Για το άνοιγμα των αγορών….

Από υποσχέσεις και σχέδια επί χάρτου, από ανακοινώσεις και ελπίδες με το τσουβάλι χόρτασε ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια όπου η λέξη «κρίση» μπήκε για τα καλά στην ζωή μας, μαζί με όλα αυτά που την συνοδεύει. Η σημερινή Ελλάδα, που μόνο στο όνομα ομοιάζει στην αρχαία Ελλάδα, πορεύεται με ελάχιστα περιθώρια αντοχής εν μέσω δυσβάστακτων για τους πολίτες όρων διαβίωσης. Και μεταφράζεται αυτό συχνά από τους εκάστοτε κυβερνώντες ως «αναγκαστικός συμβιβασμός» λόγω των προηγούμενων αποτυχημένων πολιτικών.
Με λίγα λόγια απαλλάσσεται με συνοπτικές διαδικασίες η τωρινή υποχωρητικότητα στο όνομα των παλαιότερων ναυαγίων. Μα ποιοι ήταν παρόντες σε αυτά τα ναυάγια; Μήπως όχι και οι σημερινοί κυβερνώντες μαζί με τους αντιπολιτευόμενους; Ποιο από αυτά τα κόμματα έβαλε πλάτη λέγοντας πως τις εποχές εκείνες έγιναν «σημεία και τέρατα»; Ουδείς.
Σας υπόσχονται μια νέα εποχή όταν δεν έχουν ακόμη ξεκαθαρίσει πότε θα είναι αυτή. Μιλούν για είσοδο της χώρας στις αγορές όταν ακόμη δεν έχουν στοιχειωδώς αντιμετωπισθεί βασικά εσωτερικά προβλήματα. Και όταν μιλούν για άνοιγμα των αγορών, δεν βλέπουν γύρω τους τη νέκρα, παρά ομολογούν κυνικά πως την έχουν λάβει υπόψιν τους.