Για τον εξωτερικό κυματοθραύστη στο λιμάνι

Κύριε διευθυντά,
το ενετικό μας λιμάνι αφορά όλους τους κατοίκους της πόλης, το δε (αιώνιο κυριολεκτικά) θέμα του κυματοθραύστη έξω από το λιμάνι, επίσης.
Κατ’ ρχάς μην ξεχνάμε ότι από την αρχή προβλεπόταν το έργο αυτό να μην ξεπερνά την επιφάνεια της θάλασσας (ύφαλος κυματοθραύστης). Η αρχική “μελέτη” του καθηγητή κ. Μουτζούρη που συντάχθηκε με αίτημα του τότε Λιμενικού Ταμείου Χανίων, συνετάγη πριν το 1990, δηλαδή πριν την ισχύ της ΚΥΑ 69269/1990, οπότε δεν προβλεπόταν μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Ακόμα όμως και αυτή η μελέτη, ελλιπής και πλήρης ατελειών κατά τα λοιπά, προέβλεπε επίσης ύφαλη κατασκευή, ωστόσο έστω και αυτή δεν εφαρμόστηκε στο σημείο αυτό, επομένως επρόκειτο εξ’ αρχής για αυθαίρετη κατασκευή στο σύνολό της. Μεταγενέστερη προσπάθεια του Λ.Τ. να προβεί σε υπερθαλάσσια κατασκευή (1993) δεν εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ ούτε από το ΤΕΕ-Τμήμα Δυτικής Κρήτης ούτε από τον Δήμο ούτε από το Νομαρχιακό Συμβούλιο – και ετυχώς. Εν τέλει το έργο, που ήταν πανάκριβο για την εποχή που έγινε, αποδείχθηκε κατά μέγα μέρος αναποτελεσματικό, γιατί αν δεν υπάρχει έξαλος μώλος που να επεκτείνεται ανατολικότερα -με άπειρα προβλήματα όμως στη ναυσιπλοΐα- δεν είναι δυνατή η προστασία της δυτικής λεκάνης. Ετσι μόνο κακό έκανε και κανένα καλό.
Ομως νομίζω -και ελπίζω- ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό που αναφέρει ο αρθρογράφος σας, που δεν είναι ίσως και ο μόνος.
Κατ’ ρχάς ένα τέτοια έργο δεν βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους κατοίκους, οι οποίοι και φωνή και κρίση έχουν.
Επίσης διαφωνεί κάθετα η Αρχαιολογία, η οποία το 1988 δεν ρωτήθηκε κάν αλλά και δεν αντέδρασε – κακώς μεν, αλλά τότε η αποτελεσματικότητα της παρέμβασής της δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.
Δεν πρόκειται να λάβει ούτε έγκριση περιβαλλοντικών Ορων από το Υπουργείο ή από οποιοδήποτε Περιφερειακό Ταμείο, αφού ουδείς θα θελήσει να συμπράξει σε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα. Ας μη λησμονείται ότι το αρχικό έργο δεν είχε εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς Ορους, οπότε δεν μπορεί να εγκριθεί και οποιαδήποτε προσθήκη πάνω σ’αυτό.
Ενα λιμενικό έργο σήμερα θεωρείται ουσιώδης τεχνική παρέμβαση και αλλοίωση σε παράκτιο οικοσύστημα που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα ευπαθές και απαιτείται να τηρηθεί η διαδικασία της υποχρεωτικής προέγκρισης χωροθέτησης και έγκρισης περιβαλλοντικών όρων εξ’ υπαρχής, μετά μάλιστα από ευρύτερο χωροταξικό σχεδιασμό τέτοιων έργων της μείζονος περιοχής (άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως έχει ερμηνευθεί από το ΣτΕ).
Εδώ όμως δεν έχομε καν μόνο ένα “ιδιαίτερα ευπαθές οικοσύστημα”: Εχομε όλο αυτό αλλά επιπλέον προσαρμοσμένα αρμονικά με ένα ιστορικό διατηρητέο μνημείο και ήδη αρχαιολογικό χώρο.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το λιμάνι μας δεν είναι μόνο μια προκυμαία που ασκείται οικονομική δραστηριότητα. Είναι ένα παράκτιο μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς ανυπολόγιστης ομορφιάς, που οι ανθρώπινες δρατηριότητες ειδικά τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια το έχουν τραυματίσει απείρως περισσότερο από τις επιδερμικές ζημίες της θάλασσας τους τελευταίους έξι αιώνες της ζωής του.
Νομίζω ότι φτάνει πια.
Με εκτίμηση
Γιώργος Στυλιανάκης
δικηγόρος