Κύριε Διευθυντά,
Η επάνοδος των Ταλιμπάν στην εξουσία πιστοποιεί την αποτυχία των ΗΠΑ να στεριώσουν ένα κατοχικό κράτος στο Αφγανιστάν. Στο πεδίο της μάχης οι Αμερικανοί μπορεί να νίκησαν προσωρινά το 2001 αλλά εν τέλει η παραμονή τους στην ορεινή αυτή χώρα μετά από 20 χρόνια πολέμου είναι από κάθε άποψη ασύμφορη, καθώς τους κοστίζει 300 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα, ενώ έχουν συνολικές απώλειες 6.000 υπηκόων τους χωρίς να έχουν τα αποτελέσματα που ήθελαν. Μια αποχώρηση δρομολογημένη εδώ και καιρό από τον προηγούμενο πρόεδρο (Τραμπ) με τον Μπάιντεν να την προωθεί με τη σειρά του. Τελικά φεύγουν χωρίς να ελέγχουν την επόμενη μέρα και μάλιστα με το περιβόητο αφγανικό στρατό που χρηματοδοτούσαν να έχει γίνει φύλο και φτερό χωρίς να καν να δώσει τη μάχη με τους Ταλιμπάν. Η εντυπωσιακή προέλαση των Ταλιμπάν τις τελευταίες μέρες με την κατάληψη της Καμπούλ, ο αιφνιδιασμός των επιτελείων της Δύσης και οι σκηνές χάους και τρόμου που κάνουν τον γύρο των διεθνών ΜΜΕ υπογραμμίζουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν είναι εκτός ελέγχου για τους παλαι ποτέ κατακτητές του.
Πλέον οι Αμερικανοί είναι αναγκασμένοι να διαπραγματεύονται με αυτούς που πολεμούσαν τόσο χρόνια. Οι Κινέζοι, Ρώσοι, Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν παρτίδες με τους Ταλιμπάν στη προσπάθεια να μη μείνουν πίσω ή ακόμα και να βγουν κερδισμένοι από τις εξελίξεις. Και η ηγεσία των Ταλιμπάν φαίνεται να κάνει κάποιες κινήσεις, για να αποκτήσει την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα και κυρίως να βρει τις πλάτες κάποιου προστάτη.
Σε αυτή την κατεύθυνση ήταν και η επίσκεψη κλιμακίου τους στη Κίνα πριν από λίγες εβδομάδες. Με ερωτηματικά για τη νέα φάση που ανοίγεται για το Αφγανιστάν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο συνολικά της περιοχής θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Αυτή η διαπίστωση αφορά πρώτα- πρώτα τις ίδιες τις ΗΠΑ που έχουν αποδείξει ότι αντιμετωπίζουν τα αδιέξοδα τους εντείνοντας την επιθετικότητα και τους τυχοδιωκτισμούς τους.
Πολλοί παρομοιάζουν το στραπάτσο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν με αυτό στο Βιετνάμ. Ατυχές το παράδειγμα. Από τη μία στο Βιετνάμ υπήρξε ένα αυθεντικό ταξικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που αναμετρήθηκε νικηφόρα με τους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Σε ένα πολύ διαφορετικό από το σημερινό διεθνή συσχετισμό. Με ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα ακόμα και στην “κοιλιά του τέρατος”, μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μα κυρίως με τον βιετναμέζικο λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων να δίνει τη ζωή του για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία .Και να κερδίζει την εκτίμηση και το θαυμασμό κάθε λαϊκού ανθρώπου ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.
Από την άλλη στο Αφγανιστάν έχουμε τον σκοταδιστικό, εθνικιστικό μόρφωμα των Ταλιμπάν. Που είναι φορείς των πιο καθυστερημένων και μισαλλόδοξων απόψεων. Καθόλου τυχαία στηρίχτηκαν πλουσιοπάροχα οικονομικά και στρατιωτικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ για δεκαετίες. Με στόχο να αντιμετωπιστεί το πραξικόπημα και η επέμβαση της σοσιαλιμπεριαλιστικής ΕΣΣΔ στη χώρα στα πλαίσια του τότε Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα στο Αφγανιστάν οι παλιοί σύμμαχοι είναι πλέον εχθροί και ο αφγανικός λαός σε κάθε περίπτωση στο περιθώριο. Από τη καταπίεση και την εξαθλίωση από την κατοχή των ΗΠΑ και των ανδρείκελων τους, η μοίρα του περνάει ξανά στην καταπίεση και την εξαθλίωση των Ταλιμπάν.
Για πολλούς Αφγανούς ανοίγεται ο δρόμος της προσφυγιάς, οι δουλέμποροι, οι βάρκες στο Αιγαίο και τα κολαστήρια των προσφυγικών καταυλισμών. Πολλοί περισσότεροι θα συνεχίσουν να ζουν την κόλαση στην ίδια τους τη χώρα, αφού θα παραμείνουν θέλοντας και μη.
Δύσκολες μέρες ανοίγονται για όλους τους λαούς τελικά .Οι φωτιές του πολέμου σε Μέση Ανατολή, Μεσόγειο, Βαλκάνια και αλλού δεν σβήνουν, αντίθετα όλο φουντώνουν. Τις υποδαυλίζουν οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και γεννάνε νέες τραγωδίες όλο και πιο συχνά. Αυτή η εφιαλτική πραγματικότητα αφορά και εμάς στη δική μας χώρα. Η μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, για όποια βρομοδουλειά μας χρειαστούν οι προστάτες μόνο δεινά φέρνει για τον λαό μας .Το άπλωμα των ξένων βάσεων, καθώς και οι αμερικανόπνευστες συνεργασίες με αντιδραστικά καθεστώτα της γειτονιάς μας υπογραμμίζει την εμπλοκή μας στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστών με τον πιο καθαρό τρόπο. Μη ξεχνάμε ότι για το μακέλεμα του λαού του Αφγανιστάν όπως και για κάθε επέμβαση των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή έχει παίξει κρίσιμο ρόλο η βάση της Σούδας.
Πόλεμος, φτώχεια, σκοταδισμός, προσφυγιά…Όσο δεν συγκροτούν οι λαϊκές δυνάμεις το δικό τους κίνημα, για να διεκδικήσουν τη ζωή τους και το δίκιο τους τόσο θα θυσιάζονται ξανά και ξανά στο βωμό των ανταγωνισμών κάθε λογής αντιδραστικών δυνάμεων. Αναγκαίο πιο πολύ από ποτέ το μέτωπο πάλης των λαών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το πόλεμο. Ας συμβάλουμε όλοι μας στη συγκρότηση του.
Νίκος Χαρτζουλάκης,
μέλος ΚΚΕ(μ-λ)
