Κύριε διευθυντά,
συνέχεια δημοσιεύματος του κ. Λουπάση στα “Χ.Ν.” 8-7-2019, σελ. 16, επιτρέψτε μου να καταθέσω τα παρακάτω.
Με χαρά πληροφορήθηκα ότι υπήρξε απάντηση στο δημοσίευμα για την ονομασία του Λαφονησιού. «Ώσπερ θριγκός τοις μαθήμευσιν η διαλεκτική κείται», Πλατ. Πολ. 534 Α.
Οι δρόμοι για το καλό είναι παράλληλοι, ποτέ δεν συγκρούονται λέει ο Καζαντζάκης. Ακόμη και η αντίθεση κάνει πιο δυνατό τον διάλογο και δημοκρατικότερη τη συζήτηση ή συναναζήτηση, γιατί όλοι ψάχνουμε τη σωστή – σοφή ρίζα της ονομασίας του Λαφονησιού. Ολοι έχουμε τις πηγές μας που είναι πολύ πιθανό και φυσικό να υπάρχουν διαφορές. Οσο για το ρήμα λαφύττω σημαίνει καταβιβρώσκω, καταβροχθίζω, καταπίνω. Αυτό κάνει και το Λαφονήσι, αυτό έκανε η Σκύλλα και η Χάρυβδη σύμφωνα με τους τεράστιους μυθογράφους. Το θέμα λαφ- το συναντούμε και στη λέξη λάφυρα. Λέει ο Μπαμπινιώτης, από την Παμπίνη: ΠΙΘΑΝΟΝ να προέρχεται από ινδοευρωπαϊκή ή σανσκριτική ρίζα θέμα λαφ- του ρ. λαμβάνω παράβαλε ει-ληφ-α.
Μετά τη δημοσίευση για το λαφύττω έχουμε και νεότερα: α) Ο γνωστός από το ορεινό Σέλινο Παύλος, μου λέει: Δάσκαλε, από το λαφύττω και ο λαφύτης. Ετσι λέμε στο χωριό ένα φίδι κιτρινωπό και μεγαλύτερο από τ’ άλλα που καταπίνει και μικρά κοτοπουλάκια. β) Φίλος γιατρός από την Κυδωνία, λέει: Λαφύτη ονομάζουμε ένα φίδι στο χωριό. γ) Χθες μου είπαν τηλεφωνικά ότι και στη Μακεδονία υπάρχει φίδι λαφύτης ή λάφι(υ)ώτης. Το λαφύττω λοιπόν δεν είναι άγονο λεκτικά, ούτε έρημο.
Ο αξιοθαύμαστος Ράμφος λέει: Η ελληνική γλώσσα είναι υπεράνω των λεξικών. Στη δυσκολία της οφείλει το μεγαλείο της.
Η ελληνική γλώσσα πλέει αδιάκοπα στον ωκεανό της ιστορίας ολοζώντανη γοργόνα, δημιουργεί και διαμορφώνει λέξεις και τύπους. Εργαστήρι της το καμίνι της ζωής του γλωσσοπλάστη ελλην. λαού.
Τώρα η ονομασία Μουσαγόρες, που είναι και μοναδική, είναι αυθαίρετη, φταίει ο Πλίνιος εδώ και 2.000 τόσα χρόνια.
Χαίρομαι γι’ αυτό το διάλογο, γιατί διάλογος σημαίνει Ελλάδα και δημοκρατία με το «τις βούλεται αγορεύειν».
Ακόμη και η αντίθεση σε μια θέση (άποψη) οδηγεί σε σύνθεση.
Ερανική η προσπάθειά μας. Ερανο (πνευματική ζητιανιά) κάνουμε και ό,τι προκύψει.
Πολύ ευχαριστώ τον κ. Λουπάση για την ευκαιρία της διαλεκτικής επικοινωνίας και την πολύ αγαπητή εφημερίδα σας για τη φιλοξενία.
Φιλικότατα
Μανόλης Κ. Κογχυλάκης
κάποτε εργάτης της αγωγής (δάσκαλος)
τ. πρόεδρος Επιτροπής Ιστορ. Ερευνας
Ελληνική Ομοσπονδία Παγκράτιου
Αθλήματος (ΕΟΠΑ)
και τώρα μέλος του Πνευματικού
Ομίλου Ναυπακτίων
και Δωριέων που εδρεύει στην Αθήνα
