Κύριε διευθυντά, επιτρέψτε μου, με την ιδιότητα του ερευνητή και του διδάκτορα Παιδαγωγικής να δημοσιοποιήσω μια άλλη διάσταση της προσφοράς του Κωνσταντίνου Φουρναράκη, που υπερβαίνει οπωσδήποτε τα όρια των Χανίων και αφορά το σύνολο της Κρήτης. Οπως είναι γνωστό τα Γ.Α.Κ. Ν. Χανίων δεν αναφέρονται αποκλειστικά στον Νομό τους, όπως τα περισσότερα άλλα Αρχεία ανά την Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Κρήτη, ως συνέχεια του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης. Κ
αι αν επί των περιόδων του Νικολάου Παπαδάκη και του Νικολάου Τωμαδάκη έπαιξαν επιτυχώς και αυτό τον ρόλο, όπως φαίνεται από τις βιβλιογραφικές παραπομπές της εποχής εκείνης, δεν συνέβη το ίδιο και στη συνέχεια με τους επιγόνους, όταν ερευνητές από τους υπόλοιπους Νομούς της Κρήτης, όπως εγώ και αρκετοί άλλοι, βρισκόμασταν μπροστά σε ένα τείχος προσκομμάτων και έπρεπε να μετερχόμαστε τεχνασμάτων προκειμένου να έχουμε πρόσβαση στα περιεχόμενά του. Θα αντιτείνει ασφαλώς κάποιος ότι αυτό οφειλόταν στη φιλοσοφία αρκετών βιβλιοθηκονόμων/αρχειονόμων, που πιστεύουν ότι φέρνοντας προσκόμματα στους ερευνητές προσφέρουν προστασία και μακροβιότητα σ’ αυτά που τους εμπιστεύτηκε η κοινωνία.
Δυστυχώς στην περίπτωσή μας δεν επρόκειτο περί αυτού, αλλά περί μιας ιδιοκτησιακής νοοτροπίας και, τελικά, περί ενός ψυχολογικού συμπλέγματος, απέναντι σε ερευνητές με κατά πολύ ανώτερες σπουδές, με μεταπτυχιακά διπλώματα, με διδακτορικά και με μεταδιδακτορικά. Ολοι αναπνεύσαμε πραγματικά πριν από λίγα χρόνια, όταν τα Γ.Α.Κ. Ν. Χανίων ανέλαβε ένας άνθρωπος μορφωμένος, ένας άνθρωπος που αναγνώριζε την αναγκαιότητα της συνεργασίας για την προώθηση των ιστορικών ερευνών, ένας άνθρωπος εργατικός, ευπροσήγορος και σεμνός.
Είμαι σίγουρος -και η τετράχρονη υπηρεσία μου στα Χανιά με κάνει ακόμα πιο βέβαιο- ότι οι φίλοι Χανιώτες, οι οποίοι πάντα ήξεραν να εκτιμούν τους χρήσιμους στην κοινωνία ανθρώπους, θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για την απόσπαση (και την οριστική μετάταξη στο μέλλον) του Κωνσταντίνου Φουρναράκη, που σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα ελάμπρυνε ξανά μια ιστορική υπηρεσία του νησιού μας.
