Υστερα από τη σιωπή μου για κάποιους μήνες από τοτεσάς απού πήρα στα χέρια μου το αξιόλογο βιβλίο, που είχε τη καλοσύνη και μου ’στειλε ο αξιότιμος κ. Νταμπακάκης Νικόλαος, με το πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο, τους Λόγους στη Βουλή των Ελλήνων και τσ’ επιστολές του προς τσ’ αξιωματούχους διαφόρων κρατών και σε ξενιτεμένους Ελληνες, του Ξενουδάκη Γεωργίου σαν Βουλευτής των, εις τον Δήμον Αδάμαντος Μήλου Κρητών μεταναστών 25 Οκτωβρίου 1885 για την πολυπόθητη Ενωση τση Κρήτη με τη Μάνα τση την Ελλάδα. Που η πρώτη έκδοσή ντου εγίνηκε από τον ίδιο τον Ξενουδάκη με δικιά ντου δαπάνη.
Στη συνέχεια κι ύστερα από χρόνια, προχώρησε στην ανατύπωσή ντου η Επιτροπή Διαχείρισης του κληροδοτήματος του Γ. Ξενουδάκη με στόχο να γίνει κτήμα όσο γίνεται περισσοτέρων ανθρώπων κι ιδιαίτερα σε νεώτερες γενιές. Εδά ’ρθε όμως κι η δικιά μου σειρά, για να ευχαριστήσω από καρδιάς κι από τουτονέ το φιλόξενο χώρο τσ’ εφημερίδας «Χανιώτικα νέα», για την ευγενική ντου χειρονομία, που μου το ‘καμε δώρο. Και όχι μόνο να σ’ ευχαριστήσω, αλλά ν’ αναντρανίσω κιόλας και μ’ ενθουσιασμό να σε διαβεβαιώσω κύριε Νταμπακάκη πως η διακίνηση που κάνετε αυτουνού του βιβλίου με το αξιόλογο περιεχόμενο, είναι προσφόρα που αξίζει πολλών επαίνων και είναι αλήθεια πως τα φτωχά μου ευχαριστώ όσα κι αν είναι αυτά, δε μπορούνε να πλησιάσουνε τη μεγάλη μου ευχαρίστηση από το διάβασμά ντου και την ανείπωτη χαρά και συγκίνηση απού ένιωσα από το θάρρος, την αγωνιστική διάθεση, εντιμότητα και σύνεση του μεγάλου στ’ αλήθεια Ξενουδάκη, για τα όσα αναφέρει στσοι σελίδες του, με τσοι λίγες μα καθαρές και σταράτες κουβέντες ντου όπως εξομολογείται κι ο ίδιος: «Πως δεν αγαπώ τα πολλά. Η λακωνική συντομία αρέσκει μοι».
Κι είναι αλήθεια κ. Νταμπακάκη, πως ύστερα από τα ακούσματα από τα ΜΜΕ και την καθημερινή ειδησεογραφία απού πληροφορούμαστε από τσ’ εφημερίδες, περί εξωχωρίων εταιρειών, μιζών και διαπλεκόμενων συμφερόντων, έμεινα άφωνος από το διάβασμα τση φράσης του εντιμότατου ανδρός στη σελίδα 29, προς εκείνους που επιχειρήσανε να τονε παινέσουνε για την συμπεριφορά ντου στο κοινοβούλιο: που είπε, «πως γι’ αυτά που κάνω για τη πατρίδα μου δε ταιριάζουνε ευχαριστίες κι έπαινοι, γιατί είναι καθήκον» και με θάρρος ενημερώνει: «Η Κρήτη έξοχε ξένε, δούλη δεν ησυχάζει. Φονεύεται, αλλά δεν αποθνήσκει. Ευκολώτερον να ισοπεδωθή η Ιερά Ίδη και τα Λευκά Όρη, παρά να δεχθή άλλο πολίτευμα εκτός της μετά της Ελλάδος Ενώσεως».
Την πολιτική, με ειλικρίνεια τηνε χαραχτηρίζει πως είναι η ψευτιά καλλωπισμένη. Γι’ αυτό και καλούσε την Ελλάδα «να λύση την σιωπή της και να ρίψη εις κόρακας… την διπλωματικήν γλώσσα». Για κείνο και του απευθύνανε επιφανείς ξενιτεμένοι κολακευτικά σχόλια και χαραχτηρισμούς για τους λόγους του στη βουλή όπως: «Σας εξετίμησα κύριε Ξενουδάκη ως τον ειλικρινέστερον πατριώτη και τον ένθερμον συνήγορον της ελευθερίας της πατρίδος σου».
Υστερα από τα παραπάνω κι ένα πλήθος από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις που συναντά ο αναγνώστης στσοι σελίδες του πράγματι αξιόλογου βιβλίου αυτού, που εκφράζουν αγωνιστικότητα, πατριωτισμό και υπερβάλλοντα ζήλο, για όσα επίστευε, ο αναμφισβήτητα Μεγάλος Ξενουδάκης και συνεπαρμένος από μεγάλο ενθουσιασμό, επήρα την απόφαση να ταυτιστεί κι η ταπεινότητά του με τσ’ απόψεις και τσοι χαραχτηρισμούς από τον αξιότιμο κύριο Α. Αντωνιάδη που το θεωρεί αυτό το βιβλίο σαν ιστορικό θησαυρό και τον πανοσολογιότατο αρχιμανδρίτη π. Ιγνάτιο απού εκείνος το θωρεί σαν Ευαγγέλιο και να συμφωνήσω και με τσοι δυο, γιατί και σαν ευαγγέλιο το θεωρώ με τσοι πολλές ηθικές αξίες απού εξωτερικεύει ο επιφανής Ξενουδάκης και ιστορικός θησαυρός, γιατί αναφέρεται σε Ιστορικά γεγονότα από πρώτο χέρι και υπεύθυνο άνδρα. Γι’ αυτό και πρέπει σαν απαραίτητο εγχειρίδιο και τακτικό συβουλάτορα όπως και το ευαγγέλιο να βρίσκεται στα γραφεία κάθε Ελληνα με ελληνική ψυχή κι ιδιαίτερα τουτουσές τσοι χαλεπούς καιρούς απού οι κατηφόρες κι οι σκουντούφλες των αλαλούμ πολιτισμών φέρνουνε τη λήθη και συσκοτίζουνε τσοι συνειδήσεις. Όσο δα για τον αγωνιστή Ξενουδάκη, μαζί με όλους τσ’ άλλους χαραχτηρισμούς μπορεί να πάρει και τον τίτλο του προδρόμου, που εποίει εκεί ευθείας τας οδούς για την Ενωση τση Κρήτης με τη Μάνα τση την Ελλάδα.
Όσο για σένα αξιότιμε κύριε Νταμπακάκη, είντ’ άλλο να σοφιστεί ο ταπεινός κι ασπούδαχτος νους μου, παρά πως είσαι ένας φλογερός Έλληνας απού θέλεις να ποτίσεις μ’ ιδανικά και πατριωτισμό τσοι νέες γενιές, όπως ο Ρήγας Φεραίος, να ξυπνήσεις τσοι συνειδήσεις άπου το πέπλο τσοι λησμονιάς τσοι σκεπάζει σα χειμωνιάτικη κατσιφάρα. Και γι’ αυτό σου πρέπουνε ευχές να είσαι καλά και να ‘χεις υγεία, να συνεχίζεις την προσπάθειά σου αυτή, όμως και πολλά συγχαρητήρια για το κουράγιο και την επιμονή σου.
Με εκτίμηση
Κουτράκης Εμμανουήλ
του Γεωργίου
