Κύριε διευθυντά,
Θαυμάζω τους ανθρώπους που δίνουν αγώνα για να γίνει η ζωή τους πιο άνετη και πιο όμορφη. Βλέπω τους ανθρώπους που μένουν εκεί που στήνονται μία φορά την εβδομάδα οι λαϊκές αγορές να διαμαρτύρονται και να ζητούν να απομακρυνθούν αυτές από τον δρόμο τους: Για να μπορούν να παρκάρουν, για να μπαίνουν πιο εύκολα στα σπίτια τους, για να μην τους ενοχλούν οι θόρυβοι και οι μυρωδιές. Κατανοητές οι απαιτήσεις τους, σωστός ο αγώνας τους. Δίνουν ένα παράδειγμα για όλους μας: Πρέπει όλοι να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας! Πρέπει να αγωνιζόμαστε για μια πιο ήσυχη και άνετη ζωή στο περιβάλλον της κατοικίας μας!
Εγώ, π.χ., μένω κοντά στην οδό Αποκορώνου. Μέρα νύχτα περνούν από εκεί αυτοκίνητα, και όχι μόνο μία μέρα την εβδομάδα, αλλά κάθε μέρα. Ζητώ λοιπόν τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν από αλλού! Έτσι δε θα με ενοχλεί ο θόρυβος και δε θα βλάπτουν τα καυσαέρια την υγεία μου. Εμείς οι κάτοικοι εδώ γύρω από την Αποκορώνου πρέπει να ξεσηκωθούμε επιτέλους!
Σκέφτομαι τους κάτοικους της Νέας Χώρας που δεν έχουν πια την παραλία τους δική τους, πάμε από τις άλλες γειτονιές της πόλης για μπάνια στην παραλία τους, πάνε όλοι αυτοί οι τουρίστες. Κάτι πρέπει να κάνουν οι Νεοχωρίτες για να έχουν την παραλία τους αποκλειστικά δικιά τους και για να μην τους παίρνουν οι ξενόφερτοι τις θέσεις στάθμευσης.
Τι να πει κανείς για τους κάτοικους της παλιάς πόλης; Αυτοί κι αν είναι αδικημένοι και ενοχλημένοι! Όλο τον χρόνο τους ενοχλούμε εμείς από τη νέα πόλη, το καλοκαίρι τους πλακώνει όλο το σύμπαν των τουριστών. Αυτοί θα έπρεπε πράγματι να επαναστατήσουν, βγαίνοντας κάθε μέρα στους δρόμους για να πάρουν πίσω την παλιά τους πόλη.
Είμαι σίγουρος πως όλοι έχουμε κάτι στον δρόμο μας ή στη γειτονιά μας που μας χαλάει τη ζωή. Αν λοιπόν ο καθένας από εμάς φροντίσει να απελευθερωθεί ο δρόμος του ή η γειτονιά του από αυτό το κακό, θα έχουμε απελευθερωθεί συνολικά όλοι από το κακό που υποφέρει ο καθένας μας, έτσι θα είμαστε όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Λογικό δεν είναι;
Γιώργος Κιαγιάς
