Για το Εθνικό Στάδιο Χανίων

» Ανοιχτή επιστολή στον κύριο Λευτέρη Αυγενάκη – Υπόψιν κου Μανώλη Κουριδάκη, προέδρου Ε.Σ. Χανίων

Κύριε υπουργέ Αθλητισμού,
σήμερα και μετά από περιήγηση σε άλλους αθλητικούς χώρους των Χανίων, θα επισκεφθείτε το Εθνικό Στάδιο το απόγευμα. Αναπόφευκτα η ματιά σας θα ανέβει ψηλά, στους τέσσερις πυλώνες που φωτίζουν το στάδιο. Θα δείτε τερατόμορφους, παραμελημένους, σκουριασμένους χρόνια τώρα, εκτός κλίμακας, όχι μόνο για την περιοχή, αλλά ολόκληρη την πόλη. Ως Κρητικός, Ηρακλειώτης, έχετε επισκεφθεί αρκετές φορές τις πόλεις της μεγαλονήσου. Ειλικρινά, έχετε δει σε κάποια από αυτές τέτοιο επικίνδυνο, αντιαισθητικό κατασκεύασμα; Οι πυλώνες είναι εκεί, έξω από κάθε λογική, δεκαετίες τώρα και φυσικά δεν ευθύνεται για αυτό η σημερνή κυβέρνηση. Για το θέμα έχω τοποθετηθεί δύο φορές αναλυτικά στα “Χανιώτικα νέα”.
Κύριε Αυγενάκη, από την εφηβεία μου ζω το Εθνικό Στάδιο Χανίων ως αθλητής στίβου, αλλά και ως φίλαθλος ή θεατής πολιτιστικών εκδηλώσεων -πλέον αυτές καλύπτονται από το θέατρο Ανατολικής Τάφρου. Το στάδιο δεν ανα-κατασκευάστηκε πριν από 15 χρόνια περίπου λόγω της απαγόρευσης του νόμου να σηκωθούν κερκίδες πάνω από το επιτρεπόμενο ύψος.
Πώς λοιπόν δικαιολογούνται αυτά τα τέρατα που προφανώς φτιάχτηκαν για πανύψηλες κερκίδες 80.000 θεατών και που κάποιοι τα ξεφορτώθηκαν. Τη διαπίστωση αυτή την κάνει κάποιος παρατηρώντας την πόλη από τους τάφους των Βενιζέλων, ξεχωρίζουν οι τέσσερις πυλώνες αχρείαστοι και δεν είναι ανάγκη να είσαι πολεοδόμος για να δεις αυτό το αντιαισθητικό, πελώριο για την κλίμακα της -όμορφης όπως λένε- κατά τα άλλα πόλης μας. Αν ζούσε ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες αντί για ανεμόμυλους με το κοντάρι του θα κυνηγούσε τους πυλώνες αυτούς.
Κύριε υπουργέ, ξέρω οι τρέχουσες ανάγκες του αθλητισμού είναι πολλές και οι καιροί χαλεποί, τα χρήματα δεν περισσεύουν και για την «αποκαθήλωση» των πυλώνων απαιτούνται χρήματα αλλά κυρίως, πολιτική βούληση. Τολμήστε και ξηλώστε τους. 4 απλοί στύλοι με Led φωτισμό, επαρκούν. Φτάνουν για τις ανάγκες του πρωταθλητισμού των σωματείων στίβου και των ερασιτεχνών που γυμνάζονται στο στάδιο. Ομορφα, φτηνά, διακριτικά. Η προηγούμενη διοίκηση του σταδίου το νοικοκύρεψε, (συντήρηση, βαψίματα κ.λπ.) μα δεν τόλμησε να διεκδικήσει δυναμικά τη μακροχρόνια αυτή λύση του προβλήματος. Ο Σαίξπηρ στο αριστούργημα του “Εμπορος της Βενετίας” κάπου γράφει «αν η αντρεία σου είχε μυαλό/ γριά κρίση, σε κορμί νεαρό δε θα σου ‘γραφε αυτά εδώ…». Κύριε Αυγενάκη, είμαι 68 χρονών, 20 χρόνια μεγαλύτερός σας και τώρα, εδώ και χρόνια που έχω γριά κρίση (μετά από περισσότερα από 1000 δημοσιευμένα κείμενα στα “Χ.Ν.” και έργα γλυπτικής που συναντάει ο καθένας στον τόπο μας, τολμώ να πω: αναπολώ εκείνη την εποχή που έκανα αθλητισμό στον “Κύδωνα” χωρίς αισθητική, χωρίς κρίση, κορμί νεαρό με καλπάζουσα φαντασία και όνειρα για καλύτερη ζωή. Τώρα πλέον, χωρίς πολιτικά πάθη, προσγειωμένος και όχι αιθεροβάμων, ως πολίτης όχι μόνο των Χανίων αλλά και της μεγαλονήσου, σας εκλιπαρώ.
Ρίχτε αυτό το έκτρωμα τώρα που μαγαρίζει μια ιστορική πόλη. Ελπίζοντας πως θα εισακουσθώ και ότι θα επανέλθω μόνο για να σας ευχαριστήσω, δημόσια.
Μετά τιμής,
Γιάννης Π. Μαρκαντωνάκης
γλύπτης, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής Δήμου Χανίων.