποκτούσαν πολιτική υπόσταση από τους πλειστηριασμούς.
Μετά ήλθε για την ισπανική κοινωνία ο εξορθολογισμός της διαχείρισης της κρίσης. Αυτό συνέβη όταν η πολιτική έδωσε ευκαιρίες και απέκτησε μια ηθική χροιά.
Αυτό να προσέξουμε και εμείς.