Κύριε διευθυντά,
ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής σε μια Οικονομική Σχολή γνωρίζει ότι το ιερό δισκοπότηρο του καπιταλιστικού συστήματος είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους οι κινήσεις κεφαλαίων από κλάδο σε κλάδο αλλά και ο πόλεμος για τον έλεγχο των αγορών. Αυτά επιβεβαίωνε με καμάρι ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης πριν λίγες μέρες θέλοντας να καταδείξει ότι ο «αναπτυξιακός» νόμος που εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή ποιους πραγματικά αφορά και για ποιους έχει σχεδιαστεί;
Πάνω από 11 δισ. «ζεστό» χρήμα 7,8 δισ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και 3,2 δισ. σαν πρώτη δόση από το Ταμείο Ανάκαμψης θα μοιραστούν κύρια στους επιχειρηματικούς Ομίλους της «πράσινης ανάπτυξης» και του «ψηφιακού μετασχηματισμού» στον κλάδο της ενέργειας και του τουρισμού. Οι χιλιάδες μικροεπαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι «ούτε με το κιάλι δεν μπορούν να δουν τα κριτήρια για την όποια χρηματοδοτική βοήθεια που θα αποτελούσε για τα σημερινά δεδομένα ανάσα επιβίωσης.
Αλήθεια τι επενδύσεις της τάξης των 100.000 ευρώ μπορεί να κάνει ή έστω να σκεφτεί μια πολύ μικρή επιχείρηση για να τύχει ευνοϊκών ρυθμίσεων του αναπτυξιακού νόμου;
Ποιοι έχουν την δυνατότητα να μπορούν σήμερα να βλέπουν επενδύσεις 500.000 και 1.000.000 ευρώ στην πράσινη ανάπτυξη και στον ψηφιακό μετασχηματισμό;
Σίγουρα όχι ο φούρνος, το μανάβικο, το εμπορικό κατάστημα, η ταβέρνα, το καφενείο και το συνεργείο της γειτονιάς. Βέβαια όλοι αυτοί οι μικροεπαγγελματίες είναι οι πρώτοι «φταίχτες» που δεν πήραν στα «σοβαρά» την προτροπή – πρόταση του υπουργού Ανάπτυξης που τον Σεπτέμβριο παρότρυνε ότι αν θέλουμε συμμετοχή στον αναπτυξιακό νόμο θα πρέπει να βρούμε άλλους 249 μικρούς επαγγελματίες – συνεταίρους αλλιώς τζάμπα φαΐ δεν θα υπάρχει.
Δεν είναι βέβαια κυβερνητική “πατέντα” αυτός ο αναπτυξιακός νόμος είναι η συνέχεια του 4399/2016 ενός “εμβληματικού” νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που διαμόρφωνε το κατάλληλο περιβάλλον για την προσέλκυση των επενδυτών πάνω στην προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης,τ ης πράσινης ανάπτυξης και του ψηφιακού τεχνολογικού μετασχηματισμού των επιχειρήσεων.
Είναι εμπαιγμός προς την πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων τα εξασφαλισμένα δισ. και τα προνόμια του αναπτυξιακού νόμου να διοχετεύονται μονόμπαντα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους με την σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών κομμάτων πέρα από τις όποιες ανούσιες διαφορές ήδη από το 2016 (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ -ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) συμφωνούσαν στη διαμόρφωση του «κατάλληλου» επιχειρηματικού περιβάλλοντος για την προσέλκυση των επενδυτών.
Άσφαιρα τα πυρά αλλά και κροκοδείλια τα δάκρυα τώρα από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό όσο και από την ένωση επιμελητήριων για δήθεν «ρίξιμο» των μικρών επιχειρήσεων από τους ωφελούμενους του αναπτυξιακού νόμου. Όλοι γνώριζαν από τον προηγούμενο νόμο ότι ούτε μια στις 100 πολύ μικρές επιχειρήσεις δεν πληρούσε τα κριτήρια ένταξης. Πώς λοιπόν ο νέος νόμος που έχει περισσοτέρους κοφτές και αυστηρότερες προϋποθέσεις θα εξυπηρετούσε τους αυτοαπασχολουμένους και μικροεπαγγελματίες.
Είναι απορίας άξιο οι δηλώσεις του προέδρου του ΕΒΕΧ ότι μπορεί ο Αναπτυξιακός Νόμος κάτω από προϋποθέσεις να γίνει πολυεργαλειο ισόρροπης ανάπτυξης για όλες τις επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. πρόεδρος του ΕΒΕΧ ότι η πιστή εφαρμογή του σχεδίου Πισαρίδη από την κυβέρνηση της ΝΔ (στον κομματικό χώρο τον οποίο ανήκει και ο ίδιος) δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Στη σελίδα 22 του σχεδίου Πισαρίδη στο κεφάλαιο 1.1.2 είναι πολύ ξεκάθαρο τι εννοεί. Το παραθέτω αυτολεξεί: «Το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων δεν τους επιτρέπει να εκμεταλλευτούν οικονομίες κλίμακος και τεχνολογίας αιχμής. Το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων είναι συνέπεια αγκυλώσεων στην οικονομία που δημιουργούν κίνητρα στις επιχειρήσεις να παραμείνουν μικρές και δυσκολεύουν την ανάπτυξη τους».
Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που φέρνει ο νέος αναπτυξιακός νόμος (συνέχεια των προηγούμενων) και δεν αφορά ούτε βοηθά την πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων, αντίθετα προβλέπει νέα προνόμια ,φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, Fast track διαδικασίες και “τζάμπα” εργατικό δυναμικό για τους «επενδυτές»-επιχειρηματικούς ομίλους.
Όλοι εμείς οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες που βιώνουμε τη σκληρή πραγματικότητα, την αναδουλειά, τον άνισο ανταγωνισμό με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές, τη βαριά φορολογία από το πρώτο ευρώ, δεν πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε τέτοιους νόμους που κύρια στοχεύουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων αφού την πλειοψηφία από εμάς τους μικρούς, μας θεωρούν πρόβλημα.
Είναι ακόμη μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να προβληματιστούμε με τη στάση και τις θέσεις όλων των κομμάτων που ψηφίζουν και στηρίζουν τέτοιους νόμους.
Η στάση δε των συνδικαλιστών αλλά και των εκλεγόμενων σε Επιμελητήρια, Δήμους, Περιφέρειες που στηρίζουν τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές, πρέπει να μας προβληματίσει .
Να σκεφτούμε ότι υπάρχει ζωή έξω όμως από το πλαίσιο αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Να σκεφτούμε την αναγκαιότητα να οργανώσουμε τον δικό μας συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τις δικιές μας πραγματικές ανάγκες μαζί με όλους αυτούς που αγανακτούν και πλήττονται από αυτές τις πολιτικές. Να δυναμώσουμε τον αγώνα για κατάργηση του ΦΠΑ στην ενέργεια και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, για διαγραφή χρεών, μείωση της φορολογίας για τους αυτοαπασχολούμενους. Για επαναφορά του αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και των άδικων χαρατσιών.
Βουρλάκης Νίκος
μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΕΕ εκλεγμένος
με το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συνεργασίας Εμπόρων
